موضوع:کتاب النکاح/ شرايط الرّضاع / الشرط الثالث

الثالث: ان تكون المرضعة حيّة، فلو ماتت فى اثناء الرضاع و اكمل النصاب حال موتها ولو رضعة لم ينشر الحرمة.

سومين شرط از شروط نشر حرمت بواسطه رضاع، زنده بودن زن مرضعه در تمام شير خوردن ها (پانزده مرتبه) است.

اقوال:

مسئله ازنظر فقهاءشيعه اجماعى است. مرحوم نراقى مى فرمايد:

الشرط الثالث أن تكون المرضعة حيّة. بالاجماع كما عن ظاهر التذكرة و الصيمرى.[1]

صاحب رياض مى فرمايد:

و يعتبر فى النشر حيوة المرضعة وفاقاً (اجماع) كما يظهر من التذكرة و الصيمرى.[2]

صاحب جواهر[3] ، مى فرمايد:

لا خلاف فيه و سپس از كشف اللثام نقل اجماع مى كند.

نتيجه: مسئله اجماعى است و مخالفى هم در مسئله نيست. اكثريّت اهل سنّت زنده بودن را شرط نمى دانند; ولى اقليّتى از آن ها حيات را شرط مى دانند. ابن قدامة مى گويد:

شافعى و احمد فى احد الروايتين مى گويند شرطيّت دارد; ولى اكثريّت قائل به عدم شرطيّت هستند.[4]

ادلّه: قول مشهور (شرطيّت حيات)

در اين مسئله نصّ خاصّى (آيه و روايت) نداريم. بنابراين سراغ قواعد، اطلاقات و اصول عمليّه مى رويم.

اصالة الحلية يا استصحاب:

چيزى كه در درجه اوّل بر مذهب اصحاب دلالت مى كند، اصالة الحليّة است وقتى عمومات از كار افتاد، اصالة الحليّة مى گويد شير مرده محرميّت نمى آورد (استصحاب حليّت هم مى توان كرد).