خمر-رجوع به روایات-طائفه اوّل/نجاسات/کتاب الطهارة

موضوع: کتاب الطهارة/نجاسات/خمر-رجوع به روایات-طائفه اوّل

دوّم: بعضی مثل مرحوم مجلسی دوّم در ملاذ الاخیار ج۱۴ ص۳۵۲ و در مرآة العقول ج۲۲ ص۲۶۹، روایت این راوی را حسن کالصّحیح می‌دانند. روایات در مدح عمر بن حنظلة در الرسائل الرجالیّة ج۲ ص۱۶۳ آمده ولی این روایات از باب شهادت بر نفس است.

حقّ این است که عمر بن حنظلة، امامی است و به خاطر نقل اصحاب اجماع از او، ثقه است (صفوان بن یحیی در من لا یحضر ج۳ ص۴۶۱، عبد الله بن بکیر در کافی طبع اسلامیّه ج۳ ص۳۹، ابن مسکان در کافی طبع اسلامیّه ج۳ ص۲۷۶).

۲) روایت عبد الله بن سنان از مولا ابی عبد الله علیه السّلام.

نسخه‌ی تهذیب: اخبرنی الشیخ ایّده الله تعالی عن احمد بن محمّد عن ابیه عن الحسین بن الحسن بن ابان عن الحسین بن سعید عن النضر بن سوید عن عبد الله بن سنان عن ابی عبد الله علیه السّلام قال: ان سقط فی البئر دابّة صغیرة او نزل فیها جنب نزح منها سبع دلاء فان مات فیها ثور او نحوه او صبّ فیها خمر نزح الماء کلّه (تهذیب، تحقیق خرسان، ج۱ ص۲۴۱).

نکته:

بقیّه نسخ روایت عبارتند از: استبصار ج۱ ص۳۴، وافی ج۶ ص۸۵، وسائل الشیعة ج۱ ص۱۷

طائفه دوّم: روایاتی که مدلول آنها، طهارت خمر است.

روایت اوّل: روایت حسن بن ابی سارة از مولا ابی عبد الله علیه السّلام.

بحث اوّل: درباره‌ی نسخه‌های روایت.

۱) نسخه‌ی تهذیب: روی ایضا احمد عن ابی عبد الله البرقی عن محمّد بن ابی عمیر عن الحسن بن ابی سارة قال: قلت لابی عبد الله علیه السّلام ان اصاب ثوبی شیئ من الخمر اصلّی فیه قبل ان اغسله فقال لا بأس انّ الثوب لا یسکر (تهذیب، تحقیق خرسان، ج۱ ص۲۸۰).

۲) نسخه‌ی استبصار: عنه (احمد بن محمّد بن عیسی) عن احمد البرقی عن محمّد بن ابی عمیر ..... تا آخر سند و متن تهذیب. با اختلافی قلیل در متن (استبصار، تحقیق خرسان، ج۱ ص۱۸۹).

۳) نسخه‌ی وافی: سند و متن روایت در وافی مثل تهذیب است (وافی، ج۶ ص۲۲۰).

۴) نسخه‌ی وسائل الشیعة: عنه (احمد بن محمّد بن عیسی) عن ابی عبد الله البرقی عن محمّد بن ابی عمیر عن الحسین بن ابی سارة قال ..... تا آخر متن تهذیب (وسائل، طبع آل البیت، ج۳ ص۴۷۱).

بحث دوّم: درباره‌ی سند روایت.

نکته الف: در سند روایت طبق نسخه‌ی وسائل، الحسین بن ابی سارة، آمده ولی صواب، الحسن بن ابی سارة است چون وسائل از تهذیب نقل می‌کند و در تهذیب و استبصار و وافی به نقل از تهذیب، الحسن بن ابی سارة است (انتخاب الجیّد من تنبیهات السیّد ج۱ ص۱۹۶).

در جامع الرّواة ج۱ ص۱۸۹ آمده است: الظّاهر انّ الحسین اشتباه لعدم وجوده و الصّواب الحسن بن ابی سارة لوجوده و روایته عن ابی عبد الله علیه السّلام و الله اعلم.