قدر جامع بنابر نظر سوم و آیت الله مظاهری

وضع الفاظ برای ماهیت لا بشرط و نظر آیت الله مظاهری

نظرسوم در نزاع صحیحی واعمی

تفاوت نظر مرحوم آخوند و نظر مرحوم نائینی در نزاع صحیحی واعمی

بنا بر مبنای نائینی، رجوع به اطلاق و عدمر، ثمره بحث نیست

تصویر قدر جامع به نظر مرحوم نائینی

لزوم قدر جامع بنا بر صحیحی و اعمی در نظر مرحوم نائینی

عدم وابستگی نزاع صحیحی واعمی به بحث حقیقت شرعیه از نظر مرحوم نائینی

نظر مرحوم نائینی در نزاع صحیحی و اعمی

نزاع صحیحی واعمی بنا بر وضع الفاظ بر اسباب است نه مسببات

نذر و قسم بنابر قول اعمى

رد بقیه ادله اعمی ها مثل روایات

رد دلیل تبادر در قول اعمی

ترجیح ادله صحیحی بر اعمی به نظر مرحوم آخوند خراسانی

نظر مرحوم آخوند در حقیقت شرعیه و موضوع صحیحی و اعمی

ثمره نزاع صحیحی و اعمی در رجوع به اطلاق و عدمه

ثمره مباحث بنابر قول صحیحی و اعمی

نقل ادله صحیحی

قدر جامع فقط بنا بر صحیحی قابل تصور است بنابر نظر صاحبه کفایه

اقوال مذکور در ترسیم قدر جامع

تصویر قدر جامع در صحیحی و اعمی بنابر قول آخوند خراسانی

لزوم قدر جامع برای صحیحی و اعمی از نظر صاحب کفایه

نظر مرحوم آخوند خراسانی در صحیح واهم و حقیقت شرعیه و نسبت بین آن دو

دو نکته از صاحب کفایه در حقیق شرعیه

حقایق شرعیه یا حقایق لُغَویّه

جَبر و تفویض یا اختیار اجمالی

الفاظ عبادات و معاملات و حقیقت شرعیه

مفهوم حقیقت شرعیه و امکان آن

آیا ظهور در قرآن کریم حُجّت است

دَوَران معنا بین حقیقت و مجاز و بین اشتراک و بین نقل و اضمار

مراد از حمل، حمل اول ذاتی است یا حمل شایع صناعی است

تأمّلى در صحت حمل و عدم صحت سلب

تبادر و اطراد و صحت حمل و عدم صحت سلب در فهم معنای حقیقی

شبهه وجود اطراد در معنای مجاز

یکی دیگر از علامت های حقیقت، اِطّراد است

نظر مرحوم امام حسینی در تبادر و نظر آیت الله مظاهری

چه چیزی ما را عند التخاطب، هدایت به معنای حقیقی می کند و نظر امام خمینی

اشکال دور در علامت بودن تبادر برای معنای حقیقی و پاسخ آن

نظر صاحب کفایه در اینکه تبادر ، علامت حقیقت است

نظر شیخ الرئيس بوعلی سینا و محقق طوسی در استعمال لفظ در معنا

آیا شرائط معانی از قیود استعمال لفظ در معانی است

وضع در مواد و مفردات کلام و وضع در حیات کلام

نظر آیت الله مظاهری در استعمال لفظ در مایناسب

نظر مرحوم امام خمینی در استعمال لفظ در مایناسب

نظر اصولییین در استعمال لفظ در مایناسب

استعمال لفظ در معنای مناسب معنای حقیقی چگونه است

استعمال لفظ در معنای حقیقی و حقیقت ادّعای

استعمال لفظ در نوع و مثل و شخص

نظر مختار در قسم سوم و چهارم از اقسام وضع

ثمره بحث در اقسام وضع و موضوع له

تفصیل نظر امام خمینی در اقسام وضع

نظر مختار در دو قسم از اقسام وضع

نظر امام خمینی در اقسام وضع و موضوع له و نظر اصولییین

امکان ذاتی و امکان وقوعی در اقسام وضع و موضوع له

اقسام وضع و موضوع له از نظر صاحب کفایه

تعریف مسائل علم اصول از نظر اصو لیسن و نظر مختار

تعریف عرض ذاتی و عرض غریب از نظر اصولییین

نظر مرحوم امام خمینی در موضوع هر علمی

نظر صاحب کفایه در موضوع علم اصول و موضوع مسائل آن

موضوع علم اصول بر اساس مبنای مرحوم آخوند خراسانی

تعریف موضوع هو علمی از نظر صاحب کفایه

ترتیب مباحث آخوند خراسانی در کفایه و بیان اجزاء علوم

نظر فقهاء، در جواز اجتماع امر ونهی در شیئ واحد و نظر مختار

تتمه نظر مرحوم نائینی و مرحوم خوئی در اجتماع امر و نهی در شیئ واحد

نظر مرحوم نائینی در اجتماع امر ونهی در شیئ واحد

نظر امام خمینی در اجتماع امر و نهی در شی واحد

مقدمات بحث اجتماع امر و نهی بر شئ واحد

نظر مرحوم آخوند در اجتماع امر و نهی بر شئ واحد

جواز و عدم جواز ورود امر و نهی، بر شئ واحد

نظر نهایی در مفاد نهی

نظر مرحوم نائینی وخوئی در مفاد نهی

نظر امام قدس سره در معنای نهی

نظر مرحوم آخوند در مفهوم نهی

بیانی دیگر در امر به امر بشئ

نظر مرحوم آخوند ره در امر بعد الامر

نظر اصولیین در مورد واجب موقت و مضیق و موسع و امر به امر بشئ

نظر مرحوم آیت الله خوئی ره در مورد واجب تخییری

نظر امام خمینی ره در مورد افراد واجب تخییری

نظر صاحب کفایه، در افراد واجب اختیاری

تتمه نظریه امام خمینی ره در مورد حکم جواز بعد از نسخ واجب

نظر مرحوم امام خمینی قدس سره در مورد حکم جواز ، بعد از نسخ وجوب.

نظر مرحوم آیة الله خوئی در مورد حکم بعد از ادله ناسخ و منسوخ

بحث اجزاء

نظر مرحوم آخوند خراسانی در مورد دلالت امر بر فور و تراخی

نظر اصولیین در اینکه دلالت امر ، دلالت بر طبیعت مأموربه است یا فرد وافراد

نظر مختار در مورد امر مولا، مع العلم بانتفاء الشرط

نظر امام خمینی ره در جواز امربشئ از سوی مولا، مع العلم بفقد شرطه

نظر آیت الله خوئی در مورد جواز امر بشئ از سوی مولا، با علم به فقدان شرط

نظر مرحوم آخوند خراسانی در عدم جواز امر از سوی مولا، در صورت نبود شرط.

امر بشئ نهي از ضد عام و ضد خاص دارد يانه؟