موضوع: مساله 28 از مضاربه، بخش دوّم (بررسی صور چهارگانه استقرار سود در صورت خسارت)
بخش اول: جبران خسارت در مضاربه از ربح حتی اگر خسارت بعد از ظهور ربح باشد؛
حکم: این فرع محل اتفاق و شیعه و عامّه است.
بخش دوم: زمان استقرار سود بدین معنا که چه زمانی نهایی شده و دیگر کم و زیاد نمی گردد.
برای این فرع چهار صورت تصویر شده است که همه به دلیل عدم نصّ، بر اساس قواعد بررسی می گردد.
صورت اوّل: استقرار ربح بعد از انضاض و تقسیم سود و پایان مضاربه؛
حکم: تحریر و صاحب جواهر: شکی در استقرار سود نیست.
استاد: بعد از این سه مرحله، دیگر موضوع برای جبران خسارت منتقی و اصلا بی معنی است.
صورت دوّم: استقرار به انضاض و فسخ مضاربه؛
حکم: تحریر و صاحب جواهر: استقرار حاصل است.
استاد: بعد از فسخ، موضوع برای جبران خسارت منتفی است.
صورت سوّم: استقرار به فسخ بدون انضاض، به اینکه مالک و عامل سهم خود را گرفتند و مضاربه فسخ شده است.
حکم: استقرار به فسخ حاصل شده است چون مالک راضی به تقسیم شده که معنایش قبول است.
صورت چهارم: الف: (به بیان صاحب تحریر) استقرار به فسخ یا پایان مدت مضاربه؛
حکم: تحریر: استقرار بعید نیست.
استاد: استقرار بعید است
دلیل استاد: چون هنوز انضاض و تقسیمی صورت نگرفته و از طرفی مطالبه‌ی مالک، حکایت از عدم رضایتش نسبت به خسارت دارد.
ب: (به بیان صاحب جواهر) استقرار فقط به تقسیم ربح؛
حکم: عدم استقرار ربح؛
دلیل: چون هنوز معامله تمام نشده و در معامله های بعدی اگر سود یا خسارتی به وجود آید باید آن را نیز محاسبه کرد.