درس خارج فقه استاد قادر حیدری‌فسائی

موضوع: کتاب الطهارة/نجاسات/ملاقات با میته‌ی انسان بدون رطوبت/ رجوع به روایات

اقول:

مقدّمه: طائفه دوّم و سوّم از روایات، از مولا ابی عبد الله علیه السّلام و طائفه اوّل از روایات، از مولا حضرت حجّت عج است. بنابراین، طائفه اوّل به علّت تأخیر از بقیّه طوائف، در آخر عملیّات استنباطی قرار می‌گیرد.

با حفظ این مقدّمه، درباره‌ی طوائفه ثلاثه روایات باید یک عملیّات استنباطی اانجام بگیرد که عبارت است از: سنجیدن طائفه دوّم با طائفه سوّم از روایات، سپس سنجیدن نتیجه با طائفه اوّل از روایات.

توضیح و تطبیق: شیئی که ملاقی با انسان میّت است، دو صورت دارد.

صورت اوّل: شیئ، ملاقی با انسان میّت مرطوب است.

حکم صورت اوّل: بین طائفه دوّم و طائفه سوّم، نسبت عموم و خصوص من وجه است. (چون طائفه دوّم دلالت دارد بر اینکه شیئی که ملاقی با نجس یابس است، مطلقا طاهر است. مطلقا یعنی اعمّ از اینکه نجس یابس، انسان میّت و یا غیر انسان میّت باشد و طائفه سوّم دلالت دارد بر اینکه شیئ ملاقی با انسان میّت، در صورت رطوبت، نجس و در صورت یبس، طاهر است. مادّه‌ی افتراق طائفه دوّم، ملاقی با عذره‌ی یابس و مادّه‌ی افتراق طائفه سوّم، ملاقی با انسان میّت مرطوب و مادّه‌ی اجتماع دو طائفه، ملاقی با انسان میّت یابس است). بنابراین، نتیجه‌ی سنجش طائفه دوّم با طائفه سوّم این است که صورت اوّل، نجس است. این نتیجه با طائفه اوّل سنجیده می‌شود. طائفه اوّل نیز دلالت بر نجاست صورت اوّل می‌کند.

صورت دوّم: شیئ، ملاقی با انسان میّت یابس است.

حکم صورت دوّم: بین طائفه دوّم و طائفه سوّم همان طوریکه گفته شد، نسبت عموم و خصوص من وجه است. بنابراین، نتیجه‌ی سنجش طائفه دوّم با طائفه سوّم این است که صورت دوّم، طاهر است. این نتیجه با طائفه اوّل سنجیده می‌شود. طائفه اوّل دلالت بر نجاست صورت دوّم می‌کند. بنابراین، درباره‌ی این صورت دوّم، تعارض تحقّق پیدا می‌کند.

نمودار عملیّات:

سنجش طائفه دوّم با طائفه سوّم سنجیدن نتیجه با طائفه اوّل.

نتیجه‌ی عملیّات:

نجاست شیئ ملاقی با انسان میّت مرطوب و تعارض طهارت و نجاست در شیئ ملاقی با انسان میّت یابس.