موضوع: محرمات حائض

فرع پنجم : وطی در دبر زن حائض آیا جایز است یا نه ؟ مرحوم سید ره فرمودند که جواز وطی در دبر حائض محل اشکال است

وجه اشکال :

جهت اول : روایات به صورت کلی فرمود شوهر حائض غیر از فرج هر چیزی از بدن همسرش را بخواهد حلال است ، کل شیی غیر الفرج ، کلمه فرج درلغت عام است هم قبل و هم دبر را شامل می شود با این استثنا به این نتیجه می رسیم که وطی زوجه مطلقا حرام است حتی در زمان حیض

جهت دوم : در برخی از روایات نهی فرمودند از ایغاب که همان ادخال است و متعلق نهی ذکر نشد و نفرمود لا یوغب القبل لذا ظاهر این نهی دبر را هم شامل می شود

اشکال : جواز دخول در دبر حائض منصوص است و از عموم روایات استفاده می شود ، کل شیی ما عدا القبل منها بعینه یعنی حق شوهر این است که غیر از قبل می تواند لذت ببرد از این عموم استفاده می شود که حتی از دبر هم می تواند لذت ببرد چون عموم وضعی است یعنی دلالت کل بر عام بالوضع است اما آن دو روایت که دلالت بر حرمت قُبل حائض بود به مقدمات حکمت بود که اگر اطلاق از راه مقدمات حکمت بدست آید در مقابل عموم وضعی کل ضعیف است و لذا عموم وضعی کل مقدم است مضافا از اطلاق حدیث اتقاء موضع دم و حدیث اجتناب از این موضع دم استفاده می شود جواز وطی در دبر چون در اینجا اطلاق وضعی است و مقتضای اطلاق وضعی این است که بر اطلاق فرد مقدم باشد وقتی حدیث می گوید لا باس اذا اجتنب ذلک الموضع که این بالوضع است و اطلاق فرد به قبل و دبر در مقابل این اطلاق بالوضع محکوم است چون قول لغوی حجت نیست لذا در جواز وطی در دبر مشکلی نیست مگر اینکه در باب جماع بحث کردیم که کراهت شدیده دارد وطی در دبر در زن پاک که در زن حائض هم قطعا کراهت را قائلیم

فرع ششم : اگر مسیر حیض بسته باشد و از جای دیگری خارج شود آیا آن مسیری که فرج نیست و خون خارج می‌شود می تواند نزدیکی کند ؟ مرحوم سید ره در عروه فرمودند اجتناب از مخرج دم غیر معلوم است یعنی اخباری که دلالت بر حلیت نزدیکی از غیر قبل می کند اطلاق دارد و شامل این مسیر غیر متعارف می شود و می تواند از آن مسیر غیر متعارف لذت ببرد بله می توان به حرمت آن از مرسله ابن بکیر استدلال کرد چون در مرسله آمده که از مسیر خون اجتناب کند و این مطلق است

به نظر بزرگان مثل آقای خویی ره و حکیم ره استدلال به این مرسله مخدوش است به دو جهت

اول : روایت سندا ضعیف است چون ارسال دارد

دوم : دلالت مرسله ضعیف است چون کلمه موضع الدم یا فرج در روایت موضوعیت ندارد بلکه عنوان مشیر به معنای این است که زنی که حائض شد در وقت حیض نباید با او نزدیکی کرد لذا آنچه که مهم است این است که اگر زن ایام عده اش باشد به حائض نباید دخول کرد حتی اگر فرج او خالی از خون باشد چون ایام حیض است لذا هر کجا که خون بیاید اگر به عنوان حیض باشد این مرسله و امثال آن مشیر است پس صرف بیرون آمدن خون دلیل حرمت نیست و اگر موضوعیت داشت این بود که خروج خون از هر جایی موضوع حرمت نزدیکی است ولی وقتی گفته شد خون و موضع آن موضوعیت ندارد و عنوان مشیر است معنایش این است که اگر وقت حیض بود باید نزدیکی نکرد اما به صرف آمدن خون باید کنازه کیری کرد این فهمیده نمی شود مثل اینکه امام جماعت باید معمم باشد این معمم بودن عنوان مشیر است و اگر کسی غیر از عمامه نماز بخواند پس نمازش باطل است این درست نیست