موضوع: تفسیر موضوعی/غفلت و بی خبری /آیه 97 سوره انبیا

سخن در تفسیر آیه 97 سوره انبیا است که فرمود :

﴿وَ اقْتَرَبَ الْوَعْدُ الْحَقُّ فَإِذا هِيَ شاخِصَةٌ أَبْصارُ الَّذينَ كَفَرُوا يا وَيْلَنا قَدْ كُنَّا في‌ غَفْلَةٍ مِنْ هذا بَلْ كُنَّا ظالِمينَ﴾

ترجمه آیه شریفه بیان شد.

نکات جزیی نیز بیان شد و اکنون اضافه میکنیم که قیامت قبله کل عالم است که تمام عالم ایجاد در حال حرکت به سوی آن هستند.

در این آیه شریفه می فرماید کفار خیره می شوند و چشمانشان از حرکت باز می ایستد. علت این اتفاق این است که انسان تعجب می کند. در این آیه می فرماید کفار چنین حالتی دارند چرا که کفار خدا را منکر بودند اما در قیامت تنها تجلی و جلوه خدا را میبینند. از طرف مقابل امیرالمومنین علیه السلام می فرماید لو کشف الغطا ما ازددت یقینا[1] چون به حق الیقین و نهایت مطلب رسیده است و تنها مسبب الاسباب را میبیند. علت خیرگی و تعجب کفار از جهت دیدن تجلی خداوند است که همین خداوند را در دنیا انکار کردند.

در ادامه خود کفار اظهار پشیمانی می کنند.

شرح لغات :

اقترب : یعنی نزدیک شد. از ماده قرب به معنای نزدیک شدن است. در ادبیات عرب میفرماید کثرت المبانی تدل علی کثره المعانی و لذا وجه استفاده از باب افتعال این است که تاکید بفرماید بر نزدیکی قیامت.

شاخصه : در اصل به معنای خروج از منزل است. در مفردات می فرماید الشاخصه از الشخص گرفته شده است و به معنای کسی است که از دور می آید و سایه اش مشخص است[2] و بعدها به معنای خروج از منزل و شهر هم استعمال می شود.