درس خارج فقه استاد میرزا محمدحسین احمدی‌فقیه‌یزدی

موضوع: ترتب احکام برقصد

احکا م مترتب بر قصد است وآثار بر قصد بار می گردد

وقتی قصد10روزاقامت کرد وروز نهم فهمید که اشتباه در مصداق کرده است باید اینجا احتیاط کند وجمع کند

چون تاروز نهم قصد جدی داشته که10روز بماند تا هرروز برقصدجدی است وواقعا هم فکر می کند10روز می ماند ولی درروز های آتی می فهمد که اشتباها قصد10روز کرد ه است در اینجا است که وقتی فهمید نماز را کامل بخواند ولی احتاطا باید شکسته هم بخواند.

تابیعن:

تابع هم باید قصد متبوع را بکند چون عرفیت تابع چنین است.

اگرمتبوع قصدخودرا افشا کرد که من اشتباه در مصداق کردم ،متبوع هم باید احتیاط کند .ولی اگر قصد خودرا افشا نکرد متبوع همچنان بر قصد خودهست.

آیا بر تابع واجب است که قصد خودرا افشاکند؟؟

خیلی از موارد افشا قصد ضرورت ندارد مثلا در طهارت داریم برای دیگران اعلام تکللیف ضرورت ندارد.

اینجا برای متبوع شبهه دارد که آیا نماز را تمام بخوانم یا قصر پس چون خودش در شبهه است لزوم به اعلام قصد نیست ولی اگر جایی یقین به تکلیف خوددارد لزوم اعلام هست.

جایی که اضافه کردن تکلیف دارد ضرورت به اعلام ندارد ومتبوع دارد به وظیفه خود عمل میکند ولزوم نیست بار اورا زیادکند.

ضابطه:جایی که عبادیات است اگر شبهه ای برای شخص آمد لزومی نیست که تکلیف را اضافه کرد ولزوم اعلام نیست تا دیگران را در اضافات تکلیف بیاندازد.

حال اگر اعلام کرد بله تابع هم در تکلیف جدیدی میافتد

احتیاط:

1-نمی دانم حکم من چیست واحتیاط می کنم به واقع برسم

2-شرعا مرا وادار می کنند تا احتیاط کنم

اینجا احتیاط شرعی نداریم ودلیلی بر آن نیست ولی چون نمی دانیم حکم چی مجبور شدیم که احتیاط کنیم

احتیاط عقلی است اینجا ورجحان عقلی دارد.

دراحتیاط عقلی که امر شارع نیست پس این احتیاط با چه نیتی انجام می گردد؟تاوقتی شارع امرنکرده است؟

امر به احتیاط نداریم وامر به مطلوبیت نداریم ولی امر به احتیاط مطلوب است واحتمال وجود مطلوبیت ووقتی به رجاءمطلوبیت باشد همی نکافی است. یعنی به رجاء مطلوب شارع انجام می گیرد.رجائاً می آوریم.