موضوع: دلیل قائلین به جواز/جواب صاحب کفایة /انواع عبادات

بحث ما در جواب دادن صاحب کفایة به دلیل قائلین به جواز اجتماع امر ونهی بود.

قائلین به جواز دلیلشان این بود که در شریعت مواردی وجود دارد که بین امر ونهی اجتماع وارد شده است مثل عبادات مکروهة.

صاحب کفایة: بر اساس قسم اول وقسم دوم جواب اینها را بیان کردند.

«بررسی تفصیلی از قسم سوم»

قسم سوم: عباداتی که نهی به خود عبادت تعلق نگرفته است بلکه با متحد عبارت یا ملازم با عبادات تعلُّق گرفته.

توضیح ذلک: اول مقدمه ای بیان میکنیم:

در فقه یک بحثی وجود دارد که آیا اکوان جزء صلاة هستند یا خارج از صلاتند مثلاً صلاة قطعاً متشکل از افعال واقوال است مثل قیام، رکوع،وسجود واقوال مثل سورة، قرائت ذکر رکوع وسجده.

ولی اکوان فی المکان آیا جزء صلاة هست یا نه؟ از آنجایی که می تواند صلاة را در مکان های دیگری بخواند ، حالا بحث این است که آیا اکوان آیا جزء صلاة استولی ملازم با صلاة است.

پس صلاة سه تا جزء دارد:

1)اقوال

2)افعال

3)اکوان

ولی بعضی دیگر معتقدند که اکوان خارج از صلاة است ولی ملازم با صلاة است.

با توجه به این مقدمه نهی به خود عبادت نخورده بلکه به متحد یا ملازم با صلاة مثل : لا تصل فی مواضع التُّهَمَة. واز طرفی اجتنبوا مواضع التُّهَمة وجود دارد که معنای عامی دارد که در اینجا ما را اجتناب میدهد از مواضع تهمة که نهی خورده به کون فی مواضع التهمة ، که بستگی دارد که نهی مولوی باشد(در اینصورت استناد امر به خود مواضع تهمة ،استناد ، استناد حقیقیست و تعلق نهی به مواضع تهمة حقیقیست ولی استنادش به صلاة مجازی خواهد بود) یا ارشادی است که در اینصورت ارشاد به این مطلب هست که صلاتی که معراج مومن است بهتر است که در مواضع دیگر خوانده شود، در اینصورت استنادش هم به اکوان وهم به صلاة فی مواضع التهمة صحیح است چه اکوان جزء صلاة باشد یا ملازم با آن ، در هر صورت از باب اجتماع امر ونهی نخواهد بود

در نتیجه بازهم نهی به خود عبادت نخورده است ، پس مثالهای که طرفداران جواز اجتماع بیان کرده اند قایل قبول نخواهد بود.

"عبارت صاحب کفایة در کفایة"

«واما القسم الثالث : فیُمکن النهی فیه عن العبادة المُتَّحِدُ مع ذلک العنوان او ملازماً له و کان النهی عنه به حقیقتاً ذلک العنوان ویمکن ان یکون علی الحقیقة ارشاداً الی غیرها من سائر الافراد مما لا یکون متحداً معه او ملازمها لها اذ المفروض التمکن بالاستناد عن مزیَّة العادة بلا ابتلاءٍ بحزازة ذلک العنوان هذا علی القول بجواز الاجتماع»

خلاصة مطلب: طرفداران قول به جواز اجتماع دلیلشان وجود مواردی در شریعت بود مثل صوم عاشورا ، صاحب کفایة عبادات را سه قسم کردند که این سه قسم از عبادات اصلا از مبحث اجتماع امر ونهی خارج است .

این قسم سوم یک تتمه ای دارد که در درس بعدی بیان خواهیم کرد