درس مهدویت استاد طبسی
96/09/19
بسم الله الرحمن الرحیم
موضوع: سرنوشت یهود در عصر ظهور
بحث جدیدی که مطرح کردیم پیرامون یهود در عصر ظهور بود. اینکه آنان در زمان ظهور چه نقشی دارند؟ و آیا اسلام می‌آورند یا اینکه حضرت با آنها قرار آتش‌بس می‌گذارد؟ و آیا با آنها مناظره می‌کند یا اینکه همه‌ی این مراحل هست و پس از آن به درگیری نظامی و ریشه‌کن کردن آنها می‌رسد؟
امّا نقش و سرنوشت آنان در زمان غیبت را ان شاء الله در آینده بررسی خواهیم کرد.آنچه از بعضی از آیات و روایاتی که در تفسیر آیات نقل شده، استفاده می‌شود اینکه همه‌ی یهودیان در زمان ظهور مسلمان می‌شوند و همه به حضرت عیسی علیه‌السلام ایمان می‌آورند. این در حالی است که خود حضرت عیسی علیه‌السلام به حضرت مهدی اقتدا کرده و در آن زمان دین واحد می‌باشد پس ایمان آنها به حضرت عیسی علیه‌السلام یعنی ایمان به حضرت مهدی و ایمان به امام یعنی پذیرفتن دین اسلام.
آیه‌ی اول
از جمله آیاتی که این مطلب را از آن استفاده کرده‌اند آیه 159 سوره‌ی نساء است:
﴿وَإِن مِّنْ أَهْلِ الْكِتَابِ إِلاَّ لَيُؤْمِنَنَّ بِهِ قَبْلَ مَوْتِهِ وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ يَكُونُ عَلَيْهِمْ شَهِيدًا﴾ [1]
و از اهل كتاب كسى نيست مگر آنكه پيش از مرگ خود حتما به او ايمان مى‌آورد و روز قيامت [عيسى نيز] بر آنان شاهد خواهد بودروایتی در تفسیر آیه اولدر تفسیر این آیه روایتی از امام باقر علیه‌السلام نقل شده است:
قَالَ حَدَّثَنِي أَبِي عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ سُلَيْمَانَ بْنِ دَاوُدَ الْمِنْقَرِيِّ عَنْ أَبِي حَمْزَةَ عَنْ شَهْرِ بْنِ حَوْشَبٍ قَالَ قَالَ لِيَ الْحَجَّاجُ بِأَنَّ آيَةً فِي كِتَابِ اللَّهِ قَدْ أَعْيَتْنِي، فَقُلْتُ أَيُّهَا الْأَمِيرُ أَيَّةُ آيَةٍ هِيَ فَقَالَ قَوْلُهُ «وَ إِنْ مِنْ أَهْلِ الْكِتابِ إِلَّا لَيُؤْمِنَنَّ بِهِ قَبْلَ مَوْتِهِ» وَ اللَّهِ إِنِّي لَأَمُرُّ بِالْيَهُودِيِّ وَ النَّصْرَانِيِّ فَيُضْرَبُ عُنُقُهُ ثُمَّ أَرْمُقُهُ بِعَيْنِي- فَمَا أَرَاهُ يُحَرِّكُ شَفَتَيْهِ حَتَّى يَخْمُدَ، فَقُلْتُ أَصْلَحَ اللَّهُ الْأَمِيرَ لَيْسَ عَلَى مَا تَأَوَّلْتَ، قَالَ كَيْفَ هُوَ قُلْتُ إِنَّ عِيسَى علیه‌السلام يَنْزِلُ قَبْلَ يَوْمِ الْقِيَامَةِ إِلَى الدُّنْيَا- فَلَا يَبْقَى أَهْلُ مِلَّةِ يَهُودِيٍّ وَ لَا نَصْرَانِيٍّ إِلَّا آمَنَ بِهِ قَبْلَ مَوْتِهِ وَ يُصَلِّي خَلْفَ الْمَهْدِيِّ ، قَالَ وَيْحَكَ أَنَّى لَكَ هَذَا وَ مِنْ أَيْنَ جِئْتَ بِهِ، فَقُلْتُ حَدَّثَنِي بِهِ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ علیه‌السلام، فَقَالَ جِئْتَ بِهَا وَ اللَّهِ مِنْ عَيْنٍ صَافِيَةٍ، و قوله فَبِظُلْمٍ مِنَ الَّذِينَ هادُوا حَرَّمْنا عَلَيْهِمْ طَيِّباتٍ أُحِلَّتْ لَهُمْ- وَ بِصَدِّهِمْ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ كَثِيرا[2]
شهر بن حوشب گفت: حجاج[3] به من گفت يك آيه در قرآن مرا خسته كرده، گفتم: امير بفرمائيد كدام آيه است؟ گفت: اين آيه ﴿وَ إِنْ مِنْ أَهْلِ الْكِتابِ إِلَّا لَيُؤْمِنَنَّ بِهِ قَبْلَ مَوْتِهِ﴾هيچ يك از اهل كتاب نيستند مگر اينكه ايمان مى‌آورند به او قبل از مرگش. گفت: من دستور مى‌دهم گردن يك يهودى يا نصرانى را بزنند و من نظاره مى‌كنم، هرگز لبهاى خود را حركتى نمى‌دهد تا موقعى كه مى‌ميرد و چيزى نمى‌گويد كه معلوم شود ايمان آورده. گفتم: خدا امير را خير دهد آن طور كه تو تاويل كرده‌اى نيست. پرسيد چگونه است؟
گفتم: عيسى علیه‌السلام قبل از روز قيامت به دنيا فرود خواهد آمد، آنگاه احدى از ملتها چه يهودى و چه نصرانی نمى‌ماند مگر اينكه به او ايمان مى‌آورد و او پشت سر حضرت مهدى نماز خواهد خواند. گفت: واى بر تو از كجا اين مطلب را كشف نموده‌اى و از چه كس استفاده كرده‌اى؟ گفتم: اين مطلب را محمد بن على بن حسين بن على بن ابى طالب علیهم‌السلام برايم نقل كرد. گفت: به خدا قسم آن را از سرچشمه زلال و پاك آورده‌ای.
این یکی از روایات است که دلالت دارد بر اینکه همه‌ی یهود در زمان ظهور اسلام می‌آورند.
منابع روایت:1. تفسیر قمی، ج1، ص1582. مجمع البیان، ج2، ص137 از تفسیر قمی3. منهج الصادقین، ج3 از تفسیر قمی4. تفسیر صافی، ج1، ص519 از تفسیر قمی5. الایقاظ من الهجعه، مرحوم حر عاملی، ص339 از تفسیر قمی6. البرهان، مرحوم بحرانی، ج1، ص426 از تفسیر قمی7. المحجه فی ما نزل فی الحجة، ص62 از تفسیر قمی8. حلیة الابرار، ج5، ص3059. بحار الانوار، ج14، ص34910. نور الثقلین، ج1، ص571 از تفسیر قمی11. منتخب الاثر، آیة الله صافی، ص479 به نقل از ینابیع المودة12. نزول عیسی بن مریم، ص82 از عبدالله بن عباس نقل می‌کند.
13. ینابیع المودة، قندوزی، ج3، ص237 از المحجه14. معجم احادیث الامام المهدی علیه‌السلام، ج7، ص123
