درس خارج فقه استاد حمید درایتی

موضوع: کتاب الوديعة/احکام وديعة /وجوب رد

ثانیا به اعتقاد مرحوم آیت الله خوئی روایت فوق ضعیف السند است زیرا داود بن أبی‌یزید مشترک بین داود بن فرقد که از اجلاء اصحاب امام صادق علیه السلام است و بین داود بن أبی‌یزید که از مهملین است[1] ، می‌باشد که قابل تمییز نیست و فقط براساس موثق دانستن تمام أسناد کتاب کامل الزیارات، راوی دوم قابل اعتماد خواهد بود[2] . ثالثا قضیه‌ی شخصیه بودن این روایت از یک سو و اطلاق نداشتن مالی که سائل با آن برخورد کرده است از سوی دیگر (ممکن است از جوائز سلطان جائر یا مال بدون وارث یا... باشد الا اینکه عدم امر به تعریف یکسال حاکی از عدم لقطة بودن آن می‌باشد)، استتباط یک حکم فقهی کلی از این روایت را با مشکل مواجه می‌کند. رابعا حتی اگر این روایت حاکی از آن باشد که مطلق مال مجهول المالک تحت تصرف و اختیار امام است اما با توجه به اینکه مورد مصرف آن را تصدّق عنوان کرده‌اند، در نهایت با روایاتی که دلالت بر وجوب صدقه دادن مال مجهول المالک می‌نماید، موافق خواهد بود و مرحوم صاحب جواهر به قرینه‌ی این روایت و امر به تقسیم مال بین برادران دینی، معتقد است که صدقه دادن مجهول المالک منحصر به فقراء نیست و به هر شیعه‌ای و لو غنی تعلّق می‌گیرد[3] (برخی نیز معتقدند که ظاهرا خود داود بن أبی‌یزید فقیر بوده و لذا عبارت برادرانت ظهور در همان دوستان فقیر و گرفتارت دارد).