موضوع: احکام قطع68/قیام اماره مقام قطع طریقی و موضوعی5 /

○ نهایه الدرایه ج۳ص۵۳س۱۱

- احکام قطع۶۸/ قیام اماره مقام قطع طریقی و موضوعی۵

۱. توجیه لزوم استحاله جمع آلی بودن و استقلالی بودن در لحاظ واحد: دو عنوان مقطوع و مظنون، اگر فانی در ذات مقطوع و ذات مظنون ملحوظ باشند؛ لحاظِ آنها، آلی خواهد بود و اگر آن دو عنوان خودشان لحاظ گردند، لحاظِ آنها، استقلالی خواهد بود.

۲. جمع میانِ آلی بودن و استقلالی بودن در لحاظ، تنها در صورتی صحیح است که بنابر فرض دوم، حکم مترتب بر دو عنوان مزبور بالحمل الاولی گردد و حال آنکه به طور جزمی موضوعِ حکم، مقطوع و مظنون بالحمل الشائع است نه بالحمل الاولی.

۳. پس به لحاظ ثبوتی، موضوعِ حکم یا ذات مقطوع و ذات مظنون (ذات معنون) است و یا مقطوع و مظنون بالحمل الشائع (معنون). چنین موضوعی در مقام ثبوت، ملحوظ استقلالی است.

۴. به لحاظ اثباتی و ظرفِ تنزیل، عنوانِ " مقطوع و مظنون " به طور فانی لحاظ می‌گردد، یا فانی در ذات مقطوع و ذات مظنون و یا فانی در مقطوع و مظنون.

۵. پس جمع میان آلی بودن و استقلالی بودن در لحاظ واحد در مقام واحد لازم نخواهد آمد.