درس خارج فقه استاد قادر حیدری‌فسائی

موضوع: کتاب الطهارة/نجاسات/ منیّ حیوان/ مرحله چهارم: رجوع به اجماع

از فقهاء قرن نهم:

مرحوم ابن فهد حلّی در المهذّب ج۱ ص۲۲۴ فتوای محقّق در المختصر النّافع را تأیید فرموده‌ است. قال المحقّق: و هی عشرة. البول و ......... و المنیّ و المیتة ممّا یکون له نفس سائلة.

مرحوم شمس الدّین حلّی در معالم ج۱ ص۷۵. قال: النّجاسات عشرة. البول ....... و المنیّ من ذی النّفس و ان اکل لحمه .........

از فقهاء قرن دهم:

مرحوم محّقق کرکی در رسائل ج۱ ص۶۷. قال: و هی عشرة. البول ......... و المنیّ منه (من ذی النّفس). و در جامع المقاصد ج۱ ص۱۶۱.

مرحوم شهید ثانی در روض الجنان ج۱ ص۴۳۴. قال: و المنیّ من کلّ حیوان ذی نفس سائلة و ان کان مأکولا و لا فرق بین الآدمیّ و غیره و لا بین الحیوان البرّی و المائیّ.

از فقهاء قرن یازدهم:

مرحوم مجلسی اوّل در روضة المتّقین ج۱ ص۲۱۶. قال: الظّاهر انّ مراده عدم العفو عن البول النّجس ........... و المنیّ من ذی النفّس قلیلا کان او کثیرا. (بعد از تفسیر کلام مرحوم صدوق، آنرا تأیید فرموده‌اند).

طائفه سوّم: بعضی از فقهاء در این مسئله نقل اجماع و یا عدم خلاف فرموده‌اند.

از فقهاء قرن پنجم:

مرحوم سیّد مرتضی در الانتصار ص۹۵. قال: و ممّا تفرّدت به الامامیّة القول بانّ المنیّ نجس لا یجزئ فی الّا الغسل ........ و الحجّة الکبری فی نجاسته و وجوب غسله اجماع الامامیّة علی ذلک.

از فقهاء قرن ششم:

مرحوم طبرسی در مؤتلف ج۱ ص۱۷۰. قال: مسئلة ـ ۲۲۸ ـ (ج): المنیّ نجس کلّه لا یجزئ فیه الفرک و یحتاج الی غسله رطبه و یابسه من الانسان و غیر الانسان و المرأة و الرّجل لا یختلف الحکم فیه.

مرحوم سیّد بن زهره در غنیه ص۴۲. قال: المنیّ نجس لا یجزئ فیه الّا الغسل رطبا کان او یابسا بدلیل الاجماع المذکور.

از فقهاء قرن نهم:

مرحوم فاضل مقداد در التنقیح الرائع ج۱ ص۱۴۲. قال: و العشرة المذکورة (البول و ......... و المنیّ و المیتة ممّا یکون له نفس سائلة) لا خلاف فیها عندنا فیکفی ذلک فی الحکم بنجاستها.

مرحوم صیمری در کشف الالتباس ص۳۹۳. قال: الاولی فی المنیّ و هو نجس من کلّ حیوان ذی نفس سائلة آدمیّ و غیره، سواء کان ممّا لا یؤکل لحمه او یؤکل، عند علمائنا کافّة ........ و منیّ ما لا نفس له سائلة، الاقرب فیه الطّهارة .....

از فقهاء قرن دهم:

مرحوم مقدّس اردبیلی در مجمع الفائدة ج۱ ص۳۰۳. قال: دلیل نجاسة المنیّ (المنیّ من کلّ حیوان ذی نفس سائلة و ان کان مأکولا) فکانّه الاجماع المنقول فی المنتهی و غیره.

از فقهاء قرن یازدهم:

مرحوم عاملی در مدارک ج۲ ص۲۶۵. قال: اجمع علماؤنا علی نجاسة المنیّ من کلّ حیوان ذی نفس سائلة سواء فی ذلک الآدمی و غیره، الذکر و الانثی، حکی ذلک العلّامة فی التذکرة صریحاً و فی المنتهی ظاهراً ....... و انّما کانت الطّهارة (فی منیّ ما لا نفس له) اشبه لانّها مقتضی الاصل و لا معارض له و لا اعرف للتردّد فی ذلک وجها یعتدّ به.

مرحوم صاحب معالم در معالم ج۲ ص۴۵۹. قال: انّ حکم منیّ غیر الآدمیّ ممّا له نفس کحکم منیّ الآدمیّ عند الاصحاب لا نعرف فیه خلافا بینهم ....... امّا مع الاستناد الی الاجماع او التقریب الّذی ذکرناه فی حدیث محمّد بن مسلم فلا اشکال فی الاختصاص بذی النّفس فیبقی غیره علی اصل الطّهارة.

مرحوم محقّق سبزواری در کفایه ج۱ ص۵۸. قال: لا ریب فی نجاسة منیّ الانسان و حکم منیّ غیر الآدمی ممّا له نفس حکم منیّ الآدمیّ عند الاصحاب لا نعرف فیه خلافا بینهم و نقل الاجماع علیه. و در ذخیره ج۱ ص۱۴۶.

مرحوم آقا حسین خوانساری در مشارق ج۴ ص۴۵. قال: امّا المنیّ فقد ادّعی العلّامة فی التذکرة انّه نجس عند علمائنا اجمع من کلّ حیوان ذی نفس سائلة آدمیّا کان او غیره ....... و یدلّ علیه ایضا مضافا الی الاجماع قوله تعالی و ینزّل ......

از فقهاء قرن دوازدهم:

مرحوم بحرانی در حدائق ج۵ ص۳۲. قال: الثانی: منیّ غیر الانسان ممّا له نفس سائلة و حکمه حکم منیّ الانسان عند الاصحاب من غیر خلاف یعرف بل ادّعی العلّامة فی التذکرة الاجماع علی نجاسته.

مرحوم فاضل هندی در کشف اللثام ج۱ ص۳۹۱. قال: الثالث: المنیّ من کلّ حیوان ذی نفس سائلة و ان کان مأکولا بالاجماع.

از فقهاء قرن سیزدهم:

مرحوم وحید بهبهانی در مصابیح الظّلام ج۴ ص۴۳۷. قال: اجمع علماؤنا علی نجاسة منیّ ذی النّفس مأکول اللّحم او غیره ذکرا کان او انثی ...... و ممّا ذکر ظهر عدم نجاسة منیّ غیر ذی النّفس لاصالة الطّهارة السالمة عن المعارض .......

مرحوم ملّا مهدی نراقی در لوامع ص۱۰۵. قال: المنیّ من کلّ ذی نفس نجس بالاجماع المحقّق و المنقول من العلّامة و ابن زهرة و الاحتجاج علیه بقوله تعالی و ینزّل علیکم .......... ضعیف و النصوص المستفیضة بنجاسته ظاهرة فی منیّ الانسان ......... و در معتمد الشیعة ص۷۱.