درس خارج فقه استاد قادر حیدری‌فسائی
1402/02/18
بسم الله الرحمن الرحیم
موضوع: کتاب الطهارة/نجاسات/ مذی حیوان طاهر / مرحله چهارم: رجوع به اجماع
از فقهاء قرن دوازدهم:
۱) مرحوم حرّ در وسائل الشیعة ج۳ ص۴۲۶. قال: باب طهارة المذی و الودی و البصاق ..........
۲) مرحوم آقا جمال خوانساری در حاشیه بر روضه. قال الشّهید فی اللّمعة ج۱ ص۲۸۴: الثالثة: النّجاسة ای جنسها عشرة: البول و الغائط ......... (عدم ذکر مذی در عداد نجاسات، دلالت بر عدم نجاست مذی نزد مرحوم شهید دارد و تأیید عدم نجاست توسّط مرحوم خوانساری ، دلالت بر عدم نجاست مذی نزد این فقیه می‌کند).
۳) مرحوم فاضل هندی در کشف اللّثام ج۱ ص۳۸۹. قال: و هی (النّجاسات) کما فی الجامع و النّافع و الشرائع عشرة. الاوّل و ........ (عدم ذکر مذی در عداد نجاسات، دلالت بر عدم نجاست مذی نزد این فقیه می‌کند).
از فقهاء قرن سیزدهم:
۱) مرحوم بحر العلوم در الدرّة النّجفیه ص۵۰. قال: جمیع الاعیان علی الطّهارة عدا الّتی تأتی لها الاشارة بول و ......... (عدم ذکر مذی در عداد نجاسات، دلالت بر عدم نجاست مذی نزد این فقیه می‌کند).
۲) مرحوم عاملی در مفتاح الکرامة ج۲ ص۳. قال العلّامة فی القواعد: الفصل الاوّل فی انواعها (النجاسات) و هی عشرة البول ......... (عدم ذکر مذی در عداد نجاسات توسّط علّامه و تأیید عدم نجاست توسّط مرحوم عاملی دلالت بر عدم نجاست مذی نزد این دو فقیه می‌کند).
۳) مرحوم محقّق قمی در غنائم الایّام ج۱ ص۴۳۱. قال: و ذهب ابن الجنید الی نجاسة المذی عقیب الشهوة لبعض الاخبار و هو مدفوع بالصّحاح.
۴) مرحوم طباطبائی در ریاض ج۲ ص۶۴. قال المحقّق فی المختصر النّافع: الرکن الرّابع فی بیان النّجاسات و النّظر فی اعدادها و احکامها و هی ای جنسها عشرة. البول و .......... (عدم ذکر مذی در عداد نجاسات توسّط محقّق و تأیید عدم نجاست توسّط مرحوم طباطبائی دلالت بر عدم نجاست مذی نزد این دو فقیه می‌کند).
۵) مرحوم سیّد مجاهد در مناهل ص۵۵۴. قال: انّ ثبوت الولایة للأب و الجدّ له من باب التعبّد الصّرف الّذی لا یهتدی الی وجهه عقولنا کما فی نجاسة البول و المنیّ و طهارة المذی.
۶) مرحوم محمّد تقی اصفهانی در تبصرة الفقهاء ج۲ ص۴۰۹. قال: الفصل الاوّل فی اعداد النجاسات. الاوّل و الثانی البول و ......... (عدم ذکر مذی در عداد نجاسات دلالت بر عدم نجاست مذی نزد این فقیه می‌کند).
۷) مرحوم محقّق قزوینی در ینابیع الاحکام ج۲ ص۱۰. قال: الباب الاوّل فی الاعیان النّجسة و یراد بها هنا ما یعمّ النّجاسة الذاتیّة ......... و العرضیّة ............ (عدم ذکر مذی در عداد نجاسات دلالت بر عدم نجاست مذی نزد این فقیه می‌کند).
از فقهاء قرن چهاردهم:
۱) مرحوم محقّق همدانی در مصباح الفقیه ج۷ ص۳۶. قال: کلّ ما یخرج من القبل و الدّبر عدا البول و الغائط و المنیّ و الدّم من مذی او وذی او قیح او نحوها من رطوبة او غیرها طاهر.
۲) مرحوم محقّق خراسانی در اللّمعات ج۱ ص۱۰۶. قال: الباب الخامس فی النّجاسات و هی عشرة .......... (عدم ذکر مذی در عداد نجاسات دلالت بر عدم نجاست مذی نزد این فقیه می‌کند).
طائفه سوّم: بعضی از فقهاء در این مسئله نقل اجماع و یا عدم خلاف فرموده‌اند.
از فقهاء قرن پنجم:
مرحوم سیّد مرتضی در ناصریّات ص۹۳. قال: فامّا المذی فعندنا انّه لیس بنجس و لا ینقض الوضوء و ........ و الّذی یدلّ علی ذلک اجماع الفرقة المحقّة و ............ و در رسائل ج۱ ص۱۷۰.
از فقهاء قرن ششم:
۱) مرحوم طبرسی در مؤتلف ج۱ ص۴۳. قال: مسألة ـ ۱۰۷ ـ (ج): المذی و الوذی لا ینقضان الوضوء و لا یغسل منهما الثوب.
۲) مرحوم ابن ادریس در سرائر ج۱ ص۱۸۴. قال: المذی و الوذی طاهران عندنا لا تجب ازالتهما.
از فقهاء قرن دهم:
۱) مرحوم محقّق کرکی در جامع المقاصد ج۱ ص۸۴. قال: و المذهب انّه (المذی) لیس بناقض و انّه طاهر.
۲) مرحوم محقّق اردبیلی در مجمع الفائدة ج۱۱ ص۲۲۶. قال: و کذا ملاقاة المذی و الودی المجمع علی طهارتهما ..........
