درس طب استاد ضیائی
93/06/31
بسم الله الرحمن الرحیم
موضوع: نان جو و فوائد آب
جوی حلال
بحث در نان جو و طرز گرفتن آب جو اسلامی است. فقاع که نوعی آب جو است حرام است و حرمت آن از ضرویرات شریعت اسلامی است. انواع مسکرات چه جامد باشد یا مایع همه حرام می باشند چه شراب خرما باشد که به آن نبیذ می گویند چه شراب انگور باشد که به آن خمر می گویند و یا شراب برنج که به آن ساکی می گویند که اگر الکلش بالا باشد به آن ویسکی می گویند. اینها هم حرام است و هم اگر مایع باشد نجس می باشد در نتیجه اکل آن موجب عقاب بیشتر است زیرا هم حرام است و هم نجس که آن خود حرمتی دیگری دارد. اگر فقاع در جوف و بدن کسی قرار گیرد، تا چهل روز عبادت فرد قبول نیست.
در حکمت های لقمان حکیم آمده است که انسان باید هنگام نماز حالت خشوع داشته باشد و حواسش جمع باشد و همچنین از مال حرام استفاده نکند. نماز کسی که شراب می خورد هرچند از نظر فقهی صحیح است ولی مورد قبول قرار نمی گیرد.
در شراب هرگز شفاء وجود ندارد. به عبارت دیگر هرچند ممکن است فی الجمله موجب علاج شود ولی شفاء در چیز حرام وجود ندارد. این مانند بیضه ی سگ دریایی است که می گویند برای تقویت قوه ی باه مناسب است. علاوه بر اینکه حرام خوردن موجب قساوت قلب و ایجاد خشونت بی جا می شود.
برای زیاد شدن نور چشم و تقویت نعوظ و گرم شدن کلیه ها می توان از هویج زرد (زردک) استفاده کرد. همچنین است صمغ درخت پسته ی جنگلی که به آن مصطکی می گویند که اگر در پایه ی روغن زیتون در شعله ی ملایم جوشانده شود و بعد فرد آلت خود را هنگام مجامعت با آن چرب کند هم نعوظ کامل می شود و هم فرد دیر انزال می شود.
اگر کسی میل جنسی اش ضعیف شده است و فرد به بیماری خستگی جنسی مبتلا شده است یک قاشق چایخوری از روغن نارگیل طبیعی شیرین بخورد و بعد آلت خود را چرب کرده و مجامعت کند.
اگر کسی کمر لق باشد و زود به زود در خواب یا بیداری محتلم شود و یا هنگام مجامعت قبل از ارضاء همسرش به انزال برسد (که عدم رضایت جنسی در همسر، موجب هفتاد درصد طلاق ها می شود) می توان از کاهو بدون سس استفاده کند که این کار هم خون را تصفیه می کند و هم حرارت اضافی دستگاه گردش خون را کاهش می دهد و برای رفع مشکل کمر لقی خیسانده ی تخم کاهو در آب را روزی یک قاشق غذاخوری میل کند.
در میان میوه ها و غذا ها عسل و عناب از غذاهای بسیار مفید هستند. در روایت است که عسل شفاء از هر سمی است و یا فضل عناب بر سایر میوه های مانند فضل ما اهل بیت بر سائر مردم است. زیاد خوردن عناب موجب نارسایی کبد است و مصلح عناب، عسل می باشد. البته هسته ی عناب را نباید خورد زیرا سمی است. این موجب تولید خون سالم تمیز می شود.
رسول خدا (ص) در طول عمرش نان گندم نخوردند و حتی شکم سیر هم از نان جو نخوردند. قوت انبیاء (که صد و بیست و چهار هزار نفر بودند) و مرسلین (که سیصد و سه نفر بودند) و پیامبران اولوا العزم (که پنج نفر بودند) نان جو بوده است.
الْكَافِي، عَنْ عَلِيِّ بْنِ إِبْرَاهِيمَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ يُونُسَ عَنْ أَبِي الْحَسَنِ الرِّضَا ع قَالَ فَضْلُ خُبْزِ الشَّعِيرِ عَلَى الْبُرِّ (بر نان گندم) كَفَضْلِنَا عَلَى النَّاسِ وَ مَا مِنْ نَبِيٍّ إِلَّا وَ قَدْ دَعَا لآِكِلِ الشَّعِيرِ وَ بَارَكَ عَلَيْهِ وَ مَا دَخَلَ جَوْفاً (نان جو در بدن کسی وارد نشده است) إِلَّا وَ أَخْرَجَ كُلَّ دَاءٍ فِيهِ وَ هُوَ قُوتُ الْأَنْبِيَاءِ وَ طَعَامُ الْأَبْرَارِ (که در روایت است که امام صادق علیه السلام می فرماید: و الله ما ابرار هستیم بنا بر این نان جو طعام حضرت زهراء و سایر معصومین بوده ا است.) أَبَى اللَّهُ تَعَالَى أَنْ يَجْعَلَ قُوتَ الْأَنْبِيَاءِ إِلَّا شَعِيراً (خداوند ابا دارد که غیر از نان جو سبوس دار را قوت انبیاء قرار دهد. بنا بر این او برای بهترین امت خود بهترین قوت را قرار دادها است.)[1]
لا اقل باید یک وعده ی غذایی انسان نان جوی سبوس دار باشد. بدن مرکب برای روان است و این دو مرکب برای عقل فعال و هر سه مرکب برای عشق حلال است که فوق عقل می باشد زیرا مربوط به ارواح است. مؤمنین علاوه بر روح جمادی و حیوانی و انسانی روح ایمان نیز دارند. روح مؤید مخصوص مؤمنین خاص است و روح القدس در انبیاء و مرسلین است و روح العظمة مخصوص چهارده معصوم می باشد. مؤمنینی که در صدد اصلاح خود هستند با مصلح کل که امام زمان علیه السلام این سنخیت خواهند داشت.
انسان علاوه بر لفظی باید ذکر عملی و ذکر واقعی را هم داشته باشد و آن اینکه حلال خدا را حلال و حرام خدا را حرام بشمارد و به آن عمل کند. طعام الابرار این گونه است.
برای جلوگیری از پرخوری باید بعد از هر غذا هفت عدد خرما خورد. از دیگر سنت های رسول خدا (ص) این است که ایشان جُمّار را که همان پاجوش خرما است با تمر تناول می فرمود. جُمّار هم خون ساز است و هم فقر املاح را درمان می کند و هم در مسائل زناشویی موجب تقویت قوه ی باه می شود همان گونه که حلیم گوشت این اثر را دارد. (با توجه به اینکه بسیاری از طلاق ها موجب مسائل جنسی است.) در روایت است که اگر شوهر بهداشت و تمیزی و مسائل جنسی را با همسرش رعایت کند ناموسش به گناه می افتد. حتی نباید کاری کرد که فکر نامحرم به ذهن همسر انسان بیاید.
ماء الشعیر که همان آبجوی غیر مسکر و حلال است. خوردنش مباح و حتی مستحب می باشد. اگر فرد گرفتار متابولیکی مانند قند و چربی خون و یا گرفتگی عروق خون رسان به قلب داشته باشد مستحب مؤکد است که از نان جو سبوس دار استفاده کند.
در کتاب همیشه لاغر باشید تألیف دکتر صفدر صانعی از ص 169 تا 171 بحث جو و مالت جو و کشک شعیر توضیح داده شده است.
کتاب گیاهان دارویی تألیف احمد حاجی شریفی که یک جلد قطور است.
در کتاب گیاهان دارویی تألیف دکتر علی زرگری ج 4 ص 406 نکاتی در این مورد آمده است از جمله می گوید: جوی سبوس دار حاوی سولفات هوردنین است که اثر مقوی قلب دارد زیرا موجب تقویت سیستول (فشار انبساطی قلب) و افزایش ترشح ادرار می شود (در نتیجه کلیه ها را از کم کاری در میآورد.) در درمان ضعف قلب و یا درد در قفسه ی سینه مفید است و برای مبتلایان به کم خونی مفید است.
همچنین ج 4 در کتاب مزبور صفحه ی 705 آمده است: جوی عاری از پوسته ی خارجی را به مقدار بیست گرم در یک لیتر آب به مدت هفت ساعت با آتش ملایم می جوشانند به گونه ای که کلیه ی موارد نشاسته ای آن حل گردد. این جوشانده بهترین غذا برای مبتلایان به تب ناشی از کمخونی است (چنین فردی انرژی لازم را نداشته و زود عصبانی می شود) هکذا برای کسانی که مبتلا به سوء هاضمه دارند نیز مفید است. اگر غذا بیشتر از چهار ساعت در معده بماند علامت آن است که فرد مبتلا به سوء هاضمه می باشد. سیب رسیده ی شیرین بعد از غذا، رطب، خربزه ی رسیده ی شیرین که بعد از غذا خورده شود و انار رسیده ی شیرین که با پرده ی نازک روی دانه ها خورده شود همه به هضم غذا کمک می کند (البته در صورتی که فرد مبتلا به یبوست است نباید هسته ی آن را بخورد. همچنین تفاله ی سیب را نخورد و یا اگر حساسیت فصلی دارد با شکم گرسنه از خربزه و یا انگور استفاده نکند.)
انسان باید علاوه بر مراقبت از جسم خود مواظب روح خود نیز باشد و از رحمانیت خداوند که لطف عام خداوند است وارد رحیمیت خداوند شود که مخصوص مؤمنان می باشد. این موجب یک نوع سنخیت با معصوم می شود. اگر در کسی عشق حرام وجود دارد باید بداند که در روز قیامت عذاب می شود و عذاب او مستمر خواهد بود زیرا به او می گویند که تو فرصت انجام گناه نداشتی و الا به انجام آن عشق و اشتیاق داشتی. راه حل رهایی از آن جدایی است. یعنی اگر دختر و پسری مبتلا به عشق حرام هستند و می ترسند به گناه بیفتند باید از هم جدا شوند. از آن سو برای استمرار عشق حلال که از طریق ازدواج شرعی و قانونی است باید زن و مرد به خود برسند. به همین دلیل انسان باید با ابرار همنشین باشد که اگر با اشرار همنشین باشد یکی از عوامل سوء آن این است که سوء ظن به ابرار پیدا می کند.
باید بدانیم که امروزه دفاع مقدس تمام شده است و باید فقط اصول ارزشی دفاع مقدس را به مردم گوشزد کرد ولی امروزه زمان تهاجم مقدس است همان گونه که در روایتی می خوانیم: يَأْتِي عَلَى النَّاسِ زَمَانٌ يَكُونُ النَّاسُ فِيهِ ذِئَاباً فَمَنْ لَمْ يَكُنْ ذِئْباً أَكَلَتْهُ الذِّئَابُ[2]
این تهاجم هم از نظر فیزیکی است و هم از نظر اعتقادی در محیط هایی مانند فضای سایبری و اینترنتی.
بحث در نان جو و طرز گرفتن آب جو اسلامی است. فقاع که نوعی آب جو است حرام است و حرمت آن از ضرویرات شریعت اسلامی است. انواع مسکرات چه جامد باشد یا مایع همه حرام می باشند چه شراب خرما باشد که به آن نبیذ می گویند چه شراب انگور باشد که به آن خمر می گویند و یا شراب برنج که به آن ساکی می گویند که اگر الکلش بالا باشد به آن ویسکی می گویند. اینها هم حرام است و هم اگر مایع باشد نجس می باشد در نتیجه اکل آن موجب عقاب بیشتر است زیرا هم حرام است و هم نجس که آن خود حرمتی دیگری دارد. اگر فقاع در جوف و بدن کسی قرار گیرد، تا چهل روز عبادت فرد قبول نیست.
در حکمت های لقمان حکیم آمده است که انسان باید هنگام نماز حالت خشوع داشته باشد و حواسش جمع باشد و همچنین از مال حرام استفاده نکند. نماز کسی که شراب می خورد هرچند از نظر فقهی صحیح است ولی مورد قبول قرار نمی گیرد.
در شراب هرگز شفاء وجود ندارد. به عبارت دیگر هرچند ممکن است فی الجمله موجب علاج شود ولی شفاء در چیز حرام وجود ندارد. این مانند بیضه ی سگ دریایی است که می گویند برای تقویت قوه ی باه مناسب است. علاوه بر اینکه حرام خوردن موجب قساوت قلب و ایجاد خشونت بی جا می شود.
برای زیاد شدن نور چشم و تقویت نعوظ و گرم شدن کلیه ها می توان از هویج زرد (زردک) استفاده کرد. همچنین است صمغ درخت پسته ی جنگلی که به آن مصطکی می گویند که اگر در پایه ی روغن زیتون در شعله ی ملایم جوشانده شود و بعد فرد آلت خود را هنگام مجامعت با آن چرب کند هم نعوظ کامل می شود و هم فرد دیر انزال می شود.
اگر کسی میل جنسی اش ضعیف شده است و فرد به بیماری خستگی جنسی مبتلا شده است یک قاشق چایخوری از روغن نارگیل طبیعی شیرین بخورد و بعد آلت خود را چرب کرده و مجامعت کند.
اگر کسی کمر لق باشد و زود به زود در خواب یا بیداری محتلم شود و یا هنگام مجامعت قبل از ارضاء همسرش به انزال برسد (که عدم رضایت جنسی در همسر، موجب هفتاد درصد طلاق ها می شود) می توان از کاهو بدون سس استفاده کند که این کار هم خون را تصفیه می کند و هم حرارت اضافی دستگاه گردش خون را کاهش می دهد و برای رفع مشکل کمر لقی خیسانده ی تخم کاهو در آب را روزی یک قاشق غذاخوری میل کند.
در میان میوه ها و غذا ها عسل و عناب از غذاهای بسیار مفید هستند. در روایت است که عسل شفاء از هر سمی است و یا فضل عناب بر سایر میوه های مانند فضل ما اهل بیت بر سائر مردم است. زیاد خوردن عناب موجب نارسایی کبد است و مصلح عناب، عسل می باشد. البته هسته ی عناب را نباید خورد زیرا سمی است. این موجب تولید خون سالم تمیز می شود.
رسول خدا (ص) در طول عمرش نان گندم نخوردند و حتی شکم سیر هم از نان جو نخوردند. قوت انبیاء (که صد و بیست و چهار هزار نفر بودند) و مرسلین (که سیصد و سه نفر بودند) و پیامبران اولوا العزم (که پنج نفر بودند) نان جو بوده است.
الْكَافِي، عَنْ عَلِيِّ بْنِ إِبْرَاهِيمَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ يُونُسَ عَنْ أَبِي الْحَسَنِ الرِّضَا ع قَالَ فَضْلُ خُبْزِ الشَّعِيرِ عَلَى الْبُرِّ (بر نان گندم) كَفَضْلِنَا عَلَى النَّاسِ وَ مَا مِنْ نَبِيٍّ إِلَّا وَ قَدْ دَعَا لآِكِلِ الشَّعِيرِ وَ بَارَكَ عَلَيْهِ وَ مَا دَخَلَ جَوْفاً (نان جو در بدن کسی وارد نشده است) إِلَّا وَ أَخْرَجَ كُلَّ دَاءٍ فِيهِ وَ هُوَ قُوتُ الْأَنْبِيَاءِ وَ طَعَامُ الْأَبْرَارِ (که در روایت است که امام صادق علیه السلام می فرماید: و الله ما ابرار هستیم بنا بر این نان جو طعام حضرت زهراء و سایر معصومین بوده ا است.) أَبَى اللَّهُ تَعَالَى أَنْ يَجْعَلَ قُوتَ الْأَنْبِيَاءِ إِلَّا شَعِيراً (خداوند ابا دارد که غیر از نان جو سبوس دار را قوت انبیاء قرار دهد. بنا بر این او برای بهترین امت خود بهترین قوت را قرار دادها است.)[1]
لا اقل باید یک وعده ی غذایی انسان نان جوی سبوس دار باشد. بدن مرکب برای روان است و این دو مرکب برای عقل فعال و هر سه مرکب برای عشق حلال است که فوق عقل می باشد زیرا مربوط به ارواح است. مؤمنین علاوه بر روح جمادی و حیوانی و انسانی روح ایمان نیز دارند. روح مؤید مخصوص مؤمنین خاص است و روح القدس در انبیاء و مرسلین است و روح العظمة مخصوص چهارده معصوم می باشد. مؤمنینی که در صدد اصلاح خود هستند با مصلح کل که امام زمان علیه السلام این سنخیت خواهند داشت.
انسان علاوه بر لفظی باید ذکر عملی و ذکر واقعی را هم داشته باشد و آن اینکه حلال خدا را حلال و حرام خدا را حرام بشمارد و به آن عمل کند. طعام الابرار این گونه است.
برای جلوگیری از پرخوری باید بعد از هر غذا هفت عدد خرما خورد. از دیگر سنت های رسول خدا (ص) این است که ایشان جُمّار را که همان پاجوش خرما است با تمر تناول می فرمود. جُمّار هم خون ساز است و هم فقر املاح را درمان می کند و هم در مسائل زناشویی موجب تقویت قوه ی باه می شود همان گونه که حلیم گوشت این اثر را دارد. (با توجه به اینکه بسیاری از طلاق ها موجب مسائل جنسی است.) در روایت است که اگر شوهر بهداشت و تمیزی و مسائل جنسی را با همسرش رعایت کند ناموسش به گناه می افتد. حتی نباید کاری کرد که فکر نامحرم به ذهن همسر انسان بیاید.
ماء الشعیر که همان آبجوی غیر مسکر و حلال است. خوردنش مباح و حتی مستحب می باشد. اگر فرد گرفتار متابولیکی مانند قند و چربی خون و یا گرفتگی عروق خون رسان به قلب داشته باشد مستحب مؤکد است که از نان جو سبوس دار استفاده کند.
در کتاب همیشه لاغر باشید تألیف دکتر صفدر صانعی از ص 169 تا 171 بحث جو و مالت جو و کشک شعیر توضیح داده شده است.
کتاب گیاهان دارویی تألیف احمد حاجی شریفی که یک جلد قطور است.
در کتاب گیاهان دارویی تألیف دکتر علی زرگری ج 4 ص 406 نکاتی در این مورد آمده است از جمله می گوید: جوی سبوس دار حاوی سولفات هوردنین است که اثر مقوی قلب دارد زیرا موجب تقویت سیستول (فشار انبساطی قلب) و افزایش ترشح ادرار می شود (در نتیجه کلیه ها را از کم کاری در میآورد.) در درمان ضعف قلب و یا درد در قفسه ی سینه مفید است و برای مبتلایان به کم خونی مفید است.
همچنین ج 4 در کتاب مزبور صفحه ی 705 آمده است: جوی عاری از پوسته ی خارجی را به مقدار بیست گرم در یک لیتر آب به مدت هفت ساعت با آتش ملایم می جوشانند به گونه ای که کلیه ی موارد نشاسته ای آن حل گردد. این جوشانده بهترین غذا برای مبتلایان به تب ناشی از کمخونی است (چنین فردی انرژی لازم را نداشته و زود عصبانی می شود) هکذا برای کسانی که مبتلا به سوء هاضمه دارند نیز مفید است. اگر غذا بیشتر از چهار ساعت در معده بماند علامت آن است که فرد مبتلا به سوء هاضمه می باشد. سیب رسیده ی شیرین بعد از غذا، رطب، خربزه ی رسیده ی شیرین که بعد از غذا خورده شود و انار رسیده ی شیرین که با پرده ی نازک روی دانه ها خورده شود همه به هضم غذا کمک می کند (البته در صورتی که فرد مبتلا به یبوست است نباید هسته ی آن را بخورد. همچنین تفاله ی سیب را نخورد و یا اگر حساسیت فصلی دارد با شکم گرسنه از خربزه و یا انگور استفاده نکند.)
انسان باید علاوه بر مراقبت از جسم خود مواظب روح خود نیز باشد و از رحمانیت خداوند که لطف عام خداوند است وارد رحیمیت خداوند شود که مخصوص مؤمنان می باشد. این موجب یک نوع سنخیت با معصوم می شود. اگر در کسی عشق حرام وجود دارد باید بداند که در روز قیامت عذاب می شود و عذاب او مستمر خواهد بود زیرا به او می گویند که تو فرصت انجام گناه نداشتی و الا به انجام آن عشق و اشتیاق داشتی. راه حل رهایی از آن جدایی است. یعنی اگر دختر و پسری مبتلا به عشق حرام هستند و می ترسند به گناه بیفتند باید از هم جدا شوند. از آن سو برای استمرار عشق حلال که از طریق ازدواج شرعی و قانونی است باید زن و مرد به خود برسند. به همین دلیل انسان باید با ابرار همنشین باشد که اگر با اشرار همنشین باشد یکی از عوامل سوء آن این است که سوء ظن به ابرار پیدا می کند.
باید بدانیم که امروزه دفاع مقدس تمام شده است و باید فقط اصول ارزشی دفاع مقدس را به مردم گوشزد کرد ولی امروزه زمان تهاجم مقدس است همان گونه که در روایتی می خوانیم: يَأْتِي عَلَى النَّاسِ زَمَانٌ يَكُونُ النَّاسُ فِيهِ ذِئَاباً فَمَنْ لَمْ يَكُنْ ذِئْباً أَكَلَتْهُ الذِّئَابُ[2]
این تهاجم هم از نظر فیزیکی است و هم از نظر اعتقادی در محیط هایی مانند فضای سایبری و اینترنتی.
