موضوع: النواهی/آیا نهی دلالت بر فساد می کند؟ /نظریِّة مختار

بحث ما درباره ی این بود که آیا نهی دلالت برفساد منهیٌ عنه می کند یا خیر؟

ما ته به حال سه تا نظریِّة را بیان ومورد نقد وبررسی قرار دادیم :

نظریِّة مختار: باید عرض کنیم اگر چنانچه نهی ارشادی باشد مطلقا نهی دلالت بر فساد منهیٌ عنه می کند اعم از اینکه منهیٌ عنه یک معامله باشد یا عبادت باشد، چون نهی ارشادی ارشاد به مانعیَّت می کند .

به عبارت دیگر: اگر نهی ارشادی باشد اعم از اینکه به معامله یا عبادت تعلق بگیرد، دلالت بر فساد منهیٌ عنه می کند ، چون تحقق صحت معنائی ندارد مثل نهی پیامبر از بیع غرری،مثل: لا تُصَلِّ متکتِّفاً (یعنی دست بسته نماز نخوان ) ویا مثل لا تَصَلِّ فی ما لا یاکل لحمه.

لذا باید بگوئیم اگرثابت شد نهی، نهی ارشادی هست دلالت بر فساد منهیٌ عنه می کند ونهی ارشادی دلالت بر حرمت نمی کندتا بنابر قائلین به ملازمه بین حرمت وفساد نیست،بلکه از جهت وجود مانع هست، چون در بعضی از مصادیق مثل معاملات نهی حرام هست ولی باعث بطلان منهیٌ عنه نمی شود،مثل نهی از شستن لباس با آب غصبی.

*ولی اگر نهی ما نهی مولوی در عبادات بود در اینجا اگر قائل به ملازمه بین حرمت وفساد شدیم ، ونهی هم تعلق گرفت به عبادت، دلالت بر فساد می کند ولی اگر قائل به ملازمه نشدیم ، در اینجا نهی مولوی دلالت بر فساد نمی کند.

اگر نهی مولوی به معامله تعلق بگیرد، هر چند دلالت بر حرمت می کند ولی دلالت بر فساد نمی کند مگر در یک صورت وآن در صورتی هست که نهی به آثار معامله تعلُّق گرفته باشد .

لذا تا اینجا قائل به تفصیل شدیم، نهی مولوی دلالت بر حرمت می کند که اگر تعلق به عبادات گرفت ، ولی اگر تعلق گرفت به معاملات اگر نهی از آثار معامله شد حتی دلالت بر فساد معامله می کند.

شیخ انصاری(ره): در پایان این بحث دلالت نهی بر فساد منهی عنه یک تنبیه دارد یک تنبیه مفصلِّی هست.