< فهرست دروس

درس طب استاد ضیائی

93/11/14

بسم الله الرحمن الرحیم

موضوع: فوائد عدس
اگر کسی در سن قاعدگی باشد و بعد از قاعدگی از خون پاک نشود یا خونریزی زیاد قاعدگی و یا لکه بینی های مکرر داشته باشد باید از سویق عدس مخصوصا در صبح ناشتا به اندازه ی گودی کف دست استفاده کند.
دکتر محمد صادق رجحان متخصص بافت شناسی در کتاب میوه درمانی آورده است که بلوط گاه تلخ است و گاه شیرین که به آن فندق جنگلی نیز می گویند که برای درمان مشکل فوق روزی سه عدد بخورد. اگر کسی در مغز یا حلق یا بینی خونریزی دارد و یا زخم معده و یا زخم اثنی عشر و یا زخم کولون در معده ی بزرگ دارد و یا مشکل انتهایی روده ی کوچک و یا بواسیر خونی و شقاق مقعدی دارد و یا در خانم ها اگر کسی زخم دهانه ی رحم و یا خونریزی دارد (علاوه بر مراجعه به متخصص که علت آن ریشه یابی شود) از میوه ی شاه بلوط استفاده کند که از بیست و چهار ساعت دو عدد و در مورد بیشتر بودن بیماری هر دوازده ساعت دو عدد و یا هر هشت ساعت و هر شش ساعت دو عدد استفاده کند.
دکتر حسین میر حیدر در کتاب معارف گیاهی که هشت جلد کتاب است در جلد یک صفحه ی 368 بحث عدس را مطرح می کند و آن اینکه اگر عدس خشک یا خام باشد در هر صد گرم عدس، 79 میلی گرم کلسیم است و 377 میلی گرم فسفر و شش ممیز هشت دهم میلی گرم آهن و 790 میلی گرم پتاسیم و 60 واحد بین المللی ویتامین آ دارد و 37 صدم میلی گرم تیامین دارد و رایبوفلاوین آن 22 صدم میلی گرم و نیاسین آن 2 میلی گرم است.
اگر آن صد گرم را بپزند ترکیبات آن کمتر است به این گونه که حاوی 25 میلی گرم کلسیم است و 119 میلی گرم فسفر و دو ممیز یک دهم میلی گرم آهن و 249 میلی گرم پتاسیم و 20 واحد بین المللی ویتامین آ دارد و هفت صدم صدم میلی گرم تیامین دارد و رایبوفلاوین آن 6 صدم میلی گرم و نیاسین آن شش دهم میلی گرم است.
طبیعت عدس از نظر حرارت معتدل و خشک است. عده ای اطباء قدیم پوست عدس را گرم و مغز عدس را سرد می دانند از این رو آب پوست پخته ی عدس ملین و مغز آن قابض می باشد. ضماد آرد عدس اگر باد اکلیل الملِک مخلوط شود و به آن آب به و روغن گل سرخ اضافه شود برای ورم های گرم چشم مناسب است. همچنین دم کرده ی عدس اگر با سرکه خورده شود برای ورم های گرم مناسب است. برای مخملک و خنازیر هم مفید است. غرغره ی آب عدس پخته برای زخم خای دهان و گلو و حتی دیفتری نیز مفید است مخصوصا اگر با رب شا توت پخته شود. همچینن روغن به و روغن بادام شیرین برای زخم های دهان و گلو مفید است.
عدس پخته و آب عدس برای بیماری ها ریه و سینه مفید است و خوردن پخته ی عدس با سرکه مقوی معده و ضد نفخ است.
عدس پخته بدون سرکه ایجاد نفخ می کند.
ضماد آرد عدس با عسل برای زخم هایی که گود شده است مفید می باشد البته به شرط اینکه از نوع قانقاریا نباشد. ضماد آن با فلفل برای تحلیل ورم ها مفید است به شرط اینکه فرد مبتلا به حساسیت و آلرژی پوستی نباشد و الا فلفل موجب کهیر می شود. پماد گیاهی کپکس به همین منظور درست شده است که البته همان گونه که گفتیم فرد نباید حساسیت پوست داشته باشد.
دمکرده و پخته ی عدس با پوست برای تب آبله مفید است. مثلا اگر فرد آبله مرغان دارد می تواند از آن استفاده کند البته به شرط اینکه فرد، یبوست یا بواسیر نداشته باشد. اگر با سرکه یا آب غوره مخلوط شود در صورتی باید مصرف شود که فرد ریفلاکس و برگشت اسید معده و سرسوزه ی معده نداشته باشد. آب غوره نیز باید نجوشیده، بی نمک باشد و در آفتاب نباشد. چنین آب غوره ای هم برای تقویت اعصاب و قلب و تقویت درمان دردهای استخوانی مغز قلم مخصوصا ساق پا بسیار مفید است. البته باید دقت داشت که یکی از علل رماتیسم مفصلی و رماتیسم قلبی قورت دادن عفونت های گلو است.
اگر بیمار، بیماری ژنتیکی همولیتیک دارد مثلا فرد بیماری کم خونی یا فاریسم دارد او حتی نباید باقلا نباید پاک چه رسد به اینکه پزشک برای او ضماد باقلا برای چاله های پوستی او تجویز کند در اینجا باید چاله های پوستی را با ضماد عدس مداوا کرد. این مثال را برای آن زدیم که به صرف وجود یک بیماری در فرد باید بیماری های زمینه ای، وراثتی و ژنتیکی دیگر در فرد بررسی شود.
آش عدس با روغن بادام برای دوران نقاهت بعد از تب و برای اینکه تب عود نکند مفید است البته به این شرط که چربی ها مضر خون و آنزیم های طبیعی در فرد بالا نباشد زیرا روغن بادام از نوع چربی های اشباع است و این نوع چربی ها حتی در افراد سالم در 24 ساعت چهار الی پنج گرم بیشتر نباید مصرف شود. این مانند روغن نارگیل است که آن هم چربی اشباع می باشد. کسی که چربی و آنزیم کبدی اش بالا است به جای آن از روغن زیتون خوراکی باید استفاده کند. کاهو بدون سس همراه ناهار و شام و سیب درختی بعد از هر وعده غذا موجب تصفیه شدن خون شده و هم یک نوع آنتی بیوتیک طبیعی است و برای دوران نقاهت مفید بوده و موجب می شود که تب عود نکند. تب انواع مختلف دارد و بر اثر عوامل مختلف ایجاد می شود مثلا تب گاه ناشی از سرما خوردگی است و گاه ناشی از آنفولانزا و گاه ناشی از عفونت است که در این صورت با لرز همراه است و گاه ناشی از کم خونی است و موارد بسیار دیگر.
ضماد آرد عدس با سفیده ی تخم مرغ برای شقاق پا و با سرکه برای شقاق عارض شده از سرما و ورم های سفت و برای نقرس مفید است.
عدس نفاخ و دیر هضم است و اسراف در مصرف آن تولید خون سوداوی می کند. عدس قابض و غلیظ کننده ی خون است. پسته ی درختی نیز قابض و غلیظ کننده ی خون است. در دوران قاعدگی و حاملگی و شیردهی، خانم ها از آنجا که غالبا یبوست دارند نباید از عدس استفاده کنند بلکه باید از عناب با عسل استفاده کنند که هم خون ساز است و هم ملین. در موقع حاملگی نباید در مصرف عناب زیاده روی کرد زیرا شاید زمینه سازی برای سقط جنین فراهم شود.
زیاده روی در مصرف عدس موجب می شود که جریان خون در مویرگ ها کند شود در نتیجه احتمال لختگی خون، سکته ی رگ، توقف و احتمال جابجایی لخته ی خون و آمبولی است که گاه شخص به کما رفته و یا می میرد. کسانی که چشمشان ضعیف است اگر در مصرف عدس زیاده روی کنند دید چشمشان کاهش می یابد. کسانی که چشمشان ضعیف است اگر تلویزیون، موبایل، لپ تاپ و موبایل استفاده کنند هر بیست دقیقه باید به چشمشان استراحت دهند حتی اگر چشم ضعیف نیست هر دو ساعت باید یک ربع یا بیست دقیقه به چشم خود استراحت دهد. و الا فرد ممکن است دچار پیرچشمی پیشرفته شود.
اگر کسی چیزی که حرام است مانند غده ی شب کور که در ران گوسفند است را بخورد، دیدش در شب کم می شود و به بیماری شب کوری مبتلا می شود و به اصطلاح پزشکی جدید به آر پی شبکه ی چشمی مبتلا می شود. چنین کسی باید خورد شده ی حلیله ی سیاه با روغن زیتون در روز بخورد و سه عدد قره قات سیاه با عسل طبیعی بجود و در شب بخورد. برای پیشگیری و درمان آب سیاه و آب مروارید چشم نیز این دارو مفید است.
زیاد دیدن موبایل و مانند آن موجب بالا رفتن فشار چشم، ضعف دید، خستگی چشمی می شود و هکذا موجب کاهش حالت ایلاستیک شش عضله ی چشم می شود یعنی فرد اگر می خورد چشمش را به اطراف بچرخاند با مشکل مواجه می شود. اگر فرد استرس شدید یا بیدار خوابی مکرر شود ممکن است دچار لوچی عارضی و انحراف کره ی چشم شود.
فرد نباید غذای مانده، سرخ کردنی، اسانس های شیمیایی مصرف کند بلکه باید غذای او بخار پز و با شعله ی غیر مستقیم بخورد. همچنین نباید دستمال و حوله ی غیر بهداشتی استفاده کند و یا حتی اگر بهداشتی است آن را به چشم بکشاند. همچنین نباید پرخوری و یا بدخوری کند و همچنین نباید در مصرف خورش عدس زیاده روی کند. همچنین نباید کمرش لق باشد و زیاد محتلم نشود و یا حتی نباید زیاد آمیزش کند که این کار به ضعف چشم منجر می شود.
مصرف خورش عدسی با شیرینی موجب بروز ناراحتی بواسیر و مشکل دفع ادرار می شود و حتی در زن ها موجب بند آمدن قاعدگی می شود (در حالی که در وسط قاعدگی نباید آن را بند آورد) حتی موجب ضعف قوه ی باه می شود. برای مبتلا نشدن به این عوارض باید عدس را با روغن بادام و یا با گوشت چاق و چرب مثل گوشت گوسفند با پیه مصرف کند و آن را با سرکه مخلوط کند.
در مداوا کردن زخم با عدس اگر فرد به بیماری زخم قانقاریا که زخم عفونی است یا زخم دیابتی مبتلا است باید زخم را با محلول آب سرکه مداوا کند نه با عدس.

BaharSound

www.baharsound.ir, www.wikifeqh.ir, lib.eshia.ir

logo