کتاب الطهارة // نجاسات // اهل کتاب // رجوع به روایات // طائفه اوّل

موضوع: کتاب الطهارة // نجاسات // اهل کتاب // رجوع به روایات // طائفه اوّل

بحث اوّل: درباره‌ی نسخه‌های روایت.

۱) نسخه‌ی محاسن: عنه (احمد بن محمّد بن خالد) عن محمّد بن علی عن علی بن اسباط عن علی بن جعفر عن ابی ابراهیم علیه السّلام قال: سألته عن مؤاکلة المجوسی فی قصعة واحدة او ارقد معه علی فراش واحد او فی مجلس واحد او اصافحه قال لا[1] .

توجّه:

عبارت برقی در ذیل روایت: و رواه ابو یوسف عن علیّ‌ بن جعفر.

۲) نسخه‌ی کافی: عدّة من اصحابنا عن احمد بن محمّد بن خالد عن یعقوب بن یزید عن علی بن جعفر عن اخیه ابی الحسن موسی علیه السّلام قال: سألته عن مؤاکلة المجوسیّ فی قصعة واحدة و ارقد معه علی فراش واحد و اصافحه قال لا[2] .

۳) نسخه‌ی تهذیب: محمّد بن یعقوب عن عدّة من اصحابنا ..... تا آخر سند و متن کافی. با اختلافی قلیل در متن [3] .

۴) نسخه‌ی عوالی اللئالی: روی علیّ بن جعفر عن اخیه موسی الکاظم علیه السّلام قال: سألته ..... تا آخر متن کافی با اختلافی قلیل[4] .

۵) نسخه‌ی وافی: سند و متن روایت در وافی ج۶ ص۲۱۱ و در ج۱۹ ص۱۲۷ مثل کافی است.

۶) نسخه‌ی وسائل الشیعة: سند و متن روایت در وسائل ج۳ ص۴۲۰ و ج۲۴ ص۲۰۶ مثل کافی است.

۷) نسخه‌ی بحار الانوار: سند و متن روایت در بحار مثل محاسن است. با اختلافی قلیل در متن[5] .

بحث دوّم: درباره‌ی سند روایت.

نکته الف: روایت در محاسن، با دو سند نقل شده است.

سند اوّل: احمد بن محمّد بن خالد عن محمّد بن علی عن علی بن اسباط عن علی بن جعفر عن ابی ابراهیم علیه السّلام.

محمّد بن علی اگر چه متعدّد است ولی مراد از این راوی به قرینه‌ی نقل احمد بن محمّد بن خالد از او و نقل او از علی بن اسباط، محمّد بن علی مکنّی به ابو سمینه است. این راوی، ضعیف است[6] و علی بن اسباط در سند، ثقه غیر امامی است[7] . دو راوی باقیمانده در سند، امامی و ثقه هستند. روایت طبق این سند، ضعیف است. توجّه باشد که ابی ابراهیم کنیه مولا موسی بن جعفر علیهما السّلام است.

سند دوّم: احمد بن محمّد بن خالد عن ابی یوسف عن علی بن جعفر عن ابی ابراهیم علیه السّلام.

ابی یوسف کنیه‌ی یعقوب بن یزید بن حمّاد است. این راوی، امامی و ثقه است[8] . روایت طبق این سند‌، صحیحه است.

نکته‌ی ب: روایت طبق نسخه‌ی کافی، صحیحه است[9] و مراد از عدّه که در سند کافی آمده، در روایت هفتم بیان شد.

نکته‌ی ج: روایت طبق نسخه‌ی تهذیب نیز صحیحه است[10] و سند شیخ طوسی به مرحوم کلینی در مشیخه‌ی تهذیب ص۵ آمده است.