موضوع: فقه الاداره / فقه برنامه ریزی / پردازش نظریه برنامه ریزی / مبانی بینشی / مبنای چهارم هستی شناسی / هدفمندی هستی / آیات
از مجموعه آیات فوق الذکر معلوم می‌شود که هستی به عنوان تجلی اسمائی و ربانی دارای اهداف زیر است:
1. عبودیت و معرفت
2. آزمایش بندگان در جهت نیکوترین عملکرد
3. پی بردن به قدرت جامع خداوند
4. دانش و مدیریت زمان
5. رحمت گستری
6. شنا خت محوری و تقوی بنیانی
• پیام مجموع آیات فوق این است که هستی مبتنی بر یک برنامه است که دارای اهدافی مبارک است.[1]
و جریان هستی به گونه ای طراحی شده است که این اهداف تامین گردد .
• جایگاه تحلیل تفصیلی این اهداف در مبانی ارزشی است این جا صرفا هدفمند بودن هستی مورد نظر است اهدافی متنوع اعم از مادی و معنوی.
الف 2- هستی منسجم است. (ما تری فی خلق الرحمن من تفاوت)( هل تری من فطور )
الف 3- -
هستی منظم است »لَا الشَّمْسُ يَنْبَغِي لَها أَنْ تُدْرِكَ الْقَمَرَ وَ لَا اللَّيْلُ سابِقُ النَّهارِ وَ كُلٌّ فِي فَلَكٍ يَسْبَحُون»(یس:40)
الف -4- هستی متداخل نیست «...كُلٌّ قَدْ عَلِمَ صَلاتَهُ وَ تَسْبِيحَه»(نور:41)
الف-5- هستی محکم و متقن است «صُنْعَ اللَّهِ الَّذِي أَتْقَنَ كُلَّ شَيْ‌ءٍ إِنَّهُ خَبِيرٌ بِما تَفْعَلُون»(نمل:88)
الف-6- هستی نیکو وزیبا است « الَّذي أَحْسَنَ كُلَ شَيْ‌ءٍ خَلَقَهُ وَ بَدَأَ خَلْقَ الْإِنْسانِ مِنْ طينٍ»(سجده:7)
الف-7- هستی سنجیده و حساب شده است « كُلَّ شَيْ‌ءٍ أَحْصَيْناهُ في إِمامٍ مُبين»(یس:12)
الف-8- هستی بدون ابهام و واضح است «كُلَّ شَيْ‌ءٍ فَصَّلْناهُ تَفْصيلاً »(اسراء:12)
الف -9- هستی گو یا و الهام بخش است «إِنَّ في ذلِكَ لَآياتٍ» (رعد:3)
ادامه دارد
•
•
[1] و لذا برنامه ریزان بر این مبنای بینشی باید هدف برنامه ها ی سازمانی را در در جه اول هموار کردن راه بندگی مردمان قرار دهند(لیعبدون ) وبه آنها مطابق قاعده لطف امکان دهند که مطیع و خاضع در مقابل خداوند باشند و از هر نوع پدیده سخت و نرم که مقابل این هدف است مقاومت نمایند و نیز هدف برنامه ریزان از برنامه ریزی باید خداشناسی باشد (لیعرفون )چون عبودیت به معنای عرفان و متروح به آن است برنامه ای که به خداشناسی منجر نشود برنامه ای موثر نیست و برکت برنامه در عبودیت و معرفت است . یکی دیگر از اهداف برنامه ریزی میدان دادن برای بروز نیکوترین و کیفی ترین عمکرد ها است لذا برنامه باید جنبه عملی داشته باشد میدانی و آزمونی باشد تا در میدان این برنامه همه مسارعه در عمل احسن داشته باشند( لیبلوکم احسن عملا) و اینطور نباشد که چنین فرصتی ندهد .و نیز برنامه باید به شکل آزمونه پیاده شود تا همگان بروز دهند استعداد ها وظرفیت های عملی خود را برنامه باید ایجاد نظم کند و ایجاد تقویم نماید(لتعلموا عدد السنین و الحساب ) و جالب است که خداوند که نیاز به زمان در خللقت ندارد به گونه ای کنایی خلقت اسمانها و زمین را در شش دوره و مرحله ارائه میدهد ( فی سته ایام ) تا مردمان نیز برنامه زمان مند را ایجاد کنند یعنی برنامه ای که در اجرا قابلیت زمان مندی و زمان بندی داشته باشد و به گونه مدت داردبه زمانهای گوناگون تقسیم شود و نیز این زمان مدیریت هم بشود وبرنامه مثل ساعت ودر ازمنه و اوقات مشخص به بار بنشیند . به بیانی دیگر برنامه باید تفصیلی و دانش بنیان به پردازش در آید تا جزء جزء آن قابلیت شناسایی پیدا نماید و حاوی مرز بندی دقیق بین موضوعات باشد تا تک تک عناصر و موضوعات آن براحتی شناخته و دانسته شود و حق هر کدام در اجرا ادا گردد (لتعارفوا برنامه باید فراگیر و دارای استاندارد های جهانی باشد تامین کننده کرامت همه نژاد ها بر اساس تقوی باشد به همه ملل و قبائل به یک چشم بنگرد و تبعیض مند نباشد منجر به تبعیض نژادی نگردد برتری کرامتی و شخصیتی را با ملاک تقوی طراحی و ارزش گذاری کند ( البته این هدف به گونه ای دیگر انشاء الله در مبانی ارزشی برنامه ریزی بیان خواهد شد این جا ناظر به هدفمندی برنامه ها ی هستی متمرکز هستیم ).
