موضوع: تفسیر موضوعی/وفای به عهد /جمع بندی مساله وفای به عهد

در مساله وفای به عهد ، آیات و روایات بیان شد و چند نکته به عنوان ملحقات باقی ماند.

نکته آخر در باب عهد این است که عهد چند نوع است.

1 – عهد بین عبد و خدا :

این عهد فقهی است مثل نذر و عهد و قسم. کسی گرفتار مریضی است و عهد می بندد که در صورت شفاگرفتن سه روز روزه بگیرد و چنین عهدی با شرایط اگر باشد ، واجب الاتیان است.÷

2 – عهد با مردم :

این قسم از عهد به دو صورت است :

الف) عهد یک طرفه : قول می دهیم به کسی فلان کار را برایش انجام دهیم. این را عهد ابتدایی می گویند که خواص عهد فقهی را ندارد و لزوم فقهی ندارد. اما از آنجایی که شریعت مقدس محدود به فقه نیست و شامل اخلاق هم می شود ، از حیث اخلاقی لازم العمل است و بسیار تاکید بر آن شده است. عوام الناس اگر نقض عهد را از عالم دینی ببینند ، از دین دور می شوند. این اتفاق موجب بی اعتمادی و تفرق اجتماعات می شود و در نتیجه پیشرفتی حاصل نخواهد شد.

ب) عهد دو طرفه : قرارداد دو طرفه اما اثر فقهی و شرعی دارد و حق نقض نیست.

3 – عهد با نفس و خویشتن : در این عهد با نفس ، با مشارطه و مراقبه و محاسبه توفیق و موفقیت حاصل خواهد شد. بدترین آفت بندگی ما و زندگی ما ، رها بودن و بی برنامگی است. علت ناکامی اکثریت ، همین عدم برنامه ریزی است و رمز موفقیت اهل توفیق ، برنامه داشتن و عمل به سه گزینه مذکور است. این جور افراد در زندگی منظم هستند ؛ اما انسان بی نظم ، بی برنامه است. اگر در زندگی برنامه نباشد ، بی نظم خواهیم بود. انسان بی نظم در طوفان های دوران و زندگی دچار آفت می شود.

آخرین نکته مهم این مساله وفای به عهد این است که ما آیا با امام زمان عجل الله فرجه الشریف عهد داشتیم یا نه؟

اگر نداشتیم که در دوران طلبگی خود تجدید نظر باید کنیم.

اگر عهد داریم ، چه کردیم با این عهد؟ انسان درست ، به طرف مقابل خودش نگاه نمیکند ، بلکه به خودش نگاه میکند. برایش فرقی ندارد که طرف مقابل کودک باشد یا انسان کامل و بالغ.

انسان باید به خودش توجه کند در عهدی که با نفس می بندد.

با امام زمان عجل الله فرجه الشریف ، چه عهدی بستیم و چه کردیم؟