« فهرست دروس

درس خارج فقه استاد محمدحسن ربانی بیرجندی

1401/08/16

بسم الله الرحمن الرحیم

بررسی صحیحه کلیب اسدی ۲/بررسی روایات دال بر تغلیظ دیه قتل در ماه‌های حرام3/دیه مغلظه

موضوع: دیه مغلظه/بررسی روایات دال بر تغلیظ دیه قتل در ماه‌های حرام3/بررسی صحیحه کلیب اسدی ۲

 

محمد ابن عیسی ابن عبید یقطینی(بخش دوم)

گذشت که این راوی از روات بحث بر انگیز است و اولین کسی که در او طعنه زد حسن ابن ولید قمی بود که حتی شاگرد شیفته او شیخ صدوق این رای استاد را نپذیرفته.

حال باید دید که با این توضیحات محمد ابن عیسی ابن عبید یقطینی ثقه است یا خیر؟

«علامه حلی» و من تبع روایات او را رد کرده اند اما «محقق اردبیلی ره» در کتاب «مجمع الفائدة و البرهان» در مورد او می‌گوید: و فيه بحث اما به تدریج علامه حلی هم می‌گوید نمی‌توان از کنار محمد ابن عیسی ابن عبید یقطینی به راحتی گذشت.

علی ای حال «ما اين رای محمد ابن حسن ابن ولید را نمی پذیریم»،محمد ابن عیسی پنجاه و هفت روايت از یونس دارد، و اگر قائل به این نظر شویم پنجاه و هفت روايت را کنار گذاشتیم .رد کردن یک راوی به این سادگی نیست مثلا اگر روایات کلینی از محمد ابن اسماعیل نیشابوری را کنار بگذاریم قریب به پانصد روايت را ضعيف دانسته اییم.

عبارت نجاشی را هم در تجلیل ایشان گفتیم که: «رأيت أصحابنا يذكرون هذا القول، و يقولون: من مثل أبي جعفر محمد بن عيسى، سكن بغداد.»

و درادامه میفرماید: «قال أبو عمرو الكشي: نصر بن صباح يقول: إن محمد بن عيسى بن عبيد بن يقطين أصغر في السن أن يروي عن ابن محبوب.[1] » یعنی محمد ابن عیسی از لحاظ سن کوچک تر از آن است که از ابن محبوب[2] روايت کند.

و در ادامه : «قال أبو عمرو: قال القتيبي: كان الفضل بن شاذان رحمه الله يحب العبيدي، و يثني عليه، و يمدحه و يميل إليه و يقول: ليس في أقرانه مثله، و يحسبك هذا الثناء من الفضل رحمه الله.[3] »

 

ابو عمر[4] از محمد ابن قتیبه النیشابوری[5] نقل میکند که فضل ابن شاذان ره[6] عبیدی[7] ، یعنی محمد ابن عیسی ابن عبید را دوست داشت و مدح او را میگفت ، به او تمایل داشت و می‌گفت در أقرانش[8] نظیر نداشت و این مدح و ثنا از فضل ابن شاذان در فضل او کافی است؛ وقتی چون فضل ابن شاذان کسی را مدح و توثیق در وثاقت او کفایت میکند .

و در ادامه کتاب‌های او را ذکر می‌کند.

اما باز شیخ طوسی در مورد محمد ابن عیسی میگوید: «و قال الشيخ : محمد بن عيسى بن عبيد اليقطيني: ضعيف، استثناه أبو جعفر محمد بن علي بن بابويه عن رجال نوادر الحكمة، و قال: لا أروي ما أقول: هذا متحد مع من بعده.[9] »

 

شیخ طوسی تصریح می‌کند که محمد ابن عیسی ضعيف است و دلیل آن را هم استثناء شیخ صدوق از روات کتاب رجال نوادر الحکمه[10] ذکر می‌کند.

پس دیدیم که تا اینجا برخی از علماء رجال محمد ابن عیسی ابن عبید را توثیق کردند و برخی تضعیف؛و اینجا محل بحث است که یک رجالی تضعيف و یک رجالی توثیق کرده .

و دیگر اینکه عبارت شیخ طوسی و نجاشی متفاوت است در عبارت نجاشی شیخ صدوق قول استادش در باره محمد ابن عیسی را رد می‌کند و در مطلب استاد تردید می‌کند، ولی در عبارت شیخ طوسی مستقیم از قول شیخ صدوق محمد ابن عیسی را تضعیف می‌کند.


[1] معجم رجال الحديث نویسنده مؤسسة الخوئي الإسلامية الخوئي، السيد أبوالقاسم. ج۱۸ ص۱۱۹
[2] که منظور حسن ابن محبوب از اصحاب امام رضا علیه السلام متوفای ۲۱۰ است و چهار نسل از خاندان ابن محبوب از روات هستند، محبوب راوی است فرزندش حسن راوی است فرزند او علی هم راوی است و فرزند فرزندش محمد هم راوی است که میشود: محمد ابن علی ابن حسن ابن محبوب. ابن اثیر جزری متوفای ۶۱۰ در مقدمه النهایه حسن ابن محبوب را در غریب الحدیث مقدم بر همگان مقدم در نوشتن کتاب می‌داند.
[3] معجم رجال الحديث نویسنده مؤسسة الخوئي الإسلامية الخوئي، السيد أبوالقاسم. ج۱۸ ص۱۱۹
[4] محمد بن عمر بن عبدالعزیز کَشّی صاحب کتاب اختیار معرفة الرجال.
[5] ابوالحسن علی بن محمد بن قتیبه نیشابوری که نام او در سلسله های مرحوم صدوق زیاد است.
[6] فضل ابن شاذان ره متوفای ۲۶۰ که فقیه محدث و متکلم و در کلام بسیار قوی بوده.از هم طبقات امام هادی علیه السلام که در مورد او فرمودند به حال اهل خراسان بخاطر وجود فضل ابن شاذان غبطه میخورم.و این فضل ابن شاذان.
[7] قاعده صرفی و نحوی برای نسبت دادن به کلمات دارای دو جزء گاهی این دو جزء به ترکیب مزجی ترکیب شده اند مثل بعلبک که می‌گوییم بعلبکی و یا به آخر آن اضافه می‌شود.و گاهی ترکیب اضافی است مثل ابوحنیفه یا ابن قتیبه که در این حال یاء به جزء دوم اضافه می‌شود مثل حنفی یا قتیبی، و در اوزان فعیل و فعیله و فعیل و فعیله دو وجه جایز است می‌توان یاء وزن را حذف کرد قریشی و قرشی یل قتیبی و قتبی.
[8] یعنی: هم دوره های زمانی.
[9] معجم رجال الحديث نویسنده مؤسسة الخوئي الإسلامية الخوئي، السيد أبوالقاسم. ج۱۸ ص۱۱۹
[10] کتاب نوادر الحکمه، تألیف محمد بن احمد بن یحیی است. این کتاب در زمان خودش جامعی روایی محسوب می‌شد. محمد بن حسن بن ولید، مشایخ بی‌واسطه‌ محمد بن احمد را که بیش از ۵۰۰ نفرند، جز عدّه‌ای خاص، توثیق. ضمنی کرده و آن عده خاص مستثنیات رجال نوادر الحکمه هستند
logo