موضوع: روزه ی شرعی
انسان نباید در روزهای ماه مبارک رمضان کارهای سنگین انجام دهد. همچنین باید موقع افطار، خرما، آب جوش ولرم، شیر گرم، عسل با شیر، حلوا خرمایی، سوپ رقیق، نون و پنیر و سبزی خورده شود. همچنین نباید غذای سنگین خورد و یا نباید با غذای سنگین روزه را شروع کرد.
سحری نباید شور و یا پر ادویه و یا چرب باشد. یکی از عوارض این نوع غذاها ایجاد تشنگی است و موجب سوء هاضمه می شود.
نباید در موقع سحر ماکارونی خورد زیرا موجب تشنگی می شود. سحری نباید آش رشته باشد زیرا هم موجب نفخ می شود و هم تشنگی و هم گرسنگی زودرس. همچنین است برنج زیرا این غذاها آب طلب هستند. باید همراه سحری از سالاد استفاده کرد که حاوی کاهو بدون سس، خیار بوته ای (و اگر کسی دیابت نوع دوم دارد مغز خیار بوته ای را بخورد.)
روزه یک نوع تمرین خویشتن داری، تهذیب نفس و حاکمیت بر خویشتن است.
روزه و نماز و یک سری از اعمال در ادیان توحیدی سابق هم بوده است و حتی در امم سابق بیشتر از ما بوده است و به سبب اینکه امت رسول خدا (ص) امت مرحومه است مقدار آن کم شده است.
بعد از غذا باید خلال دندان کشید. باید قبل از وضو، قبل از خواب و در سحر مسواک کرد و باید همیشه با وضو بود و آب وضو را خشک نکرد.
در ماه مبارک رمضان باید انسان بیست و پنج درصد از خوراک خود که در ماه دیگر مصرف می کرد را کمتر کند. این موجب می شود که چربی اضافه سوخته شود و در نتیجه ترکیب چربی خون بهینه می شود به این گونه که چربی مفید مانند امگاه سه و شش بیشتر می شود و چربی بد مانند کلسترول بد و تری گلیسیرید خون کم می شود. حتی ضریب قند خون در بد بهتر می شود.
باید از روغن زیتون فشار اول که به رنگ زرد مایل به سبز است استفاده کرد و یک قاشق همراه سحری و یک قاشق همراه افطار با غذا مصرف کرد. روغن زیتون چربی خوب را افزایش و چربی بد را کاهش می دهد.
روزه ی شرعی مسکن طبیعی است زیرا موجب ترشح اپی نفرین که یک ضد درد طبیعی است در بدن می شود. این موجب پالایش روان و روح آدمی می شود زیرا ضریب هوشی فرد و افراد در حال روزه بالا می رود. روزه موجب می شود استقامت و صبر در انجام کارهای صحیح بالا رود.
در حدود هشت میلیارد نفر از مردم جهان حدود یک میلیاد در فقر محض هستند دو میلیارد نفر از سوء تغذیه رنج می برند. از آن سو دو میلیارد نفر اضافه وزن دارند.
روزه موجب ترشح اپی نفرین در بدن می شود که ضد درد است. روزه موجب بالا رفتن ضریب هوشی در فرد می شود و با بالا بردن روحیه ی صبر و استقامت در فرد، امید به آینده را بالا می برد. روزه موجب می شود که اگر شیعیان در محاصره ی اقتصادی و امثال آن قرار گرفتند راحت تر آن را تحمل کنند.
روزه ی شرعی که همه ی مسلمانان در ماه رمضان روزه می گیرند موجب وحدت است کما اینکه نماز جماعات، حج و نماز جمعه و مانند آن موجب اتحاد می شود.
یکی دیگر از آثار روزه ی ماه رمضان این است که اسراف و تبذیر جلوگیری می کند.
اسراف امری است مذموم و گاه کراهت آن شدید است و گاه حرام و گناه کبیره.
حرمت تبذیر که همان حیف و میل اموال خود و دیگران است گناهش از اسراف نیز بیشتر است. مثلا هتل ها و رستوان ها غذاهای اضافه را به اسم بهداشت به دور می ریزد و حتی غذای سالم و دست نزده را به کارگران و همسایه ها و مانند آن نمی دهند تا پرستیژ خود را حفظ کنند.
انسان در حال گرسنگی بیشتر غذا می خورد و جای کافی برای نفس کشیدن ندارد. انسان نباید سریعا سراغ غذای اصلی رود بلکه باید با غذای سبک مانند آب جوش ولرم، خرما و مانند آن شروع کند. انسان باید به آرامی غذا بخورد و خوب بجود و قبل از سیر شدن دست از غذا بکشد و هفت عدد خرما بعد از غذا و سحر بخورد. مصرف شیرینی موجب می شود که اشتهای کاذب در افراد از بین رود و در نتیجه پرخوری نکند.
مصرف سبزیجات در بین و قبل از غذا (مانند کاهو بدون سس) جلوی پرخوری را می گیرد و در نتیجه فرد در طول روز دچار ترشی، تخمه، سردل و ریفلاکس نداشته باشد. باز کردن افطار با خرما بیش از 15 فایده دارد.
اگر کسی سحری و در غیر ماه رمضان صبحانه را ترک کند این کار در اسلام مکروه است. و در وسائل الشیعه جلد هفت باب چهار بابی تحت عنوان باب استحباب السحور لمن یرید الصوم و تأکده فی شهر رمضان و عدم وجوبه آمده است.
نخوردن سحری و صبحانه این خود یکی از عوامل ایجاد چاقی و پرخوری است.
کسانی که عمدا سحری نخورند و آن را تکرار کنند ذخائر مفید کبدش را از دست می دهد. جگر سیاه حدود پانصد کار برای بدن می کند که یکی از آنها حفظ و نگهداری چربی های مفید و توزیع مناسب غذا در کل بدن است. نخورد سحری و تکرار آن و نخورد صبحانه در غیر ماه رمضان و تکرار آن موجب کاهش ذخائر گلیکوژن در کبد می شود. همچنین یکی از علل بدبویی دهان و پوست بدن نخوردن سحری و صبحانه است زیرا این کار موجب نیم سوز شدن چربی در بدن می شود و در نتیجه کتون در بدن آزاد می شود که به بدبویی پوست بدن می انجامد. مانند کسانی که معتاد به الکل و شراب باشند، معتاد به تعفن بسیار شدید دهان و پوست بدن می شوند.