درس طب استاد ضیائی
93/12/18
بسم الله الرحمن الرحیم
موضوع: عسل و عصب
اگر کسی در مغزش رطوبات و مایعات اضافی دارد و یا از بی حسی اندام تحتانی و پاها رنج می برد و تاری و ضعف چشم نیز دارد (به سبب مغز رطوبی و یا وجود تومور در مغزش) صبح ناشتا دمکرده ی گل استخودوس مخلوط با عسل استخودوس بخورد، ظهر سه عدد حلیله ی سیاه را خورد کرده با روغن زیتون بخورد، در مغرب نیز دمکرده ی افطیمون رو با عسل استخودوس می خورد و صبح ها قبل از شروع کار، آب هویج زرد را مخلوط با عسل استخودوس می خورد و شب ها آب سیب را مخلوط با عسل استخودوس بخورد.
العصب:
الْخِصَالُ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ إِبْرَاهِيمَ بْنِ بَكْرٍ الْخُوزِيِّ عَنْ زَيْدِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْبَغْدَادِيِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ أَحْمَدَ الطَّائِيِّ عَنِ الرِّضَا عَنْ أَبِيهِ عَنْ آبَائِهِ عَنْ عَلِيٍّ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص عَلَيْكُمْ بِالزَّبِيبِ فَإِنَّهُ يَكْشِفُ الْمِرَّةَ وَ يَذْهَبُ بِالْبَلْغَمِ وَ يَشُدُّ الْعَصَبَ وَ يَذْهَبُ بِالْإِعْيَاءِ وَ يُحَسِّنُ الْخُلُقَ وَ يُطَيِّبُ النَّفَسَ وَ يَذْهَبُ بِالْغَمِّ[1]
کشمش انواع مختلفی دارد که گاه سیاه است و گاه قرمز و سبز و به اقسام انگور، کشمش مختلفی وجود دارد. مویز همان کشمش انگور سیاه است و اگر مویز نباشد به آن زبیب می گویند که تمامی اقسام دیگر را شامل می شود. کشمش سیاه، هم غم و غصه را کم می کند و هم حافظه را تقویت می کند زیرا درصد منگنز در آن بالا است. کشمش قرمز که کشمش انگور یاقوتی است غم و غصه را کاهش می دهد. کشمش ها سبز طبیعی ملین و ضد بلغم می باشد.
رسول خدا (ص) در روایت فوق می فرماید: بر شما باید به مصرف طبیعی و مقدار لازم از کشمش. زیرا خوردن آن موجب می شود مرار که صفرای طبیعی است برطرف شود. از دیگر صفرابر ها آب غوره ی طبیعی است که نجوشیده و بی نمک باشد همچنین است انار و یا خوردن آلو بخارا و یا خوردن دوغ شیرین کم چرب.
خوردن کشمش، مایع های اضافی یا موکوس که آن را بلغم سفید هم می گویند برطرف می کند. کشمش سبز حتی بلغم سیاه که اسید اوریک و نمک ترش و سمی خون است را نیز کم می کند در نتیجه نمی گذارد کلیه ها آسیب ببیند.
خوردن کشمش همچنین موجب تقویت و استحکام عصب و سلول های عصبی می شود بدین گونه که بافت غلاف عصبی را محکم و تقویت می کند.
دیگر اینکه موجب از بین رفتن إعیاء می شود یعنی خشکی و سختی اندام و مفاصل را از بین می برد. خشکی و سفتی مفاصل می تواند ورمی باشد و یا غیر ورمی. همچنین در روایت آمده است که گاه نفس فرد از شدت درد اندام و خشکی اندام بند می آید در حالی که فرد نه تنگی نفس دارد و نه مشکلات دیگر تنفسی گاه درد خشکی مفاصل مانند رماتیسم پیشرفته شده و کل بدن را فرا می گیرد. از دیگر چیزهایی که این بیماری را برطرف می کند مشت و مال ملایم یا ماساژ است. همچنین روغن مالی با روغن های گرم و خشک مانند روغن سیاه دانه یا روغن گل بابونه مفید است. روغن گل بابونه گرم و خشک معتدل است ولی سیاه دانه گرم و خشک غیر متعدل است در نتیجه در مصرف آن فرد نباید آسم یا کهیر داشته باشد. همچنین ماساژ با دمکرده ی گل بابونه و روغن آن مفید است. همچنین اگر کسی مبتلا به اعیاء شدید است به گونه ای که هیچ مسکنی نمی تواند آن را مداوا کند باید دانه ی صنوبر را با کنجد مخلوط کند و بعد با شکر زرد خوزستان و یا عسل طبیعی مخلوط کند و مصرف نماید (البته هر چهارتا را نیز می توان مخلوط کرد به شرطی که فرد دیابتی نباشد.) همچنین فرد می تواند چوب درخت صنوبر را طبخ کند و آب آن را بخورد.
خوردن کشمش همچنین باعث خوبی اخلاق شده موجب پاکیزگی نفس انسان می شود و غم و اندوه را از بین می برد (مخصوصا انگور سیاه و انگور یاقوتی و کشمش آن دو.)
الْمَكَارِمُ، عَنِ النَّبِيِّ ص قَالَ عَلَيْكُمْ بِالزَّبِيبِ فَإِنَّهُ يُطْفِئُ الْمِرَّةَ وَ يَأْكُلُ الْبَلْغَمَ وَ يُصِحُّ الْجِسْمَ وَ يُحَسِّنُ الْخُلُقَ وَ يَشُدُّ الْعَصَبَ وَ يَذْهَبُ بِالْوَصَبِ[2]
مصرف زبیب موجب اطفاء حرارت اضافی بدن که ناشی از ازدیاد صفرا و مایع صفراوی و غلظت صفرا و لجن صفراوی است از بین می شود. همچنین بلغم اضافی را مرتفع می کند چه از باب بلغم سفید باشد یا سیاه.
همچنین موجب صحت جسم آدمی می شود (زیرا ملین است و یبوست را مرتفع می کند) همچنین ضد بیماری عفونی سوزاک است و موجب افزایش شیر مادر می شود. همچنین در درمان فقر آهن و کمخونی مفید است.
همچنین اخلاق را خوب می کند (در بعضی از نسخ به جای الخُلق، الخَلق آمده است یعنی کشمش موجب رشد خوب بدن و موزون شدن اندام می شود.)
همچنین موجب استحکام و تقویت عصب می شود.
دیگر اینکه وصب را برطرف می کند. وصب گاه به معنای خستگی و سستی بدن است و گاه به معنای درد واقعی و تحلیل بدن است یعنی نمی گذارد که بدن رو به تحلیل قوا برود.
الْمَحَاسِنُ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ النَّضْرِ عَنْ عَمْرِو بْنِ شِمْرٍ عَنْ جَابِرٍ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع الْبَصَلُ يُذْهِبُ النَّصَبَ وَ يَشُدُّ الْعَصَبَ وَ يَزِيدُ فِي الْمَاءِ وَ الْخُطَا وَ يَذْهَبُ بِالْحُمَّى [3]
خوردن پیاز (انواع پیاز اعم از سفید، قرمز، بنفش) نصب که خستگی و کسلی و اندوه است را برطرف می کند. یک دانه پیاز در بیست و چهار ساعت کافی است.
همچنین عصب را تقویت می کند.
همچنین آب کمر را تقویت می کند. بنا بر این مشکل کمی آب کمر و حرکت آن را تقویت می کند و ضریب ایجاد باروری را بالا می برد.
همچنین خطاء را تقویت می کند یعنی فرد مبتلا به بیماری پارکینسون و عدم تعادل در حرکت نمی شود در نتیجه در رفت و آمدها و گام برداشتن ها دچار مشکل نمی شود.
دیگر اینکه حمّی و تب را از بین می برد. البته مراد بعضی از اقسام تب است مانند تب های عفونی که ناشی از ویروس و باکتری است.
البته پیاز نباید در مجاورات هوا باشد مثلا نباید خورد شده و مانده باشد بلکه باید بعد از خورد شدن سریع مصرف شود و حتی در یخچال هم باقی نماند و الا در مجاورت هوا مسموم شده موجب اسهال شدید می شود. بنا بر این در روایات شیعه آمده است که هر وقت که فرد می خواهد پیاز بخورد همان موقع آن را پوست کرده و قاچ زده و مصرف کند.
در مورد ناراحتی های قلبی و عروقی آمده است که خوردن پیاز قرمز هر روز در گشایش و از بین بردن عروق کرونی قلب مفید است. همچنین سبزی تره فرنگی و ریحان کوهی و کاهو بدون سس و کرفس خام (خودنش خودش یا آبش) مفید است.
الْمَحَاسِنُ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي نَصْرٍ قَالَ حَدَّثَنِي رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ مِصْرَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ الزَّبِيبُ يَشُدُّ الْعَصَبَ وَ يَذْهَبُ بِالنَّصَبِ وَ يُطَيِّبُ النَّفَسَ [4]
البته در نسخه ی طب المعصومین این حدیث به شکل العنب یشد... آمده است و او آن را از یک نسخه ی خطی به نام کشف الاخطار نوشته ی شمس الدین بن محمد الحسینی نقل کرده است.
این روایت (با واژه ی عنب) در موسوعة طب الائمه (ج2، ص202) و در طب الامام الکاظم (ص70) و در کتاب الشفاء فی الغذاء فی طب النبی و الائمة (ص50 و ص355) آمده است.
به هر حال معنای آن این است که انگور هم عصب را تقویت می کند و هم خستگی و کسلی و ماندگی را برطرف می کند. (زیرا گاه خستگی به سبب فقر آهن است و انگور طبیعی فقر آهن را برطرف می کند.)
همچنین انگور، نفس آدمی را سرزنده نگاه می دارد زیرا مانند ازگیل نمک سمی که همان اوره است را کاهش می دهد در نتیجه هم بدن شاداب می شود و هم پوست بدن شفاف می گردد.
اگر کسی در مغزش رطوبات و مایعات اضافی دارد و یا از بی حسی اندام تحتانی و پاها رنج می برد و تاری و ضعف چشم نیز دارد (به سبب مغز رطوبی و یا وجود تومور در مغزش) صبح ناشتا دمکرده ی گل استخودوس مخلوط با عسل استخودوس بخورد، ظهر سه عدد حلیله ی سیاه را خورد کرده با روغن زیتون بخورد، در مغرب نیز دمکرده ی افطیمون رو با عسل استخودوس می خورد و صبح ها قبل از شروع کار، آب هویج زرد را مخلوط با عسل استخودوس می خورد و شب ها آب سیب را مخلوط با عسل استخودوس بخورد.
العصب:
الْخِصَالُ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ إِبْرَاهِيمَ بْنِ بَكْرٍ الْخُوزِيِّ عَنْ زَيْدِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْبَغْدَادِيِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ أَحْمَدَ الطَّائِيِّ عَنِ الرِّضَا عَنْ أَبِيهِ عَنْ آبَائِهِ عَنْ عَلِيٍّ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص عَلَيْكُمْ بِالزَّبِيبِ فَإِنَّهُ يَكْشِفُ الْمِرَّةَ وَ يَذْهَبُ بِالْبَلْغَمِ وَ يَشُدُّ الْعَصَبَ وَ يَذْهَبُ بِالْإِعْيَاءِ وَ يُحَسِّنُ الْخُلُقَ وَ يُطَيِّبُ النَّفَسَ وَ يَذْهَبُ بِالْغَمِّ[1]
کشمش انواع مختلفی دارد که گاه سیاه است و گاه قرمز و سبز و به اقسام انگور، کشمش مختلفی وجود دارد. مویز همان کشمش انگور سیاه است و اگر مویز نباشد به آن زبیب می گویند که تمامی اقسام دیگر را شامل می شود. کشمش سیاه، هم غم و غصه را کم می کند و هم حافظه را تقویت می کند زیرا درصد منگنز در آن بالا است. کشمش قرمز که کشمش انگور یاقوتی است غم و غصه را کاهش می دهد. کشمش ها سبز طبیعی ملین و ضد بلغم می باشد.
رسول خدا (ص) در روایت فوق می فرماید: بر شما باید به مصرف طبیعی و مقدار لازم از کشمش. زیرا خوردن آن موجب می شود مرار که صفرای طبیعی است برطرف شود. از دیگر صفرابر ها آب غوره ی طبیعی است که نجوشیده و بی نمک باشد همچنین است انار و یا خوردن آلو بخارا و یا خوردن دوغ شیرین کم چرب.
خوردن کشمش، مایع های اضافی یا موکوس که آن را بلغم سفید هم می گویند برطرف می کند. کشمش سبز حتی بلغم سیاه که اسید اوریک و نمک ترش و سمی خون است را نیز کم می کند در نتیجه نمی گذارد کلیه ها آسیب ببیند.
خوردن کشمش همچنین موجب تقویت و استحکام عصب و سلول های عصبی می شود بدین گونه که بافت غلاف عصبی را محکم و تقویت می کند.
دیگر اینکه موجب از بین رفتن إعیاء می شود یعنی خشکی و سختی اندام و مفاصل را از بین می برد. خشکی و سفتی مفاصل می تواند ورمی باشد و یا غیر ورمی. همچنین در روایت آمده است که گاه نفس فرد از شدت درد اندام و خشکی اندام بند می آید در حالی که فرد نه تنگی نفس دارد و نه مشکلات دیگر تنفسی گاه درد خشکی مفاصل مانند رماتیسم پیشرفته شده و کل بدن را فرا می گیرد. از دیگر چیزهایی که این بیماری را برطرف می کند مشت و مال ملایم یا ماساژ است. همچنین روغن مالی با روغن های گرم و خشک مانند روغن سیاه دانه یا روغن گل بابونه مفید است. روغن گل بابونه گرم و خشک معتدل است ولی سیاه دانه گرم و خشک غیر متعدل است در نتیجه در مصرف آن فرد نباید آسم یا کهیر داشته باشد. همچنین ماساژ با دمکرده ی گل بابونه و روغن آن مفید است. همچنین اگر کسی مبتلا به اعیاء شدید است به گونه ای که هیچ مسکنی نمی تواند آن را مداوا کند باید دانه ی صنوبر را با کنجد مخلوط کند و بعد با شکر زرد خوزستان و یا عسل طبیعی مخلوط کند و مصرف نماید (البته هر چهارتا را نیز می توان مخلوط کرد به شرطی که فرد دیابتی نباشد.) همچنین فرد می تواند چوب درخت صنوبر را طبخ کند و آب آن را بخورد.
خوردن کشمش همچنین باعث خوبی اخلاق شده موجب پاکیزگی نفس انسان می شود و غم و اندوه را از بین می برد (مخصوصا انگور سیاه و انگور یاقوتی و کشمش آن دو.)
الْمَكَارِمُ، عَنِ النَّبِيِّ ص قَالَ عَلَيْكُمْ بِالزَّبِيبِ فَإِنَّهُ يُطْفِئُ الْمِرَّةَ وَ يَأْكُلُ الْبَلْغَمَ وَ يُصِحُّ الْجِسْمَ وَ يُحَسِّنُ الْخُلُقَ وَ يَشُدُّ الْعَصَبَ وَ يَذْهَبُ بِالْوَصَبِ[2]
مصرف زبیب موجب اطفاء حرارت اضافی بدن که ناشی از ازدیاد صفرا و مایع صفراوی و غلظت صفرا و لجن صفراوی است از بین می شود. همچنین بلغم اضافی را مرتفع می کند چه از باب بلغم سفید باشد یا سیاه.
همچنین موجب صحت جسم آدمی می شود (زیرا ملین است و یبوست را مرتفع می کند) همچنین ضد بیماری عفونی سوزاک است و موجب افزایش شیر مادر می شود. همچنین در درمان فقر آهن و کمخونی مفید است.
همچنین اخلاق را خوب می کند (در بعضی از نسخ به جای الخُلق، الخَلق آمده است یعنی کشمش موجب رشد خوب بدن و موزون شدن اندام می شود.)
همچنین موجب استحکام و تقویت عصب می شود.
دیگر اینکه وصب را برطرف می کند. وصب گاه به معنای خستگی و سستی بدن است و گاه به معنای درد واقعی و تحلیل بدن است یعنی نمی گذارد که بدن رو به تحلیل قوا برود.
الْمَحَاسِنُ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ النَّضْرِ عَنْ عَمْرِو بْنِ شِمْرٍ عَنْ جَابِرٍ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع الْبَصَلُ يُذْهِبُ النَّصَبَ وَ يَشُدُّ الْعَصَبَ وَ يَزِيدُ فِي الْمَاءِ وَ الْخُطَا وَ يَذْهَبُ بِالْحُمَّى [3]
خوردن پیاز (انواع پیاز اعم از سفید، قرمز، بنفش) نصب که خستگی و کسلی و اندوه است را برطرف می کند. یک دانه پیاز در بیست و چهار ساعت کافی است.
همچنین عصب را تقویت می کند.
همچنین آب کمر را تقویت می کند. بنا بر این مشکل کمی آب کمر و حرکت آن را تقویت می کند و ضریب ایجاد باروری را بالا می برد.
همچنین خطاء را تقویت می کند یعنی فرد مبتلا به بیماری پارکینسون و عدم تعادل در حرکت نمی شود در نتیجه در رفت و آمدها و گام برداشتن ها دچار مشکل نمی شود.
دیگر اینکه حمّی و تب را از بین می برد. البته مراد بعضی از اقسام تب است مانند تب های عفونی که ناشی از ویروس و باکتری است.
البته پیاز نباید در مجاورات هوا باشد مثلا نباید خورد شده و مانده باشد بلکه باید بعد از خورد شدن سریع مصرف شود و حتی در یخچال هم باقی نماند و الا در مجاورت هوا مسموم شده موجب اسهال شدید می شود. بنا بر این در روایات شیعه آمده است که هر وقت که فرد می خواهد پیاز بخورد همان موقع آن را پوست کرده و قاچ زده و مصرف کند.
در مورد ناراحتی های قلبی و عروقی آمده است که خوردن پیاز قرمز هر روز در گشایش و از بین بردن عروق کرونی قلب مفید است. همچنین سبزی تره فرنگی و ریحان کوهی و کاهو بدون سس و کرفس خام (خودنش خودش یا آبش) مفید است.
الْمَحَاسِنُ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي نَصْرٍ قَالَ حَدَّثَنِي رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ مِصْرَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ الزَّبِيبُ يَشُدُّ الْعَصَبَ وَ يَذْهَبُ بِالنَّصَبِ وَ يُطَيِّبُ النَّفَسَ [4]
البته در نسخه ی طب المعصومین این حدیث به شکل العنب یشد... آمده است و او آن را از یک نسخه ی خطی به نام کشف الاخطار نوشته ی شمس الدین بن محمد الحسینی نقل کرده است.
این روایت (با واژه ی عنب) در موسوعة طب الائمه (ج2، ص202) و در طب الامام الکاظم (ص70) و در کتاب الشفاء فی الغذاء فی طب النبی و الائمة (ص50 و ص355) آمده است.
به هر حال معنای آن این است که انگور هم عصب را تقویت می کند و هم خستگی و کسلی و ماندگی را برطرف می کند. (زیرا گاه خستگی به سبب فقر آهن است و انگور طبیعی فقر آهن را برطرف می کند.)
همچنین انگور، نفس آدمی را سرزنده نگاه می دارد زیرا مانند ازگیل نمک سمی که همان اوره است را کاهش می دهد در نتیجه هم بدن شاداب می شود و هم پوست بدن شفاف می گردد.
