موضوع: عفت و پاکدامنی
بحث در آسیب های فردی و اجتماعی بود که گفتیم یکی از آنها گناه کبیره ی استمناء در پسران و استشهاء در دختران است.
استمناء یک نوع انحراف جنسی است و به معنای بازی کردن با آلت جهت انزال منی و تسکین حس شهوانی است. کسی به آن عادت کنند، اندک اندک سلامت جسم و روان خود را از دست می دهد و دچار انحطاط می شود و حال آنکه خداوند در قرآن دستور می دهد که به وسیله ی دست خود، خود را هلاک نکنید و بهره ی خود را از دنیا فراموش نکنید: ﴿وَ ابْتَغِ فيما آتاكَ اللَّهُ الدَّارَ الْآخِرَةَ وَ لا تَنْسَ نَصيبَكَ مِنَ الدُّنْيا﴾[1]
از جمله عوارض سوء مبتلایان به استمناء، زدی و پریدگی رنگ رخسار است. همچنین است پژمردگی، ضعیفی و لاغر شدن، اختلال جهاز هاضمه که فرد دچار یبوست و بی اشتهایی می شود.
از دیگر عوارض نقصان ذکاوت و حافظه است. همچنین است ایجاد اختلاف در قوای مغزی.
از دیگر عوارض کم خونی است. اگر استمناء کهنه شود، موجب توقف رشد در فرد می شود و رشد قدی و استخوانی را در فرد متوقف می کند. همچنین موجب لاغر شدن بیضه ها می شود.
فرد دچار ضعف اعصاب متوسط و شدید و دچار رعشه ی ناشی از ضعف عصبی و لرزش غیر اختیاری اندامی می شود.
از جمله عوارض آن ضعف و خرابی دید و افت شدید بینایی و سرانجام حتی کوری است.
سر مبتلایان به استمناء دوران دارد و فرد به اختلال در خواب مبتلا می شود.
از جمله عوارض آن ایجاد بیماری سل، سل خونی و بیماری نقرس است (که اسید اوریک خون به شکل کریستال در مفاصل رسوب می کند.) همچنین فرد به انواع رماتیسم ها مبتلا می شود.
چنین کسی آب منی که می تواند موجب پیدایش انسان شود را هدر می دهد و نتیجه ی آن از دست رفتن خون زیاد از بدن است. زیرا همان گونه که تولید شیر مادر از خون است، منی نیز از خون تولید می شود.
فرد مزبور به سیلان و عدم کنترل منی مبتلا می شود. یعنی در خواب یا بیداری دچار کم لقی شدید می شود. حتی گاه با کوچکترین تماس مانند برخورد پارچه به آن انزال می شود.
گاه چنین بیمارانی را که مبتلا به استمناء شدید هستند به بیمارستان منتقل کرده و دست و پای آنها را به تخت می بندند و لخت مادرزاد کرده روی آنها پشه بند می گذارند. آنها هیچ لذتی در خروج منی احساس نمی کنند و دچار خستگی شدید جنسی می باشند.
از دیگر عوارض سوء استمناء ناتوانی در امر مقاربت است.
همچنین فرد مبتلا به انواع فلجی می شود. همچنین پارکینسون که در سن کهنسالگی ممکن است رخ دهد در آنها بروز می کند.
گاه مبتلا به بیماری مالیخولیا یا افکار پریشان و جنون می شوند. گاه مبتلا به جنون ادواری و صرع مبتلا می شوند.
فرد گاه به ترس کاذب، وحشت، حزن، تشویش ذهن و ناآرامی خاطر مبتلا می شود. گاه فرد دچار افسردگی می شود و دوست دارد همیشه تنها باشد و در خیالات واهی سیر کند. همچنین گاه پرخاشگر، فحاش و بی حوصله می شوند. مبتلا به کبر و غرور بیجا و گاه بی رحمی و خشونت بی جا می شوند زیرا استمناء موجب سنگدلی و قساوت قلب می شود. بنا بر این چنین کسی به جای خداپرستی مبتلا به کبر و خودپرستی می شود.
آنچه در مورد استمناء گفتیم در استشهاء در دختران نیز هست. حتی زنان بر اثر این عمل به بیماری آماس فرج و غدد مجاور آن مبتلا می شوند.
در کتاب دانستنی های زناشویی نوشته ی دکتر محمد محمدی آمده است که در بعضی از دختران و زنان که به استشهاء مبتلا هستند گاه در رحم و مهبل و مجرای ادرار ایشان اشیایی به جا می ماند و حتی گاه وارد مثانه ی آنها می شود که موجب ایجاد عفونت های متعدد می شود. گاه کلیه را نیز درگیر می کند. گاه دور شیئیی که وارد مثانه شده رسوب گرفته و به شکل سنگ از فرد خارج می شود.
انسانی که تحت ولایت خداوند و معصومین از ایشان حیا می کند.

عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِيسَى عَنْ حَرِيزٍ عَنْ زُرَارَةَ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ مَا عُبِدَ اللَّهُ بِشَيْ‌ءٍ أَفْضَلَ مِنْ عِفَّةِ بَطْنٍ وَ فَرْجٍ[2]
اکثر مردم به سبب بی عفتی در شکم و فرج مستحق آتش می شوند.

أَبِي عَنِ النَّضْرِ عَنْ يَحْيَى الْحَلَبِيِّ عَنْ مُعَلًّى أَبِي عُثْمَانَ عَنْ أَبِي بَصِيرٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ قَالَ لَهُ رَجُلٌ إِنِّي ضَعِيفُ الْعَمَلِ قَلِيلُ الصَّلَاةِ قَلِيلُ الصَّوْمِ وَ لَكِنْ أَرْجُو أَنْ لَا آكُلَ إِلَّا حَلَالًا وَ لَا أَنْكَحَ إِلَّا حَلَالًا فَقَالَ وَ أَيُّ جِهَادٍ أَفْضَلُ مِنْ عِفَّةِ بَطْنٍ وَ فَرْجٍ[3]
کنترل اعضاء و جوارح و اینکه انسان با آنها گناه نکند از بالاترین جهادها در راه خداوند است.
روایت فوق به لفظ (أَيُّ الِاجْتِهَادِ) نیز آمده است[4]

اگر انسان می خواهد اعمالش قبول شود نباید به سراغ لقمه ی حرام و شبهه ناک رود. چنین لقمه ای مانع از قبولی نماز است. انسان در نماز نباید حدیث نفس داشته باشد.

وَ قَالَ علی علیه السلام: الصَّبْرُ عَنِ الشَّهْوَةِ عِفَّة ٌ وَ عَنِ الْغَضَبِ نَجْدَةٌ وَ عَنِ الْمَعْصِيَةِ وَرَعٌ[5]
کسی که بر شهوت بی جا صبر کند کسی است که عملا عفیف و پاکدامن است.
همچنین صبر از اعمال غضب بی جا شجاعت می خواهد.
همچنین صبر از انجام معصیت، ورع و پرهیزگاری است.

با رعایت عفت، شهوت لجام گسیخته کنترل می شود و دشمن درونی که ضعیف می شود، دشمن بیرونی نیز نمی تواند انسان را منحرف کند کما اینکه امیر مؤمنان علی علیه السلام می فرماید: الْعِفَّةُ تُضْعِفُ الشَّهْوَةَ[6]
برای دوام عفت نکاتی را می توان رعایت کرد
از جمله ذکر حقیقی است یعنی انسان در برخورد با واجب به یاد خدا افتاده آن را انجام دهد و در برخورد با حرام به یاد خداوند افتاده عمل را ترک کند.
دیگر اهتمام به نمازهای واجب یومیه است زیرا نماز موجب دوری از فحشاء و منکر می شود.
روزه ی شرعی اعم از واجب و مستحب.
ترک چشم چرانی نسبت به نامحرم و صحنه های مبتذل.
قبل از حمام با سرکه ی سیب از ناف به پائین را مرطوب کند و بعد که خشک شد با آب شستشو دهد. این کار از غلبه ی شهوت بیجا جلوگیری می کند و در روایت به آن اشاره شده است.
عدم اجتماع زن و مرد نامحرم در جایی که کسی آنها را نبیند یا رفت و آمد نکند. که در روایت است که نفر سوم آنها شیطان است.
ترک اجتماعات مبتذل مانند پارتی ها و شب نشینی ها مبتذل و مجالس لهو لعب.
ترک روابط نامشروع مانند چت مبتذل، تلفن مبتذل، قرار ملاقات، متلک و مانند آن.
رعایت نظافت و بهداشت فردی در مسائل زناشویی حلال. یعنی آنچه زوجین از دیگری توقع دارند خودشان رعایت کنند.

در کتاب احتجاج طبرسی از امام زمان (عج) روایت است که می فرماید: و العاقبة بجميل صنع الله سبحانه تكون حميدة لهم ما اجتنبوا المنهي عنه من الذنوب [7]
عاقبت شیعیان ما نیک و پسندیده است تا وقتی که از گناهان منهی عنه اجتناب کنند.

---