درس خارج فقه استاد قادر حیدری‌فسائی

موضوع: کتاب الطهارة/نجاسات/ملاقات با میته‌ی انسان بدون رطوبت/ رجوع به اجماع

۲) مرحوم ابن حمزة.

قال فی الوسیلة ص۷۸: و ان لم تکن مرئیة و کان من مسّ الحیوانات الّتی ذکرناها رطبة صبّ علیها الماء و غسلها ای المواضع الّتی اصابتها و ان کانت یابسة مسحها بالتراب و .......

۳) مرحوم کیدری.

قال فی الاصباح ص۵۴: و اذا اصاب الثوب او البدن نجاسة یابسة لم یجب الغسل و انّما ندب الی مسح الید بالتراب او نضح الثوب.

۴) مرحوم ابن ادری

قال فی السرائر ج۱ ص۱۸۸: و النّجاسة اذا کانت یابسة لا ینجس بها الثوب.

از فقهاء قرن هفتم:

۱) مرحوم محقّق.

قال فی المعتبر ج۱ ص۴۴۰: لانّ ملاقاة النّجاسة الرّطبة او الموضع الرّطب موجب نجاسته فیکون الرّطوبة منجّسة لمحلّها ..... قال الشیخ فی المبسوط کلّ نجاسة اصابت الثوب او البدن فکانت یابسة لا یجب غسلها و انّما یستحبّ مسح الید بالتّراب او نضح الثوب. (و معتبر ج۱ ص۴۵۴).

۲) مرحوم ابن سعید حلّی.

قال فی النزهة ص۱۸: و مباشرة المیتة رطبة کانت او یابسة من غیر الآدمی اذا کانت لها نفس سائلة و کذلک ان کانت من الآدمیّ قبل تطهیره بالغسل. (و الجامع للشرائع ص۲۳).

از فقهاء قرن هشتم:

۲و۱) مرحوم فخر المحقّقین و مرحوم عمید الدّین.

قال العلّامة فی القواعد ج۱ ص۲۳۴: و لو خلت (القطعة) من العظم او کان المیّت من غیر النّاس او منهم قبل البرد وجب غسل الید خاصّة و لا یشترط الرطوبة.

(مرحوم فخر المحقّقین در ایضاح ج۱ ص۶۵ و مرحوم عمید الدّین در کنز الفوائد ج۱ ص۸۰، فتوای علّامه در قواعد را تأیید فرموده‌اند).

از فقهاء قرن نهم:

۱) مرحوم شمس الدّین حلّی.

قال فی المعالم ج۱ ص۷۹: و لو لاقت النجاسة الرّطبة شیئا وجب غسله بخلاف الیابسة الّا المیّت. (مراد از المیّت به قرینه ص۶۹، میّت آدمی است).

۲) مرحوم صیمری.

قال فی تلخیص الخلاف ج۱ ص۱۶۸: قال الشیخ اذا کان موضع سجوده طاهرا صحّت صلوته و ان کان موضع قدمیه و مصلاه نجسا اذا کانت النجاسة (یابسة) لا یتعدی الی بدنه و ثیابه ....... و المعتمد قول الشیخ.