موضوع: فی احکام الحائض

مساله پنجم : بین اقسام زنان درباب حیض فرقی نیست و حکم همه یکسان است مثل کنار گذاشتن نماز ، در این مساله اموری بحث می شود

امر اول : وطی حائض حرام است و فرقی نیست بین اینکه همسر دائمی یا متعه یا آزاد یا کنیز یا اجنبیه یا مملوک و غیر آن باشد دلیل اطلاق آیه تحریم و روایات و اجماع است

اما آیه ۲۲۲ بقره بود که فاعتزلوا النساء فی المحیض که امر به کناره گیری کرد به طور مطلق است و روایت هم قبلا خوانده شد و اجماع هم مخالفی ندارد و همه فقها از صدر اسلام تا حالا بر حرمت وطی حائض دارند به طور مطلق

امر دوم : اثبات حیض بودن یا به علم وجدانی است یعنی خود زن یقین دارد در فلان تاریخ حیض می شود از آنجایی که اخبار زن به حیض بودن در دو مورد تصدیق می شود یکی در وطی و دوم در محاکم قضایی مثل طلاق لذا باید به علم زن عمل کرد

راه دوم اثبات حیض بودن از راه رجوع به تمییز یعنی صفات حیض است که قبلا بحث شد صفات حیض طریقیت دارد و طریقیت آن حجت است و شارع امضا کرده پس علم تعبدی به حیض بودن حاصل شد لذا اجتناب از حائض عقلا واجب است چون علم تعبدی منجز تکلیف است مثل اینکه مایعی صفات خمر را دارد یا بینه بر خمر است که اجتناب آن عقلا واجب است چه برسد شرعا چون حجت شرعی دارد و حجت شرعی علم تعبدی می آورد و علم تعبدی منجز تکلیف است

یکی دیگر از طرق اثبات حیض بودن عدد است مثل مضطربه که خون دیده و مخیر است بین اینکه سه یا پنج یا هفت روز را حیض قرار بدهد لذا هر عددی را که اختیار کند بر مرد حرام است نزدیکی کردن در آن وقت ، کلمه نحوه اشاره به مضطربه دارد

امر سوم : آیا در زمان استظهار وقتی زن حیض شود وطی آن حرام است یا نه ؟ دو قول می باشد عده ای از متاخرین قائل به جواز هستند و عده ای قائل به حرمت هستند و اکثر حرام می دانند و سید ره هم همین را دارد و اینجا باید هم زمان استظهار و هم یک بحث معارضه بیان شود

استظهار در جایی است که کمتر از ده روز عات او است پس کسی که عادت او ده روز است استظهار ندارد و مرسله عبد الله بن مغیره به این مطلب اشاره کرد ، وسائل ج ۲ ابواب الحیض باب ۱۳ ح ۲ ، اما ایام استظهار یک و دو سه روز است طبق مشهور که برخی تا ده روز هم می دانند ، روز اول واجب و روز دوم و سوم مستحب است یعنی در روز اول واجب است نماز را کنار بگذارد و روز دوم و سوم مستحب است کنار بگذارد و عده ای می گویند حتی روز اول هم مستحب است لذا در ایام استظهار صبر کند که اگر سه روز خون دید با هفت روز مجموعا ده روز حیض می شود و اگر دو روز خون دید و قطع شد ، آن هفت روز عادت و آن دور روز استحاضه است

مطلب دوم : بحث تعارض است که اگر در ایام استظهار شوهر از او نزذیکی بخواهد در اینجا ادله اطاعت اژ شوهر حاکم است که آیه ۲۲۳ این مطلب را دارد که فأتوا حرثکم انی شئتم و در اینجا تخصیصاتی دارد من جمله روزه ماه رمضان و دوران حیض مثل آیه فاعتزلوا النساء ، حال آیا زمان استظهار مصداق عموم است یا مصداق فاعتزلوا النساء ؟

براساس فتوای متاخرین که قائل به جواز وطی هستند اصلا تعارضی پیش نمی آید چون طبق نظر آنها زن در ایام استظهار حیض نیست و وقتی موضوع حیض منتفی باشد دیگر حکم فاعتزلوا النساء نمی آید اما بر اساس نظر به حرمت وطی تعارض بوجود می آید و باید ادله آنها را ملاحظه کرد

منها : روز اول استظهار ملحق به هفت روز می شود یعنی حکم به حیض می شود و احکام حیض بر او بار می شود و وطی هم حرام می شود چون شارع غیر از روز اول او را مخیر کرد بین اینکه حیض یا استظهار اما روز اول حیض است و وطی حرام است مضافا در صحیحه محمد بن مسلم آمده که وقتی ایام استظهار شد بعد از یک روز یا دو روز پنبه را نگاه می کند اگر خونی بود باید بین نماز و غسل جمع کند یعنی دو نماز با یک غسل بخواند و می شود با او نزدیکی کند و اینجا وطی در غیر ایام استظهار شد لذا فأتوا حرثکم برای بعد از ایام استظهار است و دیگر معارضه ای نیست و سید ره برای همین قائل به حرمت است و هو المختار

امر چهارم : اگر در حال نزدیکی بفهمد زن حیض شده باید سریعا کناره گیری کند و الا کفاره باید بدهد و این از اطلاق فاعتزلوا النساء بدست می آید که چه قبلا پاک بوده و یا در حین آن حیض شود