موضوع: الماء - طب المعصومين ص354

سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع عَنِ الرَّجُلِ يَشْرَبُ‌ بِالنَّفَسِ‌ الْوَاحِدِ قَالَ يُكْرَهُ ذَلِكَ وَ ذَاكَ شُرْبُ الْهِيمِ قُلْتُ مَا الْهِيمُ قَالَ الْإِبِلُ.[1]

از امام صادق پرسيدم مردي آب را يک نفسه ميخورد. حضرت فرمود عمل ناپسندي است و اين آب خوردن شتر است.

شتري آب خوردن مکروه است. برخي در پزشکي جديد و طب سنتي ميگويند براي اينکه لاغر شوي قبل از غذا دو ليوان آب بخور يا چاي سبز بخور. اين دو حرف غلط است زيرا اگر چاي سبز زياد بخوري عقيم ميشوي. قبل از غذا آب زياد بخوري تعادل اسيد معده بهم ميخورد و هضم غذا دچار مشکل ميشود.

آب را اگر بصورت مکيدني بخورد ماندگاري آب بيشتر، رقيق کردن خون بهتر، جذب سلولي اش بيشتر است.

توي برخي روايات مثل زده اند که چطور وقتي پاي يک درختي زياد آب بريزي خشک ميشود، آب زيادي هم براي انسان ضرر دارد. لذا رواياتي که ميگويد زياد آب نخوريد مراد پرنوشي و پرادراري است. يعني پارچ پارچ آب ميخورد و مجبور است زياد دستشويي برود. حالا اگر اين مسأله به همراه يک نفس خوردن هم باشد وضع بدتر است. البته گاهي اين بخاطر بيماريهاي زمينه اي است مثلا بيماري ديابت دارد و قند خونش را هم ثابت نگه نداشته است ونوساني و استرسي است. اينجور افراد هم پر نوشي دارند و هم پرادراري. اين افراد عرق ريزي بدنشان هم بالاست.

حالا اگر فردي اين بيماريهاي زمينه اي ندارد براي اين فرد پرنوشي ضرر دارد. و الا اگر کسي نانواست يا در تابستان زير گرماي آفتاب کار ميکند اين فرد بايد روزي 8 ليوان آب بخورد.

لذا اگر چه معصوم کلي فرموده اند اما بايد مقتضاها را دقت کرد و الا بيان معصوم درست درک نميشود.

عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: إِذَا شَرِبَ‌ أَحَدُكُمُ‌ الْمَاءَ فَقَالَ بِسْمِ اللَّهِ ثُمَّ قَطَعَهُ فَقَالَ الْحَمْدُ لِلَّهِ ثُمَّ شَرِبَ فَقَالَ بِسْمِ اللَّهِ ثُمَّ قَطَعَهُ فَقَالَ الْحَمْدُ لِلَّهِ ثُمَّ شَرِبَ فَقَالَ بِسْمِ اللَّهِ ثُمَّ قَطَعَهُ فَقَالَ الْحَمْدُ لِلَّهِ سَبَّحَ ذَلِكَ الْمَاءُ لَهُ مَا دَامَ فِي بَطْنِهِ إِلَى أَنْ يَخْرُج.[2] ‌

يک قلپ خوردي يا مقداري مکيدني نفسي بکش و کمي صبر کن بعد دوباره بمک و بگو الحمدالله.

آب براي چنين شخصي تسبيح ميگويد تا وقتي در جوف بدن آدمي است. بطن گاهي مربوط به دستگاه گوارش است و گاهي بطن مربوط به ذخيره سازي است. ذخيره سازي مواد و اغذيه در کبد است آنجا هم به آب نياز دارد. اگر فيبروز کبدي يا سيروز کبدي يا خشکي کبدي بگيري کارايي 500 کار کبد مختل ميشود.

بطن سوم سلولهاي زنده بدن است مخصوصا سلولهاي بنيادين. سلول موجود زنده است که هم آب ميخواهد و هم غذا.

بطن هاي بعدي در بحث هاي روان، نو آوري، استعداد، شعور و... مطرح است.

اين تازه آب شکمي است. آبي که باطن است در روايت است که اين آب حيات معصوم است که حيات طيبه را در پي دارد.

عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: مَرَّ النَّبِيُّ ص بِقَوْمٍ يَشْرَبُونَ‌ الْمَاءَ بِأَفْوَاهِهِمْ‌ فِي غَزْوَةِ تَبُوكَ- فَقَالَ‌ النَّبِيُّ ص اشْرَبُوا (فِي أَيْدِيكُمْ) فَإِنَّهَا مِنْ خَيْرِ آنِيَتِكُم.[3] ‌

سُئِلَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع عَنْ‌ طَعْمِ‌ الْمَاءِ قَالَ سَلْ تَفَقُّهاً وَ لَا تَسْأَلْ تَعَنُّتاً طَعْمُ الْمَاءِ طَعْمُ الْحَيَاةِ قَالَ اللَّهُ سُبْحَانَهُ‌ وَ جَعَلْنا مِنَ الْماءِ كُلَّ شَيْ‌ءٍ حَي.[4] ‌

سؤالت بجا و به موقع باشه نه براي سنجش ديگري و دگر آزاري

يادت باشه که غلط مشهور رو تکرار نکين که بگي آب مايه حيات زندگي است. آب طعم حيات موجود زنده است اما اگر حيات طيبه را ميخواهي داشته باشي اون که مايه حيات طيبه است امام معصوم است