درس خارج فقه استاد میرزا محمدحسین احمدی‌فقیه‌یزدی
1400/12/24
بسم الله الرحمن الرحیم
موضوع: لا يبعد جواز الإتيان بنافلة الظهر في حال السفر
العروة الوثقى (للسيد اليزدي)؛ ج2، ص: 160
2 مسألة لا يبعد جواز الإتيان بنافلة الظهر في حال السفر
إذا دخل عليه الوقت و هو مسافر و ترك الإتيان بالظهر حتى يدخل المنزل من الوطن أو محل الإقامة و كذا إذا صلى الظهر في السفر ركعتين و ترك العصر إلى أن يدخل المنزل لا يبعد جواز الإتيان بنافلتها في حال السفر و كذا لا يبعد جواز الإتيان بالوتيرة في حال السفر إذا صلى العشاء أربعا في الحضر ثمَّ سافر فإنه إذا تمت الفريضة صلحت نافلتها
درحالي كه وقت داخل شدوتكليف امر پيدا كرده وبرعهده آمد مي توان نافله كه وقت داخل شده ومابعدش سفر مي رويم بجا آوريم.
زمان نافله گذشته است ولي الان كه د محل استقرار وطن واقامت آمده ميتواند نافله را بخواند درصورتي كه ظهر را خوانده بود وعصر را نخوانده تا برسد در محل اقامت،قبل رسيدن به وطن مي گويد مي توانم نافله عصر بخوانم چون مي توانم عصر را كامل بخوانم .
اين مسئله اجتهادي است وسيدره اورا جواز چنين كاري داده است وماهم قبول داريم كه شخص وقتي مي خواهد نماز عصر را در وطن بخواندمي تواند نافله آن را در خارج وقت بخواند.
همچنين اگر در محل اقامت اگر عشاءرا 4ركعتي خواند وشروع به سفر كرد وتيره اش را در سفر بتواند بخواند
قاعده كلي اين است كه اگر فريضه يوميه را تمام خواند نماز نافله براي او صحيح است.
ونمي توان گفت وتيره در سفر است بلكه در سفري است كه به نمازعشاي حضري متصل است پس رجاء خواند كه ايرادي حتما ندارد وبلكه اگر هم به عنوان ادامه عشاي حضري به عنوان خاص خودش خوانده شود عيبي ندارد.واين نماز ادامه حضر است.
تعقيبات يعني عقب نماز بيايد واين كه مي گويند اولين چيزبعد نماز تسبيحات است نه درست نيست ومي تواند اول وتيره مثلا بخواند وبعد تسبيحات بخواند واين اول تسبيحات اول اضافي است ونه اول حقيقي.
آيا عالم به حكم وموضوع يا جاهل به هردو يا احدهما موثر است دراين جهت براي كسي كه در سفراست؟
