درس خارج فقه استاد قادر حیدری‌فسائی

موضوع: کتاب الطهارة/نجاساتال/اجزاء جدا شده از حیوان حیّ/ مرحله چهارم: رجوع به اجماع

از فقهاء قرن دوازدهم:

۱) مرحوم صاحب وسائل.

قال فی الهدایة ج۱ ص۳۹۵: الجلد الّذی یقطع من الحیوان الحیّ نجس میتة.

قال فی الهدایة ج۸ ص۵۴: ما قطع من ألیات الغنم و هی احیاء فهو میتة ......... و یجوز الانتفاع باشیاء من المیتة ........ الصّوف. الشّعر. الوبر .......

۲) مرحوم آقا جمال خوانساری.

قال فی التعلیقات علی الرّوضة ص۱۹۳: لا بأس بالصّلوة فی صوف المیتة لانّ الصّوف لیس فیه روح و التعلیل یجری فی کلّ ما لا یقبل الحیاة.

توجّه: در ذیل کلام مرحوم صدوق دوّم نکته‌ای ذکر شد. آن نکته در اینجا نیز می‌آید.

از فقهاء قرن سیزدهم:

۱) مرحوم بحر العلوم.

قال فی الدرّة النجفیة ص۵۱: و کلّ ذی حسّ من الحیّ انفصل فمیتة قطعا لموت قد حصل.

۲) مرحوم صاحب ریاض.

قال فی الریاض ج۱۳ ص۴۲۸: الثالث: الاعیان النجسة کالعذرات و ما ابین من الحیّ اذا کان ممّا تحلّه الحیاة ........

۳) مرحوم سیّد مجاهد.

قال فی المناهل ص۲۸۵: الثانی هل یختصّ جواز الاستصباح بالدّهن المتنجّس او لا بل یعمّ ما هو نجس العین بالاصالة کالمأخوذ من ألیات المیتة ........ الظّاهر انّه لا قائل بالفرق. (بین الالیات من المیتة و بینها من الحیّ).

از فقهاء قرن چهاردهم:

مرحوم محقّق خراسانی. قال فی اللّمعات ج۲ ص۲۷: یجب ستر العورة ......... امّا بالقطن ........ او بالصّوف و الشعر و الوبر ممّا یؤکل لحمه.

طائفه سوّم: بعضی از فقهاء در این مسأله نقل اجماع و یا عدم خلاف فرموده‌اند.

از فقهاء قرن پنجم:

مرحوم شیخ طوسی. قال فی الخلاف ج۶ ص۱۹: و هذا (قول النبیّ ص: ما ابین من حیّ فهو میت) ایضا رواه اصحابنا و لایختلفون فیه، فهو اجماع منهم علیه.

این فقیه در خلاف ج۱ ص۶۷، اجزاء فاقد روح که از حیوان حیّ جدا می‌شود را طاهر می‌داند. بنابراین، اجماع مربوط به اجزاء دارای روح است.

از فقهاء قرن ششم:

مرحوم طبرسی. قال فی المؤتلف ج۲ ص۴۴۹: قد روی ذلک (قول النبیّ ص) اصحابنا لا یختلفون فیه فهو اجماع منهم علیه.