درس مهدویت استاد طبسی

موضوع: تجدید حکومت عباسیان قبل از ظهور

حدثنا الوليد بن مسلم عن أبى عبد اللّه عن عبد الكريم أبى أميّة عن محمد ابن الحنفية قال: تخرج‌ راية سوداء لبنى العباس، ثم تخرج من خراسان أخرى سوداء، قلانسهم سود، و ثيابهم بيض، على مقدمتهم رجل يقال له شعيب بن صالح بن شعيب، من تميم، يهزمون أصحاب السفيانى حتى ينزل بيت المقدس، و يوطى‌ء للمهدى سلطانه، و يمد إليه ثلاثمائة من الشام، يكون بين خروجه و بين أن يسلم الأمر للمهدى اثنان و سبعون شهرا.[1]

پرچم‌هاى سياهى از بنى عباس و پس از آن پرچم‌هاى سياه ديگرى از خراسان خروج مى‌كنند كه حاملان آنها كلاه سياه و لباس سفيد بر تن دارند، پيشاپيش آنان مردى است كه وى را صالح بن شعيب و يا شعيب بن صالح مى‌نامند او از قبيله بنى تمیم است آنان نيروهاى سفيانى را شكست داده و در بيت المقدس فرود مى‌آيند تا مقدمه حكومت حضرت مهدى را فراهم آورند، تعداد سيصد تن ديگر از شام به او مى‌پيوندند، فاصله خروج او تا تقديم زمام امور را به حضرت مهدى هفتاد و دو ماه مى‌باشد.

12. معجم الأحاديث الإمام المهدي^{علیه‌السلام} ،ج‌2، ص224

اولین اشکالی که در سند این روایت است اینکه محمد حنفیه این روایت را به پیامبر اکرم ^{صلی‌الله علیه و آله} نسبت نمی‌دهد البته خود محمد حنفیه شخصیت بزرگ و جلیل و مدافع از ولایت و امامت می‌باشد و کسی از شیعه او را تضعیف نکرده است.

این شخص در کتب خاصه مطرح نشده امّا در کتب عامه در تهذیب الکمال[2] از احمد بن حنبل نقل شده که گفته: (هو کثیر الخطأ) او کثیر الاشتباه بود و کسی هم که کثیر الاشتباه باشد، اصل در روایت او عدم اعتبار آن است.

ولید حدیث أوزاعی را از ابن ابی سفر می‌گرفت، و او کذاب بود، و ولید می‌گفت: أوزاعی گفت، ولید برای اینکه روایت او را قبول کنند، واسطه را حذف می‌کرد و مستقیم از اوزاعی[3] نقل می‌کرد یعنی مدلس بود. شعبة بن حجاج در مورد تدلیس گفته: اخ الکذب و گاهی گفته: لإن ازنی احب الیّ من أن ادلس

دار قطنی گوید: هو یرسل، یروی عن الاوزاعی احادیث عند الاوزاعی عن شیوخ ضعفاء. او احادیثی که نزد اوزاعی از شیوخ ضعیفی نقل شده را ارسال می‌کند و از اوزاعی روایت می‌کند.

اولین اشکال این سند این است که نام‌های احمد، سعید، نصر، علی و عبد الکریم مشترک بین ده‌ها نام است.

اشکال دوم آن خالد بن سلّام شامی است که مجهول است.

در این روایت بیان شده پرچم‌های سیاهی از بنی عباس خروج می‌کنند یعنی آن‌ها سلطه و حاکمیت پیدا می‌کنند. بعضی از «ثم» ذکر شده در روایت چنین استفاده کرده‌اند: در این روایت چنین بیان شده که پس از پرچم‌های بنی عباس، پرچم‌های خراسان خروج می‌کنند، از طرفی هم خروج پرچم‌هائی از خراسان در آخر الزمان و قبل از ظهور امام زمان می‌باشد پس عباسیون هم مقارن خراسانی‌ها خواهند بود.

امّا در این روایت بیان شده که نزاعی بین شعیب بن صالح و سفیانی است که در آن شعیب پیروز می‌شود و پس از آن شام را پایتخت خود قرار می‌دهد و او تا ظهور امام زمان که مدت هفتاد و دو ماه تا آن باقی مانده، وجود دارد در حالی که ما روایات بسیاری داریم که خروج سفیانی، یمانی و خراسانی در سال واحد و در ماه واحد و در روز واحد اتفاق می‌افتد لذا اگر پرچمی که در این روایت ذکر شده، پرچم خراسانی باشد، باید زمان اندکی تا ظهور باقی مانده باشد نه هفتاد و دو ماه. از ظهور تا سقوط سفیانی پانزده ماه نمی‌شود، از ظهور سفیانی تا ظهور امام زمان نه ماه است و از ظهور او تا سقوطش پانزده ماه است در حالی که در این روایت چنین بیان شده که خراسانی با سفیانی درگیر شده و آن‌ها را شکست می‌دهد و تا ظهور امام زمان به مدت هفتاد و دو ماه هست و این خلاف روایاتی است که در مورد خروج خراسانی و سفیانی وارد شده است لذا بر فرض قبول این روایت، متن آن با روایات صحیح دیگر سازگار نیست.