کتاب الطهارة/نجاسات/اهل کتاب/رجوع به آیات

موضوع: کتاب الطهارة/نجاسات/اهل کتاب/رجوع به آیات

کلمه‌ی سوّم: کلمه‌ی «انّما».

کلمه‌ی انّما در آیه‌ی مبارکه برای حصر است[1] این حصر، اوّلاً: از نوع حصر اضافی است نه حقیقی. ثانیاً: از نوع حصر موصوف در صفت است نه حصر صفت در موصوف. ثالثاً: از نوع حصر قلب است نه حصر افراد و تعیین[2] با این بیان، نقض در کلام فخر رازی ظاهر می‌شود. نظر رازی در التفسیر الکبیر ج۱۶ ص۲۲ این است که حصر در آیه‌ی مبارکه، از قبیل حصر صفت در موصوف است.

خلاصه‌ی اقسام حصر:

حصر ۱) حقیقی. الف: حصر موصوف در صفت.ب: حصر صفت در موصوف.

۲) اضافی ۱) حصر افراد. الف: حصرموصوف در صفت. ب: حصرف صفت در موصوف.

۲) حصر قلب. الف: حصر موصوف در صفت. ب: حصر صفت در موصوف.

۳) حصر تعیین. الف: حصر موصوف در صفت. ب: حصر صفت در موصوف.

نتیجه‌ی بحث دوّم در آیه‌ی مبارکه: از طرفی آیه‌ی مبارکه دلالت بر نجاست مشرکین می‌کند و قدر متیقّن از مشرکین، نصاریٰ است. از طرفی دیگر بین نجاست نصاریٰ و غیر نصاریٰ (اعمّ از اهل کتاب و کفّار) عدم القول بالفصل وجود دارد[3] [4] بنابراین، آیه‌ی مبارکه به ضمیمه‌ی عدم القول بالفصل دلالت بر نجاست جمیع مشرکین و کفّار می‌کند.