1- بررسی سندی روایات دال بر طاهریت و مطهریت آب مطلق

در روایت آمده «قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ يَعْقُوبَ الْكُلَيْنِيُّ رَحِمَهُ اللَّهُ حَدَّثَنِي عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ بْنِ هَاشِمٍ عَنْ أَبِيهِ عَنِ النَّوْفَلِيِّ عَنِ السَّكُونِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص الْمَاءُ يُطَهِّرُ وَ لَا يُطَهَّر»[1] بحث در سند روایت در مورد نوفلی و سکونی است که آنها ثقه هستند. این روایت علاوه بر اینکه مشکل سندی ندارد، طبق قاعده ای که در مورد روایات کتاب کافی پذیرفته ایم ، این روایت حجت است. بحث ما این بود که آب مطلق طاهر فی نفسه و مطهر لغیره است. اگر آب مطهر است، یعنی اگر آبی نجس شد به آن آبی اضافه کنیم باید پاک شود در حالی که این روایت می فرماید آب پاک نمی شود. آنچه از شریعت می فهمیم این است که باید آب پاک شود. ممکن است گفته شود مراد «لا یطهر بغیره» است در حالی که این نیاز به قرینه دارد. اضافه کردن «بغیره» نیاز به قرینه دارد. به نظر ظاهر روایت قابل التزام است. آب پاک می کند یعنی متنجس را پاک می کند.موضوعی که مورد تنجیس قرار گرفته مثلا دست است یعنی دست نجس شد بعد از شستن طاهرمی شود. حال اگر آبی متنجس شد و با آب کر آن را پاک کردید، دیگر آب متنجس موضوع نیست بلکه آن آب متنجس با آب پاک ممتزج شد. مرحوم امام می فرماید اگر یک قطره خون در آب کر بیفتد، خون طاهر نمی شود بلکه دیگر خونی در کار نیست چون ممتزج شد. تفرق اجزاء، موضوع که خون است را از بین برده است. اگر آب متنجس شد و به کر متصل شد، آن آب متنجس ممتزج می شود و دیگر آب متنجس نیست. آب متنجس تا وقتی به کر متصل شده که مطهر نیست وقتی که متصل شد دیگر آب متنجس نداریم بلکه ممتزج شده است. اگر آب نجس شد پاک نمی شود مگر اینکه متنجس بودن از بین برود. پس معنی این روایت این است که اگر آب متنجس باشد، طاهر نیست و وقتی که ممتزج شد با آب کر، موضوع متنجس باقی نیست.