درس خارج فقه استاد قادر حیدری‌فسائی
1402/02/10
بسم الله الرحمن الرحیم
موضوع: کتاب الطهارة/نجاسات/ مذی حیوان طاهر/ مرحله دوم: رجوع به اجماع
مرحله‌ی دوّم: رجوع به آیات.
مسئله، فاقد آیات الاحکام است.
مرحله‌ی سوّم: رجوع به روایات.
درباره‌ی مذی، در ابتداء نظر، دو طائفه روایت وجود دارد.
طائفه اوّل: روایاتی که مدلول آنها، طهارت مذی است.
روایت اوّل: روایت برید بن معاویة از احدهما علیهما السّلام.
بحث اوّل: درباره‌ی نسخه‌های روایت.
نسخه‌ی کافی: علیّ بن ابراهیم عن ابیه عن ابن ابی عمیر عن عمر بن اذینة عن برید بن معاویة قال: سألت احدهما علیهما السّلام عن المذی فقال لا ینقض الوضوء و لا یغسل منه ثوب و لا جسد انّما هو بمنزلة المخاط و البزاق. (کافی طبع اسلامیّه ج۳ ص۳۹، طبع دار الحدیث ج۵ ص۱۲۵).
نسخه‌ی علل الشرایع: حدثنا محمّد بن الحسن رحمه الله قال حدثنا محمّد بن الحسن الصفّار عن ابراهیم بن هاشم عن ابن ابی عمیر عن عمر بن اذینة عن یزید بن معاویة قال: سألت احدهما علیهما السّلام ........... انّما هو بمنزلة البصاق و المخاط. (علل ج۱ ص۲۹۴).
نکته: صحیح، برید بن معاویة است.
نسخه‌ی وافی: سند و متن روایت در وافی مثل کافی است. (وافی ج۶ ص۱۷۶).
نسخه‌ی وسائل الشیعه: سند و متن روایت در وسائل مثل کافی است. با این تفاوت که در وسائل آمده است: انّما هو بمنزلة المخاط و البصاق. (وسائل طبع آل البیت ج۱ ص۲۷۶).
نسخه‌ی بحار: سند و متن روایت در بحار مثل علل الشرایع است. (بحار طبع بیروت ج۷۷ ص۱۰۲ و ص۲۱۶).
بحث دوّم: درباره‌ی سند روایت.
روایت طبق نسخه‌ی کافی و علل الشرایع طبق نظری، صحیحه و طبق نظری دیگر، حسنه است و علّت اختلاف، اختلاف در توثیق ابراهیم بن هاشم است. (مرآة العقول ج۱۳ ص۱۲۴).
بحث سوّم: درباره‌ی دلالت روایت.
مقتضای عدم لزوم غسل ثوب و جسد از مذی، طهارت مذی در ثوب و جسد است و با عدم القول بالفصل، طهارت مذی در سایر اشیاء و طهارت مذی در جمیع حیوانات طاهر ثابت می‌شود.
روایت دوّم: روایت محمّد بن مسلم از احدهما علیهما السّلام.
بحث اوّل: درباره‌ی نسخه‌های روایت.
نسخه‌ی تهذیب: ما اخبرنی به الشّیخ ایّده الله عن احمد بن محمّد عن ابیه عن الحسین بن الحسن بن ابان عن الحسین بن سعید عن فضالة عن العلاء عن محمّد عن احدهما علیهما السّلام قال: سألته عن المذی یصیب الثوب فقال ینضحه بالماء ان شاء و قال فی المنیّ الّذی یصیب الثّوب فان عرفت مکانه فاغسله و ان خفی علیک فاغسله کلّه. (تهذیب، تحقیق خرسان، ج۱ ص۲۶۷ و ج۲ ص۲۲۳).
نسخه‌ی وافی: سند روایت در وافی مثل تهذیب است ولی متن روایت تا و قال آمده است. (وافی ج۶ ص۱۷۸).
نسخه‌ی وسائل الشیعة: سند و متن روایت در وسائل مثل تهذیب است. (وسائل طبع آل البیت، ج۳ ص۴۲۳ و ص۴۲۶).
بحث دوّم: درباره‌ی سند روایت.
روایت طبق نظری، صحیحه و طبق نظری دیگر، حسنه است و علّت اختلاف، اختلاف در توثیق احمد بن محمّد و حسین بن حسن بن ابان است. (ملاذ الاخیار ج۲ ص۳۸۷، بحار الانوار ج۷۷ ص۶۲).
بحث سوّم: درباره‌ی دلالت روایت.
مقتضای عدم بیان وجوب غسل ثوب از مذی، طهارت مذی است و کلمه‌ی ان شاءَ قرینه است بر اینکه نضح ثوب مستحبّ است.
