موضوع: داروی باه مردان – ادامه بحث خاک درمانی

داروی باه مردان (پودر تین فیل)

یک شعری راجع به داروی باه مردان به حضرت امیر (ع) نسبت داده شده است. این دارو مجرب و درمان ناباروری است.

اسم این دارو «پودر تین فیل» است.

● زنجفیل

● فلفل سیاه

● دارفلفل

● مَصطَکی

● قَرفه

● میخک

● تین فیل

● دارچین

● کَبابه

● سُنبُل الطیب

● جوزبویا

همه به مقدار مساوی آسیاب بشود و الک بشود و دوبرابر وزن آن عسل اضافه می‌شود و روی آتش قرار داده می‌شود. نباید مواد بسوزد بلکه باید پخته بشود. حداقل ده دقیقه باید روی آتش ملایم پخته بشود.

هر شب به اندازه دو مثقال مصرف بشود.

فلفل دراز یا دار فلفل در طعم شبیه فلفل سیاه است و سیاه رنگ است اما شکل آن فرق می‌کند.

مصطکی یا علک رومی، صمغ یک درختی است بعضی می‌گویند درخت بَنه یا درخت پسته کوهی است، بعضی می‌گویند که خشک شده سقز است که بنده این را قبول ندارم.

پوست درخت میخک قرفه القرنفل یعنی پوست درخت میخک اصل قرفه به معنای پوست تنه درخت است گاهی هم به پوست درخت دیگری شبیه به دارچین می‌گویند. بیشتر مراد دومی است. دارچین پوست درخت هست و نازک است و داخل آن تیره نیست ولی قرفه نوعا پیچیده است و گاهی به آن دارچین لوله ای و دارچین خطائی می‌گویند.

کَبابه شبیه به فلفل است اما ترد و تو خالی است. هضم کننده و تقویت کننده معده است.

«تین فیل» تخم یک گیاهی است و بیشتر در شام و لبنان می‌روید و جای دیگر کمتر دیده شده است. شاید امروز به جهت درگیری در سوریه آوردن آن سخت است و قیمت آن بالا است. خود تین فیل به تنهایی مسئله نازایی را درمان می‌کند اما این ترکیب قوی تر و موثر تر خواهد بود.

اگر کسی ضعف جنسی دارد و با انجام یک بار عمل مقاربت از انجام دوباره آن ناتوان است از این ترکیب استفاده کند خیلی موثر است.

ادامه بحث خاک درمانی

شاید در طب های دیگر درمان با گل مطرح باشد مانند گل ارمنی. اما تربت امام حسین (ع) بهتر از گل ارمنی است:

وَ طِينُ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع خَيْرٌ مِنْه‌[1] یعنی و خاک قبر امام حسین (ع) بهتر از گل ارمنی است.

روایت معتبری داریم که درباره محل قبر امام حسین(ع) صحبت می‌کند:

لِمَوْضِعِ‌ قَبْرِ الْحُسَيْنِ‌ ع حُرْمَةٌ مَعْلُومَةٌ مَنْ عَرَفَهَا وَ اسْتَجَارَ بِهَا أُجِيرَ قُلْتُ صِفْ لِي مَوْضِعَهَا قَالَ امْسَحْ مِنْ مَوْضِعِ قَبْرِهِ الْيَوْمَ خَمْسَةً وَ عِشْرِينَ ذِرَاعاً مِنْ قُدَّامِهِ وَ خَمْسَةً وَ عِشْرِينَ ذِرَاعاً عِنْدَ رَأْسِهِ وَ خَمْسَةً وَ عِشْرِينَ ذِرَاعاً مِنْ نَاحِيَةِ رِجْلَيْهِ وَ خَمْسَةً وَ عِشْرِينَ ذِرَاعاً مِنْ خَلْفِهِ وَ مَوْضِعُ قَبْرِهِ مِنْ يَوْمَ دُفِنَ رَوْضَةٌ مِنْ رِيَاضِ الْجَنَّةِ وَ مِنْهُ مِعْرَاجٌ يُعْرَجُ مِنْهُ بِأَعْمَالِ زُوَّارِهِ إِلَى السَّمَاءِ وَ لَيْسَ مِنْ مَلَكٍ وَ لَا نَبِيٍّ فِي السَّمَاوَاتِ إِلَّا وَ هُمْ يَسْأَلُونَ اللَّهَ أَنْ يَأْذَنَ لَهُمْ فِي زِيَارَةِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع فَفَوْجٌ يَنْزِلُ وَ فَوْجٌ يَعْرُجُ‌[2] یعنی برای قبر حسین(ع) حرمتی معلوم است. کسی که حرمت آن را بشناسد و به آن موضع پناه ببرد، پناه داده می‌شود عرض کردم محل قبر را برای من بگویید فرمود اندازه بگیر از محل قبر امام حسین(ع) در این زمان بیست و پنج یارد به طرف قبله و بیست و پنج یارد طرف سر و بیست و پنج یارد از ناحیه پاها و بیست و پنج یارد از پشت سر و محل این قبر از اولین روز باغی است از باغ های بهشت و از آن جا اعمال زیارت کنندگان به آسمان برده می‌شود و فرشته و پیامبری نیست در آسمان ها مگر اینکه درخواست زیارت قبر امام حسین(ع) را دارند و گروهی پایین می‌آیند و گروهی بالا می‌روند.

یعنی دایره ای که قطر آن بیست و پنج یارد است و هر یار تقریبا چهل و پنج سانت است که مجموعا یازده و نیم متر می‌شود.

این روایت از درمان صحبت نمی‌کند بلکه از حرمت و قداست صحبت می‌کند.

روایات دیگری داریم که وسعت بیشتری برای تربت امام حسین(ع) ذکر می‌کنند:

يُؤْخَذُ طِينُ‌ قَبْرِ الْحُسَيْنِ‌ ع مِنْ عِنْدِ الْقَبْرِ عَلَى سَبْعِينَ ذِرَاعا[3] یعنی تربت امام حسین از نزد قبر تا هفتاد ذراع گرفته می‌شود.

روایت بعدی در کامل الزیارات است. بعضی معتقدند که کامل الزیارات روایات معتبر است چون توثیق اجمالی دارد و خود ابن قولویه در ابتدای کتاب نوشته است که من این روایات را از ثقات نقل کرده ام:

يُؤْخَذُ طِينُ‌ قَبْرِ الْحُسَيْنِ‌ ع مِنْ عِنْدِ الْقَبْرِ عَلَى قَدْرِ سَبْعِينَ بَاعا[4] یعنی تربت امام حسین (ع) از نزد قبر تا هفتاد باع گرفته می‌شود.

به نظر می‌رسد «باع» همان یارد فارسی است که نود سانت است. ذراع نصف «یارد» و «باع» است.

روایت دیگری می‌فرماید:

طِينُ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع فِيهِ شِفَاءٌ وَ إِنْ‌ أُخِذَ عَلَى‌ رَأْسِ‌ مِيلٍ‌[5] یعنی تربت امام حسین(ع) شفاء است اگر چه به فاصله یک میل باشد.

«میل» به معنای «مَدُّ البَصَر» است یعنی تا آخرین نقطه ای است که از آن نقطه قبر یا افراد کنار قبر دیده بشود. حالا امروزه «یک میل» یک کیلومتر و سیصد یا ششصد متر است.

روایاتی که در آن از شفاء صحبت شده است به میل آمده است.

روایت دیگری آمده است:

كُنْتُ‌ بِمَكَّةَ وَ ذَكَرَ فِي حَدِيثِهِ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ إِنِّي رَأَيْتُ أَصْحَابَنَا يَأْخُذُونَ مِنْ طِينِ الْحَائِرِ لَيَسْتَشْفُونَ [يَسْتَشْفُون‌] بِهِ- هَلْ فِي ذَلِكَ شَيْ‌ءٌ مِمَّا يَقُولُونَ مِنَ الشِّفَاءِ قَالَ قَالَ يُسْتَشْفَى بِمَا بَيْنَهُ وَ بَيْنَ الْقَبْرِ عَلَى رَأْسِ أَرْبَعَةِ أَمْيَالٍ[6] یعنی عرض کردم فدایت شوم من دیدم اصحاب ما از تربت حائر برای درمان می‌گیرند آیا واقعا در این خاک درمان است؟ فرمود می‌توانند تا فاصله چهار میل از قبل از خاک استشفاء کنند.

چهار میل یعنی هفت کیلومتر و چهارصد میل.

روایات دیگری به اندازه فرسخ آمده است:

حَرِيمُ‌ قَبْرِ الْحُسَيْنِ‌ ع فَرْسَخٌ فِي فَرْسَخٍ فِي فَرْسَخٍ فِي فَرْسَخ‌[7] یعنی حریم قبر امام حسین(ع) یک فرسخ از هر طرف است.

هر فرسخ پنج کیلومتر است.

در روایت دیگر می‌فرماید:

حَرِيمُ‌ قَبْرِ الْحُسَيْنِ‌ ع خَمْسَةُ فَرَاسِخَ مِنْ أَرْبَعَةِ جَوَانِبِ الْقَبْر[8] یعنی حریم قبر حسین (ع) پنج فرسخ از از هر طرف می‌باشد.

پنج فرسخ به اندازه بیست کیلومتر است.

البته نفرموده است که شفاء است بلکه فرموده حریم قبر به این اندازه است.

معتبرین روایت همان روایت بیست و پنج ذراع است. بنابراین قدر متیقن از تربت شفاء همان بیست و پنج ذراع است.

بنده یک جایی دیدم داخل حرم امام حسین (ع) که سه چهار متر کنده شده است خودم را در آن چاله پرت کردم و از آن خاک با تشریفات آن برداشتم. در مشهد آن را بو کردم بوی مرده می‌داد و آن را در حرم امام رضا (ع) قرار دادم.

پیشنهاد می‌کنم مسئولین حرم امام حسین (ع) جایی که بکر هست را بکنند و از آن به شکل قرص درآورند و به بیماران صعب العلاج بدهند.

بعضی خاک را از بیرون حائر می‌آورند و 40 روز یا بیشتر داخل قبر قرار می‌دهند که خواهیم خواند که این خاک نیز اثر دارد.

باید روایات مختلف را حمل بر مراتب فضل کنیم. بهترین تربت تا بیست و پنج ذراع است بعد از آن «هفتاد ذراع» و بعد از آن «یک میل» و بعد از آن «چهار میل» و «یک فرسخ» و «چهار فرسخ» است. هرچه تربت به قبر نزدیک تر است فضیلت آن بیشتر است.

مهم صدق است. بعید نیست به اعتبار مرور زمان و تغییرات در این زمینه موثر باشد. الان شاید کل حرم را شامل بشود که حائر نامیده می‌شود. مانند گسترش شهرها است. مثل شهر تهران که اندازه امروزی با قبل قابل مقایسه نیست ولی امروزه تمام مناطق تهران، تهران نامیده می‌شود.

قبر و تربت امام حسین(ع) هم تابع گسترش و تعداد زائران آن می‌باشد. هرچقدر گسترش پیدا بشود و زائران بیشتر بشوند حریم هم گسترش پیدا می‌کند.

برای درمان با تربت باید اعتقاد وجود داشته باشد. دلیل آن روایت ابن قولویه است:

لَوْ أَنَ‌ مَرِيضاً مِنَ الْمُؤْمِنِينَ يَعْرِفُ حَقَّ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع وَ حُرْمَتَهُ وَ وَلَايَتَهُ أَخَذَ مِنْ طِينِ قَبْرِهِ مِثْلَ رَأْسِ أَنْمُلَةٍ كَانَ لَهُ دَوَاءً[9] یعنی اگر مریضی از مومنین حق امام حسین(ع) را بشناسد و حرمت و ولایت او را بشناسد از تربت امام حسین(ع) بگیرد به اندازه سر انگشت برای او دارو خواهد بود.

شاید این جمله مفهوم شرط داشته باشد. یعنی اگر کسی قدر و منزلت امام حسین(ع) را نمی‌داند برای او درمان نخواهد بود.

روایت دیگری می‌فرماید:

لَوْ أَنَ‌ مَرِيضاً مِنَ الْمُؤْمِنِينَ يَعْرِفُ حَقَّ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ وَ حُرْمَتَهُ وَ وَلَايَتَهُ أُخِذَ لَهُ مِنْ طِينِ قَبْرِهِ عَلَى رَأْسِ مِيلٍ كَانَ لَهُ دَوَاءً وَ شِفَاءً[10] یعنی اگر مریضی از مومنین حق و حرمت و ولایت امام حسین(ع) را بشناشد برای او از تربت امام حسین(ع) که با فاصله یک میل باشد از قبر برای او دارو و درمان است.

روایت دیگری می‌فرماید:

تُرْبَةَ جَدِّيَ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ ع فَإِنَّ اللَّهَ تَعَالَى جَعَلَهَا شِفَاءً لِشِيعَتِنَا وَ أَوْلِيَائِنَا[11] یعنی خداوند متعال در تربت امام حسین(ع) شفاء برای شیعیان ما و دوستداران ما قرار داده است.

شرط بعدی استفاده از تربت امام حسین(ع) این است که باید به درمان بودن تربت آن حضرت اعتقاد داشته باشد. البته این شرط برای کل داروهای اسلامی است:

قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع يَأْخُذُ الْإِنْسَانُ‌ مِنْ طِينِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع فَيَنْتَفِعُ بِهِ وَ يَأْخُذُ غَيْرُهُ وَ لَا يَنْتَفِعُ بِهِ فَقَالَ لَا وَ اللَّهِ الَّذِي لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ مَا يَأْخُذُهُ أَحَدٌ وَ هُوَ يَرَى أَنَّ اللَّهَ يَنْفَعُهُ بِهِ إِلَّا نَفَعَهُ بِه‌[12] یعنی عرض کردم به امام صادق(ع) شخصی با تربت امام حسین(ع) منتفع می‌شود و شفاء می‌یابد و غیر او از آن تربت نفعی نمی‌بیند فرمود نه قسم به خدایی که الاهی جز او نیست کسی این تربت را نمی‌گیرد درحالیکه معتقد است که خداوند به واسطه این تربت درمانش می‌کند مگر اینکه او را درمان می‌کند.

امام صادق(ع) در این روایت قسم می‌خورند به جهت اینکه در شخص ایجاد اعتقاد کند. شاید راوی به اثر تربت اعتقاد نداشته است و امام اینگونه در ذهن او ایجاد اعتقاد کند.

این از رازهای طب اسلامی است. باید در ذهن بیمار اعتقاد به اثر داروی ائمه ایجاد بشود.

در طب دنیا اگر قصور دارد به جهت این است که این داروها را نمی‌شناسند. با اعتقاد آب هم درمان می‌شود. مانند شیخ علی نخودکی که به وسلیه یک انجیر که مرد می‌خورد خانم او درمان می‌شد.

روایت دیگری را ابن قولویه نقل می‌کند:

لَا يَعْدِلُهَا شَيْ‌ءٌ مِنَ الْأَشْيَاءِ الَّتِي يُسْتَشْفَى بِهَا إِلَّا الدُّعَاءُ وَ إِنَّمَا يُفْسِدُهَا مَا يُخَالِطُهَا مِنْ أَوْعِيَتِهَا وَ قِلَّةُ الْيَقِينِ لِمَنْ يُعَالِجُ بِهَا فَأَمَّا مَنْ أَيْقَنَ أَنَّهَا لَهُ شِفَاءٌ إِذَا يُعَالِجُ بِهَا كَفَتْهُ بِإِذْنِ اللَّهِ مِنْ غَيْرِهَا مِمَّا يُعَالَجُ بِهِ[13] یعنی معادل تربت امام حسین(ع) وجود ندارد از چیزهایی که درمان است مگر دعا و همانا چیزی که مخلوط آن می‌شود و کم بودن یقین مردم موجب فساد آن می‌شود اما کسی که یقین داشته باشد که آن شفاء است به اذن خداوند از داروهای دیگر بی نیاز می‌شود.

اگر انسان یقین کند که این دارو شفاء است، انسان را درمان می‌کند. اگر داروهای شیمایی که سم است درمان می‌کند به جهت یقینی است که به آن دارند.

چرا بنده عرض می‌کنم طب اسلامی نیاز به هیاهو و تبلیغات دارد؟ برای طب شیمیایی صدها سال کار شده است که بین مردم اعتقاد ایجاد شده است. عدم درمان سرطان به جهت تبلیغاتی است که در مورد درمان نداشتن سرطان انجام داده اند.

طب یک کلمه است یعنی کلمه ای که دل را خوش می‌کند.

سوال: درمان خونریزی چشم چیست؟

جواب: یکی از عوارض دیابت خونریزی چشم است و موجب پارگی رگ های چشم است. بهترین درمان آن حجامت «قَفا» و پشت گوش است. این حجامت برای خونریزی چشم موثر است و یکبار در سال هم کافی است. در روایت داریم که حجامت کمر یا حجامت سر یا حجامت پشت گوش از فشار خون می‌کاهد.

علاوه بر حجامت، سرمه عنابی و شافیه 16 ماهه با آب باران نیز موثر است.