مسأله پانزدهم: دیه آلت تناسلی مرد «6»/فصل دوم: میزان و مقدار دیه /کتاب الديات

موضوع: کتاب الديات/فصل دوم: میزان و مقدار دیه /مسأله پانزدهم: دیه آلت تناسلی مرد «6»

و لو قطع بعض ذکر العِنِّین أعتبر بحسابه من المجموع لا من الحشفة و الفرق بینه و بین الصحیح: أنّ الحشفة في الصحیح هی الرکن الأعظم في لذّة الجماع، بخلافها في العِنِّین، لإستواء الجمیع في عدم المنفعة مع کونه عضوا واحدا فیسنب بعضه إلی مجموعه علی الأصل.

در مورد مطلب چهارم یعنی حکم قطع کردن و از بین بردن بخشی از اندام تناسلی عِنّین، باید مطابق قاعده بر اساس مساحت، دیه تعیین گردد کما اینکه در مطلب دوّم یعنی در صورت قطع کردن و از بین بردن بعضی از ختنه گاه اندام تناسلی سالم، بر اساس مساحت دیه تعیین می گردید. البته در مطلب دوّم مساحت ختنه گاه ملاک در تعیین بوده است ولی در ما نحن فیه مساحت همه آلت تناسلی ملاک در تعیین دیه قرار می گیرد، لذا شارح در این زمینه می فرمایند: «و لو قطع بعض ذکر العِنِّین أعتبر بحسابه[1] من المجموع لا من الحشفة».

دلیل بر تفاوت مذکور این است که در مورد آلت تناسلی سالم، برای قطع کردن و از بین بردن ختنه گاه به تنهایی، دیه کامل ثابت می‌گردد، لذا در صورت از بین بردن مقداری از ختنه گاه، دیه بر اساس مساحت آن محاسبه می شود ولی در مورد آلت تناسلی عِنّین، برای از بین بردن ختنه گاه به تنهایی، دیه ای ثابت نمی باشد، لذا برای از بین بردن مقداری از ختنه گاه، دیه بر اساس مساحت همه آلت تناسلی محاسبه خواهد شد، به همین جهت شارح در ادامه عبارت گذشته می فرمایند: «و الفرق بینه و بین الصحیح: أنّ الحشفة في الصحیح هی الرکن الأعظم في لذّة الجماع، بخلافها في العِنِّین، لإستواء الجمیع في عدم المنفعة مع کونه[2] عضوا واحدا فیسنب بعضه إلی مجموعه علی الأصل».

قانون گذار نیز ذیل مادّه ۶۶۳ در قالب تبصره می فرماید: «قطع قسمتی از اندام فلج به نسبت تمام اندام تناسلی -خواه قسمت مقطوع ختنه گاه باشد خواه غیر آن- دیه دارد».