درس اخلاق استاد هادی عباسی‌خراسانی

موضوع: اخلاق ولایی/جایگاه اهل بیت (علیهم السلام) /اهل بیت (علیهم السلام)، اصل و ریشه ی همه ی خیرات

1- بحث اخلاقی (جایگاه اهل‌بیت (علیهم‌السلام))

1.1- اهل‌بیت (علیهم‌السلام)، اصل و ریشه‌ی همه‌ی خیرات

روز گذشته، سالروز شهادت امام حقایق امام صادق (علیه‌السلام) بود. مأجور باشید و ان‌شاءالله همه‌ی ما در محضر حضرت سرافراز باشیم؛ به خصوص نسبت به نشر مسائل معرفتی و علمی ایشان.

کافی، ج 8، ص 242:

امام صادق (علیه‌السلام): «نَحْنُ أَصْلُ كُلِّ خَيْرٍ وَ مِنْ فُرُوعِنَا كُلُّ بِرٍّ».[1]

هر خیری را که شما تصور کنید، حتی عاقبت به خیری، به ائمه‌ی اطهار (علیهم‌السلام) و مقام ولایت و امامت برمی‌گردد.

ما ریشه و بنیاد هر خیر هستیم. خیر چیست؟ خیر آن است که موجود را در رسیدن به کمالاتش تضمین و تأمین کند. خیر، چیزی است که کمالات مطلوب هر چیزی را تضمین می‌کند؛ به عبارت بهتر خیر آن است که مورد انتخاب هر موجودی است. هر موجودی به وسیله‌ی انتخاب او به نتیجه می‌رسد. خیر را که خیر می‌گویند، به همین جهت است که تحت اختیار و اراده‌ی انسان است و مطلوب او واقع می‌شود. هیچ انسانی بدون خیر و بدون طلب آن نیست؛ چرا که هر کسی مطلوبی دارد و بدون مطلوب نیست. مطلوب او، خیر اوست. درخت، ریشه و ساقه و شاخه‌ای دارد. خیرات به ریشه‌ی درخت تشبیه شده که حضرات معصومین (علیهم‌السلام) هستند و هر خوبی در شاخه‌ها صادر شود، از این بنیاد است. تمام خوبی‌هایی که در عالم صادر می‌شود، از فروع خیر ائمه (علیهم‌السلام) است. می‌خواهند بفرمایند که هرچه می‌خواهید، از ما بخواهید. کارهای شما از ما و برای ما باشد. باید مقابل اهل‌بیت (علیهم‌السلام)، تسلیم عملی باشیم. باید اتصال خیر به اهل‌بیت (علیهم‌السلام) داشته باشیم.