< فهرست دروس

موضوع: باقلا

الْمَكَارِمُ، مِنَ الْفِرْدَوْسِ عَنْ أَنَسٍ قَالَ النَّبِيُّ ص‌ كَانَ طَعَامُ عِيسَى‌ الْبَاقِلَاءَ حَتَّى‌ رُفِعَ‌ وَ لَمْ يَأْكُلْ عِيسَى‌ ع شَيْئاً غَيَّرَتْهُ النَّارُ حَتَّى‌ رُفِعَ‌.[1]

یعنی قبل از اینکه حضرت عیسی به آسمان عروج کند غذای او غالبا از باقلا بود و ایشان هرگز چیزی که آتش آن را تغییر دهد نخورد. بنا بر این سرخ کردنی، سوخته، کبابی و تفت دادنی و بو دادنی و مانند آن را هرگز مصرف نکرد. بنا بر این یا خام مصرف می کرد یا پخته. البته باقلای خام حاوی آرسنیک است که نوعی سم می باشد. در یکصد گرم باقلاء دو صدم میلی گرم آرسنیک وجود دارد.

 

مِنَ الْفِرْدَوْسِ، وَ قَالَ ع‌ مَنْ أَكَلَ فُولَةً بِقِشْرِهَا أَخْرَجَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْهُ مِنَ الدَّاءِ مِثْلَيْهَا. [2]

اگر کسی باقلاء را با پوستش بخورد خداوند دو برابر آن مقدار از او درد و مرض را دفع می کند. البته متعارف در بیست و چهار ساعت، چهارده عدد باقلاء و یا دویست گرم از آن است و بیشتر خوب نیست.

 

وَ رُوِيَ‌ أَنَّ أَكْلَ‌ الْبَاقِلَاءِ يُمَخِّخُ‌ السَّاقَيْنِ (أَيْ يُجْرِي فِيهِمَا الْمُخَّ) وَ يُسْمِنُهُمَا وَ يَزِيدُ فِي الدِّمَاغِ وَ يُوَلِّدُ الدَّمَ الطَّرِيَّ وَ أَنَّ أَكْلَهُ بِقِشْرِهِ يَدْبُغُ الْمَعِدَةَ وَ أَنَّ اللُّوبِيَا تَطْرُدُ الرِّيَاحَ الْمُسْتَنْبِطَةَ وَ أَنَّ طَبِيخَ الْمَاشِ يَذْهَبُ بِالْبَهَقِ. [3]

خوردن باقلاء مغز استخوان دو ساق پا را زیاد می کند. و قدرت فعالیت عقلی و عملیات ذهنی را زیاد می کند (مانند کدو و مجالست با علماء صالحین که عقل را زیاد می کند.)

باقلاء همچنین خون تازه در بدن تولید می کند.

 

الْمَحَاسِنُ، عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِنَا عَنْ صَالِحِ بْنِ عُقْبَةَ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ‌ كُلُوا الْبَاقِلَاءَ بِقِشْرِهِ فَإِنَّهُ يَدْبُغُ‌ الْمَعِدَةَ. [4]

یعنی باقلا اگر با پوست مصرف شود معده را دباغی می کند (مانند خربزه ی شیرین بعد از غذا.)

 

6 وَ عَنِ الصَّادِقِ ع قَالَ: الْبَاقِلَاءُ يُذْهِبُ‌ الدَّاءَ وَ لَا دَاءَ فِيهِ. [5]

یعنی باقلا موجب رفع درد و مرض می شود (حتی آب باقلاء برای صدا و سرفه مفید است.) و در باقلا درد و مرضی نیست.

 

باقلا گیاهی علفی با طول عمر یک سال است. ارتفاع آن گاه تا هشتاد سانتی متر می رسد. برگ های آن متناوب و مرکب است و برگچه های آن به شکل تخم مرغ است و گل های آن درشت و سفید با نقطه های سیاه و بنفش می باشد. باقلا در غلافی پوشیده از کرک است به طول حدود 12 سانتی متر. در هر غلاف، تعدادی دانه قرار دارد.

از گل باقلاء، سر شاخه های آن، میوه ی آن و از تخم آن استفاده ی گیاهی می شود. حتی از قسم کرکی و مخملی سفید داخل پوست باقلا برای رفع مو و از بین بردن پیاز مو استفاده می شود (مانند تخم مورچه)

ترکیبات شیمیایی در یکصد گرم باقلا رسیده:

    1. آب، 72 گرم

    2. پروتئین گیاهی، هشت و چهار دهم گرم

    3. مواد چرب، چهار دهم گرم

    4. مواد نشاسته ای، پانزده و هشت دهم گرم

    5. کلسیم، 28 میلی گرم

    6. فسفر، 155 میلی گرم

    7. آهن، دو و دو دهم میلی گرم

    8. سدیم، 40 میلی گرم

    9. پتاسیم، 470 میلی گرم (هرچه سدیم کمتر و پتاسیم بیشتر باشد ضد فشار خون است.)

    10. ویتامین آ، 220 میلی گرم

    11. ویتامین ب 1، سه دهم میلی گرم

    12. ویتامین ب 2، هجده صدم میلی گرم

    13. ویتامین ب 3، یک و نیم میلی گرم (جلوی نرمی استخوان را می گیرد و به درمان پرانتزی شدن ساق پا کمک می کند. این ویتامین در انار شیرین یا رب آن.)

    14. ویتامین سی، سی میلی گرم (این ویتامین در صد گرم پرتقال 35 میلی گرم و در گریپ فروت 47 میلی گرم است. بیماری پوستی پمفیگوس که بیماری ژنتیکی تاول در پوست است با پرتقال و لیموترش قابل درمان است. فقر این ویتامین موجب نارسایی پوست و یا بیماری اسکوربوت می شود. این ویتامین مانند ویتامین آ، ضد سرطان و یک نوع آنتی اکسیدان است و مانع آزاد شدن رادیکال های خون می شود.)

    15. آرسنیک، دو صدم میلی گرم. این سم در باقلا خام وجود دارد.

    16. فِیتین که ماده ای است بسیار مقوی و کلسیم بدن را تأمین می کند و در یکصد گرم 28 میلی گرم وجود دارد.

باقلای آب پز شدن یک مکمل غذایی بسیار مفید برای دوران نقاهت است.

خوردن آب باقلاء ضد سرفه است.

طبع باقلاء سرد و تر است و طبع گل آن گرم است.

دمکرده ی گل باقلا ضد تشنج بوده و قاعده آور است. بنا بر این اگر زن هایی هستند که لک می بینند ولی عادت نمی شوند می توانند از باقلا استفاده کنند (مانند مصرف زعفران، دارچین، گلپر، زیره، سیاه دانه، کاسنی و کاهو)

دمکرده ی گل باقلا سنگ کلیه و قولنج کلیوی را خوب می کند و به درمان تب های کلیوی کمک می کند.

برای رفع ورم مثانه مفید است اگر جوشانده ی آب باقلا را مصرف کنند خوب است.

جوشانده ی گل باقلا برای رماتیسم عادی و مفصلی مفید است. همچنین چون اسید اوریک خون را کاهش می دهد برای درمان نقرس مفید است در نتیجه دردهای مفصلی ناشی از آن را نیز خوب می کند. (پوست سیب درختی نیز ضد نقرس است و همچنین است انگور، ازگیل)

جوشانده ی باقلا همچنین فشار خون را پائین می آورد.

مصرف باقلا با سرکه و آب اگر با پوست پخته شود، اسهال مزمن ناشی از کولیت یا صفراوی اضافی را درمان می کند. البته اگر اسهال عفونی باشد باید از ماست شیرین کم چرب و یا سیب مصرف کند.

برای رفع گرفتگی صدا باقلاء را با روغن بادام و قند (شکر طبیعی نیشکر یا خرما و شیره ی آن) مصرف کنند. (انار و آب و رب آن و یا گل خطمی خبازی نیز موجب رفع گرفتگی صدا می شود)

برای رفع ورم پستان (که ناشی از کیست و یا سرطان نیست.) یا کوفتگی در نواحی دیگر بدن، باقلا را در آب جوی اسلامی که همان ماء الشعیر است مخلوط کرده و با سرکه و نعناع بپزند و ما حصل را بر بدن ضماد کنند.

باقلا با سبزی شبنبلیه و عسل را اگر نرم و ضماد کنند برای نرم کردن دمل و ورم های بناگوش و ورم های زیر چشم مفید است.

در بحث های میکروب شناسی میکروب های بسیار ریزی به نام گرم انگلی مغز است که در آب های آلوده وجود دارد و با میکروسکوپ های عادی دیده نمی شود که گاه تا شش تا هفت هزار در مغز ماهی تکثیر می شود که موجب مرگ آن می شود.

پودر زردچوبه ی خالص اثر زخم بدن را از بین می برد و جای جوش و دمل را نیز برطرف می کند تا اثر آن نباشد.

جوشانده ی سر شاخه های باقلا موجب می شود که کسانی که خدای ناکرده مست شده اند سریع از مستی در آیند.

اگر پوست بیرونی و برگ آن را بر سوختگی که ناشی از آتش است، مفید می باشد.

اگر کسی التهاب پوست و درد در انگشتان دست و پا دارد، یک مشت برگ باقلا را در نیم لیتر آب بجوشاند و بعد که سرد شد، انگشتان را به مدت دو ساعت در آن بگذارند. (البته کسی که ادرار را نگه دارد چون اوره در او بالا می رود نوک انگشتانش درد می گیرد. نگهداشتن ادرار مکروه است و باید قبل از وضو، قبل از مجامعت، قبل از خواب تخلیه شود. حتی مکروه است انسان در حال فشار ادرار وارد نماز شود زیرا جلوی حضور قلب را می گیرد. حتی در روایات است که اگر کسی به دستشویی برود و در نتیجه از نماز جماعت باز بماند اشکال ندارد. اگر کسی ادرار خود را زیاد نگه دارد ادرار او متعفن و غلیظ می شود.)

مضرات باقلا:

در بعضی از اشخاص تولید نفخ و گاز معده می کند در نتیجه نباید از آن زیاد استفاده کرد.

کسانی که کم خونی فاویسم دارند نباید از آن استفاده کنند.

به دلیل وجود آرسنیک در باقلای خام باید آن را به صورت پخته مصرف نمود.

زیاد خوردن باقلا موجب خرفتی و احمق شدن می شود. (البته در روایات است که خوردن و آشامیدن در حال راه رفتن موجب حماقت و خرفتی می شود. یعنی قوت بازیابی اطلاعات از حافظه و تصمیم خوب گرفتن و حافظه را در مورد خطر قرار می دهد.)

 


BaharSound

www.baharsound.ir, www.wikifeqh.ir, lib.eshia.ir

logo