موضوع: واجب نفسی و غیری/تعبدیت طهارات ثلاث/مصحح تعبدیت/نظر محقق نائینی

بحث در این بود که وجه صحت طهارات ثلاث به عنوان عمل عبادی و قربی، وجه صحت چیست؟

مرحوم نائینی در اینجا وجهی ذکر کرده اند:

آنگاه که مولی امر می کند به مرکب مانند صلات. این امر به مرکب ، امر به اجزاء مرکب است. وقتی می گوید صل، یعنی ارکع و اسجد و اقرا و ...

همانطور که امر به کل منحل می شود به امر به اجزاء، همینگونه امر به مشروط منحل می شود به امر به شرایط. در نتیجه این شرایط هم متعلق امر هستند.

با این وصف وقتی که مکلف این تکبیره الاحرام را اتیان می کند می تواند قصد کند آن امر ضمنی که به این تکبیر تعلق گرفته است. این امر ضمنی را از انحلال امر به ذی المقدمه کشف کردیم.

مرحوم نائینی یک اشکالی کرده اند: این شرایطی که گفتیم بعضیشان تعبدی اند مثل طهارت، بعضیشان توصلی اند مثل تستر. این امر به این صلات، چطور می شود زیر مجموعه اش هم واجب تعبدی باشد و هم واجب توصلی؟

جواب: این حرف را بعید نشمارید. برای فهم این مطلب مثالی را ذکر فرموده: شخصی نذر می کند که اگر زنش خوب شد تا 40 شب نماز شب می خوانم و یک سفره اطعام هم پهن می کنم. زنش خوب شد، وفای به نذر متوجه این شخص شد. این وفای به نذر دو چیز را بر این شخص واجب کرد که یکی از تعبدی و یکی توصلی است.