موضوع: زخم بستر و زخم معده و اثنی عشر

جوش هایی که بدن ایجاد می شود گاه در سر است که با سدر و حنا که بیست دقیقه قبل از استحمام به سر گذاشته می شود قابل مداوا است.

جوش گاه در بدن است که به سبب بدکاری کبد یا غلظت صفرا یا کم آب خوردن و از آب جوش ولرم یا از آن آب میوه های تازه مانند آب سیب و آب پرتقال، کم استفاده کردن یا از آب کرفس و کاهو و سبزیجات کم تناول کردند و از مواد نشاسته ای زیاد مصرف می کند که در نتیجه دانه های چرکی و التهابی در بدن زیاد می شود و گاه می ترکد و بدن و لباس را کثیف می کند.

گاه فرد عرق سوز می شود و این به سبب آن است که فرد عرق زیادی می ریزد و یا مبتلا به دیابت است و در نتیجه زیاد عرق می کند. عرق زیاد در گرمای زیاد یا بر اثر تحرک زیاد و یا جایی که گرد و غبار و یا دوده زیاد است موجب عرق سوز می شود که پوست بدن تخریب می شود و گاه قارچی می شود.

گاه پوست سر قارچی و زخم می شود در اینجا باید به متخصص مراجعه کرد. کچلی نیز یک نوع بیماری عفونی و واگیر است و پوست سر را زخم می کند. کچلی با طاسی متفاوت است. طاسی ریزش مو است که گاه بر اثر بلوغ و کثرت هورمون مردانه و یا استرس و جوش خوردن رخ می دهد. ولی کچلی یک نوع بیماری است.

فرد گاه به زخم بستر مبتلا می شود.

گاه و پوست بدنش بر اثر آلرژی، کار در آپاراتی ماشین و سر و کار با روغن و لنت و دیسک و گریس و غیره دچار حساسیت می شود و در نتیجه پوست بدن ترک خورده پوسته شده و به مشکلاتی از این قبیل مبتلا می شود. همچنین است سر و کار داشتن با وسائل رنگرزی و مشتقات نفتی مانند بنزین و گازوئیل و الکل و رنگ روغنی غیره. اگر دست انسان با روغن و گریس و دوده آلوده شده است و انسان برای وضو می خواهد آنها را پاک کند می تواند مقداری خاک اره ی نرم را در گازوئیل بریزد و مخلوط کند و دست را با آن بمالد و بعد با صابون و ریکا دست را بشوید.

زخم بستر گاه به سبب استراحت زیاد و کم تحرکی و تماس بخشی از بدن که به چیزی مانند تشک و مبل و صندلی متصل است رخ می دهد. بنا بر این باید بیمار را مقداری حرکت دهند و او را به پشت یا دست راست و چپ بخوابانند و یا کمک کنند تا کمی راه رود. بیمار مزبور باید حدود بیست دقیقه حرکت کند. اگر زخم بستر مزمن شود درمان آن به سختی انجام می شود زیرا گاه عفونت از بافت پوست به عضله و به استخوان و گاه به مغز استخوان می رسد و موجب مرگ بیمار می شود.

زخم اثنی عشر و زخم معده:

از نظر تخصصی دستگاه گوارش باید دانست که بیماری های معده و دستگاه گوارش به دو گونه ی کلی تقسیم می شوند:

گاه به شکل بیماری های غیر عضوی معده است مانند: ازدیاد گاز معده، بادگلو و آروغ زدن مکرر، نفخ شکم، توده کردن، تُخَمه کردن، سردل کردن، ازدیاد اسید معده، به هم خوردگی تعادل اسیدی در معده

گاه به شکل بیماری های عضوی معده و دستگاه گوارش است مانند: زخم معده، زخمی اثنی عشر (دوازدهه)، کوتاهی یا بلندی بیش از حد پرزهای معده، نامنظمی دریچه های ورودی و خروجی معده.

غذاهای داغ مخاط مری را خراب می کند و برگشت اسید معده نیز دریچه ی ورودی معده را شل می کند که در نتیجه فرد سوزش به مری دارد و مستعد به سرطان دریچه ی معده می شود.

گاه دریچه ی خروجی معده دچار مشکل می شود که بر اثر هیلوکوباکتری که در بخش خروجی معده رشد می کند رخ می دهد.

گاه پزشکان به غلط تصور می کنند که فرد مبتلا به ورم معده شده است. ما چیزی به نام ورم معده نداریم.

زخم معده و دوازدهه از زخم هایی هستند که گاه به صورت مزمن ایجاد شده می شوند یعنی فرد سال ها اصول تغذیه ی صحیح و اصول بهداشتی صحیح را رعایت نکرده است در نتیجه به این بیماری مبتلا شده است به همین دلیل این زخم، یک نوع بیماری مزمن محسوب می شود.

گاه زخم معده و اثنی عشر، حاد است یعنی فرد گاه بر اثر جوش خوردن شدید، استرس و اضطراب شدید و درگیری شدید، غم و غصه ی زیاد مانند از دست دادن یک عزیز به زخم مزبور مبتلا می شود.

علائم شایع زخم معده و اثنی عشر:

سوزش سردل یعنی قسمت وسط و بالای شکم و ناف که در زیر دو قفسه ی سینه و در بخش دیافراگم است.

شکایت از بی اشتهایی و کم خوراکی و عدم میل به غذا.

کاهش وزن زیرا گاه فرد بی اشتها است و یا غذا او را اذیت می کند که در نتیجه غذای کمتری مصرف می کند. باید دانست که این حالت خود به تشدید بیماری دامن می زند زیرا معده اگر خالی باشد موجب می شود که درد معده بیشتر شود. اگر زخم معده پیشرفت کند ممکن است به سرطان منجر شود. بنا بر این باید حتما صبحانه را سحری را مصرف کرد و همچنین در فواصل سه وعده ی غذایی از ریز مغذی استفاده کنند. اگر در معده کمی غذا باشد، اسیدهای اضافه ی معده خنثی می شود و جدار معده کمتر توسط اسید معده تخریب می شود. آب سیب درختی یا پیوره ی آن یا آب سیب زمینی و یا پیوره ی آن حالت قلیایی دارد که اسید معده را کم می کند.

پزشکی جدید گاه از داروهایی استفاده می کند که اگر زخم معده را خوب کند چندین جای دیگر بدن را مبتلا می کند. داروهای منیزیم گچی که برای همه تجویز می شود صحیح نیست زیرا در پزشکی اسلامی برای هر فرد داروهای خاصی تجویز می شود. مثلا گاه یکی فقط باید آب سیب بخورد و تفاله ی آن را نخورد و یکی باید حتما شب قبل از خواب بخورد و نه در زمان دیگری. به همین دلیل در پزشکی جدید فرد هم به دارو عادت می کند و هم طول درمان دارد ولی چنین حالتی در پزشکی اسلامی کمتر دیده می شود.