موضوع: جو و آب جو
از کتاب ابن قیم جوزی که از کتب اهل سنت است از عائشه نقل شده است که از رسول خدا (ص) روایت می کند: کان رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم اذا اخذ احدا من اهله الوعک (شدت درد بدن یا شدت تب یا افزایش دمای بدن) امر بالحساء من الشعیر (امر می کرد که جرعه هایی از آب جوی اسلامی غیر مسکر که خوردنش مباح و در بعضی موارد مستحب است بیاشامند) فصنع ثم امرهم فحسوا منهم (خود ایشان آب جو را درست می کردند و بعد اهل و عیال خود را امر می کردند تا از آن بنوشند.) ثم یقول: انه لیرتو فؤاد الحزین (دل محزون را تقویت و تغذیه می کند) و یسرو (مسرت می بخشد) فؤاد السقیم (دلی که بیماری قلبی دردناک دارد.) کما تسرو احداکن الوسخ الماء عن وجهها (مانند اینکه یکی از شما آلودگی را توسط آب، از چهره می زداید.)
جو گیاهی است یک ساله که ارتفاع ساقه ی استوانه ای آن از چهل تا صد سانتی متری متغیر است. برگ های آن متناوب و باریک و دراز و به رنگ سبز تیره می باشد.
جو گاه بهاره است و گاه پائیزه. جوی بهاره در بهار کشت می شود و احتیاج به سرمای زمستان ندارد و قبل از زمستان دانه می دهد در حالی که جوی پائیزه در پائیز کشت می شود و به سرمای زمستان احتیاج دارد.
در صد گرم جو مواد ذیل موجود می باشد:
·یازده گرم آب
·هشت گرم، پروتئین
·هفتاد و هشت گرم مواد نشاسته ای
·شانزده میلی گرم کلسیم.
·صد و هشتاد و نه میلی گرم فسفر
·دو میلی گرم آهن
·سه میلی گرم سدیم
·صد و شصت میلی گرم پتاسیم
·دوازده صدم میلی گرم ویتامین بی 1
·پنج صدم میلی گرم ویتامین بی 2
·سه میلی گرم ویتامین بی 3
·مقدار بسیار کمی آرسنیک