ادامه متن روایت دوم

... قَالَ: أَ وَ تَرَانِي أَرَاهُ؟

قَالَ نَعَمْ، لَا يَحُولَ الْحَوْلُ حَتَّى تَطَأَ خَيْلُهُ أَوَاسِطَ بِلَادِكَ، وَ يَكُونَ هَؤُلَاءِ الْقَوْمُ أَدِلَّاءَ عَلَى مَذْهَبِكُمْ.

فَيَقُولُ لَهُ الْمَلِكُ: أَ فَلَا أُوَجِّهُ إِلَيْهِمْ مَنْ يَأْتِينِي بِخَبَرٍ مِنْهُمْ، وَ أَكْتُبُ إِلَيْهِمْ كِتَاباً؟

قَالَ لَهُ الرَّاهِبُ: أَنْتَ صَاحِبُهُ الَّذِي تُسَلِّمُ إِلَيْهِ وَ سَتَتْبَعُهُ وَ تَمُوتُ فَيُصَلِّي عَلَيْكَ رَجُلٌ مِنْ أَصْحَابِهِ.

وَ النَّازِلُونَ بِسَرَنْدِيبَ وَ سَمَنْدَرَ أَرْبَعَةُ رِجَالٍ مِنْ تُجَّارِ أَهْلِ فَارِسَ، يَخْرُجُونَ عَنْ‌

تِجَارَاتِهِمْ فَيَسْتَوْطِنُونَ سَرَنْدِيبَ وَ سَمَنْدَرَ حَتَّى يَسْمَعُوا الصَّوْتَ وَ يَمْضُونَ إِلَيْهِ.

وَ الْمَفْقُودُ مِنْ مَرْكَبِهِ بِشَلَاهِطَ[1] رَجُلٌ مِنْ يَهُودِ أَصْبَهَانَ، تَخْرُجُ مِنْ شَلَاهِطَ قَافِلَةٌ، فِيهَا هُوَ، فَبَيْنَمَا تَسِيرُ فِي الْبَحْرِ فِي جَوْفِ اللَّيْلِ إِذْ نُودِيَ، فَيَخْرُجُ مِنَ الْمَرْكَبِ عَلَى أَرْضٍ أَصْلَبَ مِنَ الْحَدِيدِ، وَ أَوْطَأَ مِنَ الْحَرِيرِ، فَيَمْضِي الرُّبَّانُ إِلَيْهِ وَ يَنْظُرُ، فَيُنَادِي:

أَدْرِكُوا صَاحِبَكُمْ فَقَدْ غَرِقَ. فَيُنَادِيهِ الرَّجُلُ: لَا بَأْسَ عَلَيَّ إِنِّي عَلَى جَدَدٍ . فَيُحَالُ بَيْنَهُمْ وَ بَيْنَهُ، وَ تُطْوَى لَهُ الْأَرْضُ، فَيُوَافِي الْقَوْمُ حِينَئِذٍ مَكَّةَ لَا يَتَخَلَّفُ مِنْهُمْ أَحَدٌ .

ترجمه روایت

... ملک می‌گوید: مرا چگونه می‌بینی و ارزیابی می‌کنی؟ آیا من ایشان را خواهم دید؟

راهب می‌گوید: بله به سال نمی‌رسد که سواره نظام آن ملک الامم آنقدر پیشروی می‌کنند که به وسط کشور تو می‌رسند و این چند نفر مفقود راهنمای آن‌ها خواهند بود.

ملک می‌گوید: من با این‌ها نامه نگاری بکنم که در چه حالی و کجا هستند؟

راهب می‌گوید: تو به عنوان پادشاه روم کسی هستی که تسلیم خواهی شد و اسلام خواهی آورد و از آن ملک الامم پیروی خواهی کرد و سپس می‌میری پس یکی از اصحاب آن ملک الملوک بر تو نماز خواهد خواند.

و اما کسانی که سکنی گزیدند در سراندیب و سمندر چهار نفرند از اهل فارس که دست از تجارت برمی‌دارند و در آنجا هستند تا آن صوت را می‌شنوند.

و آن فردی که در شلاهط ناگهان در کشتی مفقود می‌شود مردی یهودی از اصفهان است که در سفر دریائی به طرف شلاهط حرکت می‌کند و در آنجا مستقر می‌شود و باز از آنجا سفر دریائی دیگری برای او پیش می‌آید.

در دل شب در حالی که کشتی در حال حرکت است ندا شنیده می‌شود پس خود را از مرکب پائین می‌اندازد که دریا برای او زمین می‌شود که از آهن محکمتر و از ابریشم نرمتر است. کشتی‌بان می‌بیند که او در وسط دریا است، ندا می‌دهد: به داد او برسید که در حال غرق شدن است. پس آن مرد ندا می‌دهد : نگران من نباشید من هیچ نگرانی ندارم روی زمین سختی هستم. پس دیگر او را نمی‌بینند و زمین زیر پای او حرکت می‌کند و به اصحاب امام در مکه ملحق می‌شود. یک نفر از آن‌ها تخلف نمی‌کند.

نکات روایت

1. این روایت در بیان شخصیت کسانی است که به امام زمان هم زمان ملحق می‌شوند و اینکه آن‌ها در چه حالتی هستند که احضار می‌شوند. و اینکه آن‌ها معمولا افرادی هستند که از وضعیت موجود ناراضی‌اند، افراد مومنی که مورد آزار و اذیت قرار گرفتند و در یک کلمه افرادی که تا لحظه‌ی احضار در امتحان به سر می‌برند.

2. در روایات آمده است که دوران قبل از ظهور آنقدر روزگار بر مؤمن سخت می‌شود که مومن صبح و شب آرزوی مرگ می‌کند یا در روایت چنین آمده که آن کسی که پنج فرزند دارد چهار فرزندی را آرزو می‌کند و آن کسی که چهار فرزند دارد سه فرزندی را و همینطور تا آن کسی که هیچ فرزندی ندارد می‌خواهد قایقی داشته باشد و برود در دریا که دور از مردم باشد.

3. به نظر ما جنگ‌های حضرت در وسعت گیتی به یک سال نمی‌رسد البته روایت هم داریم که هشت ماه است اما این روایت با قطع نظر از سند آن می‌تواند به عنوان موید برای نظر ما باشد.

4. در این روایت تعبیر سیر است یعنی حرکت و احضار این‌ها شب بوده و معمولا بعد از ندای آسمانی رهسپار مکه می‌شوند و دفعة وارد مکه می‌شوند.

5. ندا: این چه صوتی است؟ صوت آسمانی یکی نیست؛ در ماه رجب و ماه مبارک رمضان و ماه محرم هم هست .حالا این ندا کدام ندا است احتمال دارد ندای اول باشد اما باید ندای دومی (ندای رمضان) باشد و طبق روایات امام ^{علیه‌السلام} روز دهم محرم ظهور می‌کنند.

ندای رجب اگر باشد از آنجائی که روایت دوم مفسر روایت اول است و ما هر دو روایت را یک روایت می‌دانیم، در روایت اول دارد که این‌ها وقتی می‌رسند مکه این چهره‌ها برای اهل مکه ناآشنا است و به همدیگر می‌گویند: این‌ها که هستند؟ طبق این بیان ایام حج که نیست ایام عمره هم که نیست مگر اینکه در روایت کلمه عمره باشد که ماه رجب را اهل سنت هم عمره دارند ولی اگر در روایت کلمه عمره نباشد می‌توانیم بگوئیم مراد همان است.

احتمال اینکه ندای ماه رجب نباشد بلکه ندای دوم باشد زیاد است اما با آن شش ماهی که در روایت دوم آمده است سازگار نیست.

ندا متعدد است اما آن ندائی که کسی در اثر آن تردیدی و توهمی به او راه نخواهد داد آن ندای ماه رمضان است که ائمه‌ی معصومین ^{علیهم‌السلام} روی این ندا بسیار تاکید کردند.

ب) منابع روایت

1. دلائل الإمامة، طبری، ص562، ح527

2. الملاحم و الفتن، يا فتنه و آشوبهاى آخر الزمان، ابن طاووس، ص: 375 از کتاب یعقوب بن نعیم

3. المحجه، بحرانی، ص 34، از دلائل الامامه

4. معجم الاحادیث المهدی، ج5، ص280