موضوع: پیرچشمی و پیرگوشی

با افزایش سن، عدسی چشم انسان به تدریج قابلیت ارتجاعی خود را از دست می دهد و قادر نخواهد بود که انحناء لازم را در تمرکز اشیایی که در فاصله ی نزدیک قرار دارند به قدر کافی افزایش دهد. افرادی که مبتلا به پیرچشمی هستند برای خواندن نوشته باید آن را از خود دور کنند تا بهتر بتوانند حروف را ببینند. این حالت معمولا بعد از سن پنجاه سالگی بروز می کند.

در پزشکی جدید برای اصلاح پیرچشمی از عینک هایی با عدسی محدّب استفاده می شود.

دو ویتامین ای (که ضد سرطان نیز هست) و سی (که در سبزیجات و میوجات وجود دارد) برای جلوگیری از پیرچشمی مؤثر است.

از جمله بیماری ها پیرگوشی است. فرد با بالا رفتن سن، مقداری از شنوایی طبیعی خود را از دست می دهد که اگر مقدار آن زیاد باشد پیرگوشی رخ می دهد. ابتدا این حالت در صحبت های معمولی رخ می دهد.

پیرگوشی گاه به سبب افزایش سنی است و گاه عامل وراثتی دارد و گاه به سبب زندگی در محیط های پر سر و صدا است مانند آهنگری، نجاری، موسیقی های بالا و مانند آن.

کاهش شنوایی به علت اشکالی است که گاه در پرده ی صُماخ رخ می دهد از این رو مثلا کسانی که در جبهه آر پی جی زن بوده اند و یا در کنار شلیک گلوله های توپ قرار داشتند در معرض این بیماری می باشند. پرگوشی گاه به سبب ایجاد مشکل در سه استخوانی گوش و گاه به سبب عفونت گوش می باشد.

البته کاهش شنوایی در پیرگوشی به سبب عصب شنوایی است که پیام های شنوایی را به مغز می رساند.

پیرگوشی در مردان بیشتر از زنان است زیرا مردان با اجتماعات و ابزاری که ایجاد سر و صدا می کنند بیشتر سر و کار دارند. کسانی که مبتلا به پیرگوشی هستند نمی توانند صداهای مختلف را از هم تشخیص دهند مثلا گاه هم تلویزیون روشن است و هم کسی صحبت می کند و هم چند صدای دیگر است و فردی که مبتلا به پیرگوشی است صدای همهمه را می شنود ولی نمی تواند آن صداها را از هم تفکیک کند.

فرد پیرگوش باید به متخصص گوش و حلق و بینی مراجعه کند و با آزمایش شنوایی که توسط دستگاه اودیومتری انجام می شود میزان پیرگوشی فرد مشخص می شود. در پزشکی جدید درمان خاصی برای آن وجود ندارد و برای رفع مشکل از سمعک استفاده می کنند که امروزه حجم آن بسیار کوچک شده است و در داخل گوش می کارند. حتی سمعک های خاصی هستند که در جای فک یا پروتز دندان کاشته می شود. گاه کاشت این سمعک ها در افراد جنبه ی جاسوسی دارد یعنی متخصص گاه از باب جاسوسی آن را جایی مخفی از بدن می کارند.

فردی که مبتلا به پیرچشمی شده است مقدار آن را با دستگاه بینایی سنجی مشخص می کنند.

خداوند طبیب است و رسول خدا (ص) نیز (طبیب دوّار بطبه) می باشد و نسخه ی شفابخش خود را که قرآن و روایات است ارائه داده اند که صد در صد شفابخش است. حال این ما هستیم که باید برای مداوا شدن به این نسخه عمل کنیم و الا فرد و جامعه از ناراحتی و بیماری خارج نخواهد شد.

اگر کسی خداترس باشد خداوند به او هیبت می دهد و در نتیجه دیگران از او حساب می برند.

نه تنها قتل و آسیب رساندن به دیگران حرام است بلکه حتی فرد به خودش نیز نمی تواند آسیب برساند چه برسد خود را بکشد.

کل مردم تحت ولایت تکوینی خداوند قرار دارند و تحت ربوبیت رحمانیه ی خداوند هستند.