درس خارج فقه استاد قادر حیدری‌فسائی
1402/08/28
بسم الله الرحمن الرحیم
موضوع: کتاب الطهارة/نجاسات/اجزاء جدا شده از میته/ مرحله سوّم: رجوع به روایات
ذیل روایت و یا روایت دوّم:
مدلول ذیل این است که صلوة در جلد میته، ممنوع است ولی منع، اعمّ از نجاست است. بنابراین، ذیل روایت دلالت بر نجاست جلد میته ندارد.
ظاهر جمله‌ی ما علمت انّه میتة فلا تصلّ فیه این است که برای جواز صلوة، عدم علم به میته شرط است نه علم به عدم میته.
قال فی ملاذ الاخیار ج۴ ص۶۰۰: ظاهره اشتراط عدم العلم لا العلم بالعدم.
نتیجه‌ی بحث در روایت اوّل: اجزاء جدا شده‌ی از میته، در صورت روح نجس و در صورت عدم روح طاهر است.
روایت دوّم: روایت حسین بن زرارة از ابی عبد الله علیه السّلام.
بحث اوّل: درباره‌ی نسخه‌های روایت.
۱) نسخه‌ی کافی: محمّد بن یحیی عن احمد بن محمّد عن ابن فضّال عن ابن بکیر عن الحسین بن زرارة قال: کنت عند اَبی عبد الله علیه السّلام و ابی یسأله عن اللّبن من المیتة و البیضة من المیتة و انفحة المیتة فقال کلّ هذا ذکیّ قال فقلت له فشعر الخنزیر یعمل حبلاً و یستقی به من البئر الّتی یشرب منها او یتوضّأ منها قال لا بأس به. و زاد فیه علیّ بن عقبة و علیّ بن الحسن بن رباط قال: و الشّعر و الصّوف کلّه ذکیّ. (کافی طبع اسلامیّه ج۶ ص۲۵۸، طبع دار الحدیث ج۱۲ ص۲۵۸).
۲) نسخه‌ی تهذیب: عنه (عن محمّد بن یعقوب) عن محمّد بن یحیی ....... تا آخر سند و متن کافی. (تهذیب، تحقیق خرسان، ج۹ ص۷۵).
۳) نسخه‌ی وسائل الشیعة: سند و متن روایت در وسائل مثل کافی است. (وسائل، طبع آل البیت، ج۲۴ ص۱۸۰).
توجّه: فقره‌ی دوّم روایت (قال: قلت له شعر الخنزیر ...... لا بأس به) در وسائل ج۱ ص۱۷۱ و فقره‌ی اوّل روایت و فقره‌ی سوّم روایت (فقره‌ی سوّم یعنی الشّعر و الصّوف کلّه ذکیّ) در وسائل ج۳ ص۵۱۳ آمده است.
۴) نسخه‌ی هدایة الامّة: و سئل علیه السّلام عن اللّبن من المیتة و البیضة من المیتة و انفحة المیتة فقال: کلّ هذا ذکیّ و الشّعر و الصّوف کلّه ذکیّ. (هدایة الامّة ج۱ ص۳۷۷).
توجّه: در هدایة الامّة ج۸ ص۵۶، بجای اللّبن، السنّ آمده است.
۵) نسخه وافی: سند و متن روایت در وافی مثل کافی است. (وافی، ج۱۹ ص۹۹).
توجّه: فقره‌ی دوّم روایت در وافی ج۶ ص۴۰ آمده است.
بحث دوّم: درباره‌ی سند روایت.
نکته الف: روایت طبق نسخه کافی سه سند دارد.
سند اوّل: محمّد بن یحیی عن احمد بن محمّد عن ابن فضّال عن ابن بکیر عن الحسین بن زرارة.
محمّد بن یحیی العطّار و احمد بن محمّد بن عیسی اشعری، امامی و ثقه و حسن بن علیّ بن فضّال و عبد الله بن بکیر، ثقه غیر امامی هستند. حسین بن زرارة امامی است ولی در توثیق او اختلاف است. عبد الله بن بکیر که از اصحاب اجماع است (رجال کشّی ج۱ ص۲۱۷ و ج۲ ص۶۷۳) از او نقل روایت کرده، پس حسین بن زرارة ثقه خواهد بود و همچنین در کافی طبع اسلامیّه ج۶ ص۲۵۸ و در استبصار ج۴ ص۹۰، صفوان بن یحیی که از اصحاب اجماع است (رجال کشّی ج۲ ص۸۳۰) نیز از او نقل روایت فرموده است. بنابراین، حسین بن زراره نیز امامی و ثقه است و روایت، موثقه می‌شود.
توجّه: این سند، مربوط به فقره اوّل و دوّم روایت است.
