کتاب الطهارة/نجاسات/کلب/رجوع به روایات

موضوع: کتاب الطهارة/نجاسات/کلب/رجوع به روایات

بحث دوّم: درباره‌ی سند روایت.

نکته الف: مراد از هذا الاسناد در نسخه‌ی تهذیب و استبصار، الشیخ المفید ایّده الله تعالی عن احمد بن محمّد عن ابیه محمّد بن الحسن عن الحسین بن الحسن بن ابان عن الحسین بن سعید است.

نکته ب: این روایت نیز مثل روایت سابق، صحیحه و یا حسنه است و علّت اختلاف در صحّت و حُسن، همان است که در روایت سابق ذکر شد.

بحث سوّم: درباره‌ی دلالت روایت.

از طرفی کلمه‌ی کلب در روایت، انصراف قطعی به کلب برّی دارد. از طرفی دیگر کلمه‌ی نجس و جمله‌ی اغسله دلالت بر نجاست دارد. بنابراین، روایت دلالت می‌کند بر اینکه کلب برّی نجس است. توجّه باشد که مرجع ضمیر در اغسله، اناء است (وافی ج۶ ص۷۳) و کلمه‌ی غسل درباره‌ی تراب و امثال تراب به کار می‌رود مثل اغسله بالاشنان در روایت معایة بن عمّار از ابی عبد الله علیه السّلام (تهذیب، تحقیق خرسان، ج۱ ص۳۰۳) و زمانیکه رجس نجس گفته می‌شود، کلام فرّاء این است که نون نجس به کسر و جیم نجس به سکون خواهد بود (تاج العروس ج۸ ص۳۰۳، جمهرة اللغة ج۱ ص۴۷۶، صحاح ج۳ ص۹۸۱، لسان العرب ج۲ ص۲۲۶، مغنی اللبیب ج۲ ص۶۸۴ و ......) ولی در لسان العرب ج۶ ص۹۵ کلام فرّاء به غلط نقل شده است.

روایت چهارم: روایت معاویة بن شریح از ابی عبد الله علیه السّلام.

بحث اوّل: درباره‌ی نسخه‌های روایت.

۱) نسخه‌ی تهذیب: اخبرنی الشیخ ایّده الله تعالی عن ابی القاسم جعفر بن محمد عن ابیه عن سعد بن عبد الله عن احمد بن محمّد عن ایّوب بن نوح عن صفوان بن یحیی عن معاویة بن شریح قال: سأل عذافر ابا عبد الله علیه السّلام و انا عنده عن سؤر السنّور و الشاة و البقرة و البعیر و الحمار و الفرس و البغل و السّباع یشرب منه او یتوضّأ منه فقال نعم اشرب منه و توضّأ قال قلت له الکلب قال لا قلت أ لیس هو سبع قال لا و الله انه نجس لا و الله انّه نجس (تهذیب، تحقیق خرسان، ج۱ ص۲۲۵).

۲) نسخه‌ی استبصار: سند و متن روایت در استبصار مثل تهذیب است (استبصار، تحقیق خرسان، ج۱ ص۱۹).

۳) نسخه‌ی وافی: سند و متن روایت در وافی مثل تهذیب است (وافی ج۶ ص۷۴).

۴) نسخه‌ی وسائل الشیعة: سند و متن روایت در وسائل مثل تهذیب است (وسائل، طبع آل البیت، ج۱ ص۲۲۶).

توجّه:

این روایت در تهذیب و استبصار با سند دیگری نیز نقل شده است. سند به این صورت است: سعد بن عبد الله عن احمد عن الحسن بن علیّ بن فضّال عن عبد الله بن بکیر عن معاویة بن میسرة.