درس خارج فقه استاد قادر حیدری‌فسائی

موضوع: کتاب الطهارة/نجاسات/انسان میّت/ مرحله چهارم: رجوع به اجماع

۷) مرحوم ملّااحمد نراقی.

قال فی مستند الشیعة ج۱ ص۱۶۷: و ممّا ذکرنا ظهر دلیل القول الثانی (نجاسة المیّت الآدمی قبل البرد ایضا) و هو المحکیّ عن العمّانی و المبسوط و التذکرة و الروض و کفایة الاحکام و اختاره والدی العلّامة بل علیه اجماع الطائفة عن الخلاف و المعتبر و المنتهی و التذکرة و هو الحقّ لما ذکر و ردّ دلالة روایة ابن میمون بمنع القطع بالموت قبل البرد مناف لما صرّح به فی جملة من الاخبار من تحقّقه مع الحرارة.

۸) مرحوم صاحب جواهر.

قال فی الجواهر ج۵ ص۳۱۰: کان خیرة التذکرة و القواعد و الروض و کشف اللثام و الریاض النّجاسة و ان لم یبرد کما عن المبسوط و ربّما یقتضیه اطلاق المصنّف و غیره بل قد یظهر من التذکرة الاجماع علیه حیث قال لو مسّه قبل برده فالاقرب وجوب غسل الید لانه لاقی نجاسة اذ المیّت نجس عندنا .......... و کیف کان فالاقوی النجاسة لما عرفت و الله اعلم. نعم لا نجاسة بعد تغسیله قطعا و اجماعاً.

۹) مرحوم شیخ انصاری.

قال فی کتاب الطّهارة ج۵ ص۴۱: الرّابع: المیتة من الحیوان ذی النّفس السائلة انسانا کان او غیره، امّا الآدمیّ فتدلّ علی نجاسته مضافا الی دعوی الاتّفاق علیه بالخصوص فی المعتبر و المنتهی، کما عن الخلاف و غیره، صحیحة الحلبی ...... و صحیحة ابراهیم بن میمون ......... فهل تخصّ نجاسته بما بعد البرد ....... ام نجس بمجرّد الموت کما هو ظاهر المصنّف فی القواعد و محکیّ التذکرة و ....... و فیه نظر لانّ الاصحاب لیس فی کلامهم ما یظهر منه الاطلاق عدا اطلاق فتاواهم او معاقد اجماعهم. امّا الفتاوی فهی مختلفة کما عرفت و امّا معاقد الاجماع فلا ینفع اطلاقها بعد ذهاب مدّعیها الی العدم فانّ منهم المحقّق و المصنّف و الشّهید و قد عرفت انّ ظاهرهما کالمحکی عن نهایة المصنّف التّقیید. نعم، یمکن التمسّک باطلاق روایتی الحلبی و الاحتجاج المتقدّمتین.

توجّه:

کلام مرحوم شیخ: معقد اجماع محقّق و علّامه و شهید اوّل مطلق است ولی بخاطر عدم عمل این فقهاء به این اجماع، این اجماع مفید نیست.

اطلاق معقد اجماع شهید، محلّ تأمّل است.