درس خارج فقه استاد قادر حیدری‌فسائی

موضوع: کتاب الطهارة/نجاسات/ملاقات با میته‌ی انسان بدون رطوبت/ رجوع به عقل

مرحله‌ی پنجم: رجوع به عقل.

عقل با هر دو صورت آن، در این مسأله فاقد حکم است. به همان علّتی که در مسائل سابق بیان شد.

مرحله‌ی ششم: رجوع به اصل عملی.

درباره‌ی ملاقات شیئ با انسان میّت، دلیل اجتهادی (روایات، اجماع) وجود دارد. بنابراین، درباره‌ی طهارت و نجاست ملاقی نوبت به اصل عملی (برائت، احتیاط، تخییر، استصحاب) نمی‌رسد. ولی بر فرض عدم دلیل اجتهادی، رجوع به استصحاب طهارت ملاقی می‌شود. با توضیحی که در مسأله سابق ارائه شد.

متفرّقات:

امور مورد استفاده برای استنباط حکم در این مسأله، فی الجملة، مثل اموری است که در مسأله سابق استفاده شد.

نتیجه‌ی نهائی بحث: به عنوان فتوای تنجیزی، شیئ ملاقی با انسان میّت، در صورت رطوبت، نجس است و در صورت یبس، طاهر است.

نکته:

از طرفی کلمه‌ی علی الاقویٰ که در مسأله مورد بحث وجود دارد، از الفاظ فتویٰ است. پس کلمه‌ی الاحوط که در مسأله وجود دارد، بعد از فتویٰ قرار گرفته است. از طرفی دیگر محقّق یزدی در مسأله‌ ۶۴ از باب اجتهاد و تقلید معتقد شده که احتیاط بعد از فتویٰ، احتیاط استحبابی است. بنابراین، احتیاط در مسأله مورد بحث احتیاط استحبابی است و در احتیاط استحبابی، مکلّف مخیّر بین عمل به فتویٰ و عمل به احتیاط است. مسأله ۶۴: الاحتیاط المذکور فی الرسالة امّا استحبابی و هو ما اذا کان مسبوقاً او ملحوقاً بالفتویٰ و امّا وجوبی و هو ما لم یکن معه فتوی و یسمّی بالاحتیاط المطلق و فیه یتخیّر المقلّد بین العمل به و الرّجوع الی مجتهد آخر و امّا القسم الاوّل فلا یجب العمل به و لا یجوز الرّجوع الی الغیر بل یتخیّر بین العمل بمقتضی الفتویٰ و بین العمل به.