درس خارج اصول استاد رضازاده
1400/09/20
بسم الله الرحمن الرحیم
موضوع: اصول عملیه/استصحاب /تنبیه دوازدهم
مرحوم میلانی فرمودند :که در امور اعتقادیه در اجراء استصحاب علاوه بر یقین و شک باید دو اثر باشد اول عقد قلب دوم تحصیل یقین و معرفت
چهار قسمت درست شد شبهه حکمیه و شبهه موضوعیه
در شبهه حکمیه استصحاب اصلا جاری نیست
در شبهه موضوعیه شک در امامت امام شک می کنم و منشاء این شک دو احتمال در او است اول این اصلا بگوییم امام امام نیست و شک در امامت او بکنیم و دوم که امامت ام باقی است ولی شک در زنده بودن او بکنیم
احتمال اول طبیعی است نیست مثلا شک در امامت موسی بن جعفر بکنیم بخاطر اینکه گناه کرده و این با عصمت که شیعه معتقد است سازگار است
پس شک در بقاء وجود امام بخاطر این است که زنده است یا زنده نیست؟
در شبهه موضوعیه استصحاب جاری است و بقاء وجود امام را استصحاب می کنیم
در توضیح بیشتر
شک ما یا در حیات امام است و یا شک در امام معلومه است
در مورد اول که موضوع ما حیات امام است استصحاب جاری است و در دوم که موضوع امامت معلومه باشد استصحاب جاری نیست چون با استصحاب علم ثابت نمی شود
فائدتان
فایده اول
عقد قلب و تسلیم غیر از معرفت است و شاهد آن این ایه کریمه است ﴿ وَ جَحَدُوا بِها وَ اسْتَيْقَنَتْها أَنْفُسُهُمْ ﴾[1] .
در اینکه یقین در نفس دارند ولی انکار عقد قلب میکند و ظاهرا این ایه است که ممکن انسان یقین پیدا به شی بکند ولی عقد قلب و تسلیم در برابر او نباشد.
