درس خارج اصول استاد میرزا محمدحسین احمدی‌فقیه‌یزدی

موضوع: تخصیص قرآن وخبر متواتر به وسیله خبرواحد

موارد تردید باید به خداوند بر گردد وبلا تکلیف نیست وهمه به قرآن بر می گردد وبه سنت متواتر قطعی برمی گردد.اگر حجیت دلالت آیه وروایت بخواهد محکم شود باید این دو با هم باشد که تعبیر انی تارک فیکم الثقلین دال بر این است.لذا این روش محکم دستور پیامبر صل الله علیه واله عمل می کنیم.

اگر تواتر نبود خبر واحد اسم گذاری می شود چه یک نفر وچه چند نفر نقل کرده باشند که به حدتواتر نرسد.

از جهت دلالت هم حجیت به همین میرسد.

حجیت اصل خبر این است که باید به سنت متواتر وآیه قرآن بر گردد وجایی که دلالت روشن نیست باید به قرآن وروایت متواتر بر گردد.پس حجیت دلالت واصل قبول کردن خبر واحد به کتاب وسنت متواتر بر می گردد.

جایی است که خبر واحد مزاحمت ندارد با سنت متواتر وبا قرآن،بلکه تخصیص یا تقییداز این خبر واحد می فهمیم که این مقابله با قرآن وسنت متواتر ندارد. اینجا حجیت اصلش فرضا قبول باشد ،آیا حجیت دلالت مورد پذیرش است؟

روش علماء این بود که اگر خبر موثق یا صحیحه باشد ،با این تفاوت که صحیحه تمام سند افرادش امامی است وذمی ندارندوعدالت محرز است وصادق هستند ولو این که خبر واحد باشد فقهاء قبولش دارند وکافی می دارند وموثق هم آن است که اطمینان داریم به روایت ولو که برخی روات امامی نباشد به آن موثق می گویند چون نتیجه تابع اخص مقدمات است؛این دو روایت می تواند بر کتاب وسنت عرضه شود واستفاده فقهی شود.

واگر در حد صحیحه وموثق نبود چه باید کرد؟روایتی رسیده است ولی صحیح وموثق نیست چه می کنیم؟

فقها گفته اند اگر معمول بها باشد وقرائنی برای استحکام حدیث باشد مثل عمل اصحاب قرینه بر صحت روایت است یا قرائن حالیه ومقالیه که ممکن است وجود داشته باشد واگر تثبیت شد که این خبر قابل اطمینان است واگر این روش را قبول کنیم که حدیث واحد کفایت می کند در همین حد که قرائنی داشته باشد.