درس خارج فقه استاد قادر حیدری‌فسائی

موضوع: کتاب الطهارة/نجاسات/اجزاء جدا شده از حیوان حیّ/ مرحله چهارم: رجوع به اجماع

۲) مرحوم سیّد مرتضی.

قال فی الناصریّات ص۱۰۰: لو کان فیه (فی الشعر) حیاة لما جاز اخذه من الحیوان فی حال حیاته و الانتفاع به ........

۳) مرحوم ابو الصّلاح حلبی.

قال فی الکافی ص۲۷۶: فصل فی بیان ما یحرم اکله. ما یحرم اکله علی ضربین ....... الضرب الاوّل ....... الضرب الثانی: میتة ذوات الانفس السائلة ......... و ما قطع من الحیوان قبل الذکاة ........ و کلّ هذه المذکورات میتة .......

۴) مرحوم ابن برّاج.

قال فی المهذّب ج۲ ص۴۴۳: اذا قطع انسان شیئا من ألیات الغنم و هی احیاء لم یجز اکل شیئ منها و لا ان یستصبح بشیء من دهن ذلک، لانّه میتة ..........

از فقهاء قرن ششم:

۱) مرحوم قطب راوندی.

قال فی فقه القران ج۱ ص۹۷: انّ ما لم تحلّه الحیاة لا یسمّی میتة .......

۲) مرحوم ابن حمزة.

قال فی الوسیلة ص۸۷: فالاوّل (ممّا تجوز فیه الصّلوة) عشرة اشیاء. القطن ......... و صوف کلّ ما یؤکل لحمه و شعره و وبره اذا لم یکن منتوفا عن حیّ او میت.

۳) مرحوم کیدری.

قال فی الاصباح ص۳۸۸: اذا قطعت ألیة شاة و هی بعد حیّة لم یحل اکلها لانّها میتة.

۴) مرحوم ابن ادری

قال فی السرائر ج۳ ص۸۶: انّ کلّ ما ابین من الحیّ و قطع منه و الحیّ علی حیاته فهو میتة.

توجّه: فتوای این فقیه به قرینه اکل، درباره‌ی اجزاء فاقد روح نیست.

از فقهاء قرن هفتم:

۱) مرحوم فاضل آبی.

قال المحقّق فی مختصر النافع ج۲ ص۲۴۹: لو اخذت الحبالة منه قطعة فهی میتة. (مرحوم فاضل آبی در کشف الرموز ج۲ ص۳۴۴ فتوای محقّق را تأیید فرموده است. فتوای محقّق درباره ی اجزاء فاقد روح نیست).