موضوع: ادامه مساله دوازدهم

قرائت باید صحیح باشد؛ اما ملاک صحت قرائت چیست؟

...

باید اهل زبان، یعنی عرب، تشخیص بدهد که ما آن حروف را مثلا طاء را تلفظ می کنیم.

مشکل سر چند حرف است که مشترک هستند و زبان فارسی اینطور گسترده نیست و حروفش مشخص است ولی عربی گسترده است.

لذا اینها را باید تمییز داد و طوری تلفظ کنیم که عرب بداند کدام را تلفظ می کنیم نه اینکه قرآن را فارسی بخوانیم.

مساله این است و مساله مهمی هم است.

صاحب عروه توضیحاتی می دهد و می گوید ... ملاک این است که عرف عرب صدق کند که فلان حرف است و عرب این را تشخیص بدهد.

جزئیاتی که علمای تجوید می گویند ملاک نیست و ملاک همین است که اهل زبان تشخیص بدهند این را.

فرمایش صاحب عروه از مسائل 41 در مسائل مربوط به قرائت بیان شده است.

آنچه علمای تجوید گفتند بنای شان بر غالب است و ما تابع آنها لازم نیست باشیم.

محشین عروه هم کسی مخالفت نکرده است و همه قبول کردند.

اینها همه برای معاصرین است.

اما مرحوم نراقی می فرماید ... آن حروفی که عجمی نیست و عربی است مانند ثاء و ... لذا عجم مخارج این حروف را نمی داند و بلد نیست و عجم این حروف را از سایر حروف مشابه خود تشخیص نمی دهند.

... باید تابع آنها باشیم.

عجم بین حروف مختلف فرق نمی گذارد و باید طوری اینها رو تلفظ کنیم که عرب تصریح کند صحیح است.

پس باید مخارج حروف را از عرب ها یاد بگیریم و همانطور که آنها ادا می کنند ما هم ادا کنیم.

جلد 5 مستند ص 72

مرحوم صاحب جواهر هم همین مطالب را دارد که از برخی نقل کرده است ... .

باید حرکات حروف و آخر کلمه را باید از نظر اعراب و بنا کاملا رعایت کنیم و اینها واجب است.

اگر کسی اینها را رعایت نکند نمازش باطل است.

مخالفی هم در این زمینه ما نداریم.

جلد 9 جواهر ص 287

پس باید گفت این مساله اجماعی است که باید طوری کلمات و حروف را و مخارج را طوری ادا کنیم که مطابق عرف عرب باشد.

نه تنها در حمد وسوره بلکه در سایر اذکار نماز هم ما باید این را رعایت کنیم و این قدر متیقن است و هیچ تردیدی درباره آن نیست.

آداب تجوید را که رعایت کنیم مانند نون ساکن و تنوین ... محسنات است و معلوم نیست از واجبات باشد.

این آداب تجوید در آن حدی که صحیح ادا بشود حروف، رعایتش لازم است؛ چون معنا تغییر می کند و معنا عوض می شود.

یا صدق نمی کند که ما با عربی خوانیم و آن وقت اگر عربی نباشد صدق نماز نمی کند و قرائت سوره صدق می کند.

پس باید مخارج حروف را انسان یاد بگیرد و چاره ای نیست.

قرآن عربی مبین است و باید قرآن را به عربی بخوانیم نه اینکه به فارسی بخوانیم و اگر به فارسی بخوانیم دیگر قرآن نیست و رعایت قرآنیت نکردیم.

سوزه مزمل آیه 20

پس کسی که در نماز قرائت می کند قرآن می خواند و باید عربی بخواند و اگر عربی نخواند قرآن نخوانده است و اگر قرآن نخوانده باشد نماز نخوانده است و نمازش صحیح نیست و باطل است.

پیامبر هم فرمود همانطوری که من نماز می خوانم باید نماز بخوانید؛ یعنی گوش دهید من چطور نماز می خوانم و چطور افعال و اعمال نماز را ادا می کنم و باید مثل ایشان نماز بخوانیم.

پس اگر طوری نماز بخوانیم که مانند نماز رسول نباشد مثل این است که نماز نخواندیم.

آیه می گوید ویل للمصلین ... بعد توضیح می دهد آنهایی که در نماز شان ساهی هستند و اهمیت نمی دهند و توجه نمی کنند و سر دست پا شکسته نماز می خوانند.